«Расійскія вайскоўцы патрэбныя для таго, каб прадухіліць магчымую масавую адмову беларусаў ваяваць»

Такое меркаванне выказвае тэлеграм-канал «Радзіма сланоў» — пра чарговую спробу Расіі выйграць прайграную вайну і яе новую стратэгію.

— Зараз становіцца зразумелая карціна таго, як Крэмль задумаў весці баявыя дзеянні ў бліжэйшыя месяцы, што ў цэлым ужо не хаваецца і пракрамлёўскімі ТГ-каналамі. Фактычна пацвярджаецца, што колькасць мабілізаваных перавышае заяўленую лічбу ў 300 тысяч і будзе імкнуцца да значэння ў 1,3 мільёна, аб якім казалі адразу пасля аб'явы аб мабілізацыі. Пуцін плануе паўтарыць лютаўскі наступ на Украіну з трох бакоў, але зараз ужо з удзелам значна большай колькасці жывой сілы. Ці атрымаецца на гэты раз?
Ідэя Крамля будуецца на аснове дзвюх перадумоў:
Расія сапраўды панесла з пачатку вайны вельмі высокія страты жывой сілы, аднак страты Украіны шматкроць вышэйшыя;
Захад не такі моцны, як спрабуе выглядаць, і ён ужо блізкі да таго, каб спыніць падтрымку Украіны. Нягледзячы на ​​тое, што абодва гэтыя тэзісы памылковыя і проста абсурдныя, менавіта на іх будуецца новая тактыка Крамля.
Прычына, па якой Крэмль упэўнены ў гэтых дзвюх здагадках, будуецца на той жа аснове, на якой будаваліся чаканні сустрэчы расійскага войска з кветкамі ў лютым гэтага года. Гэта скажэнне дадзеных аб вайне на кожным этапе іх перадачы, ад абстаноўкі на месцах на полі бою да самага Крамля.
Паколькі вайскоўцы не могуць прызнацца ў тым, што бяздарна губляюць людзей праз сваю прафнепрыдатнасць, яны дакладваюць наверх, што страты суперніка нашмат вышэйшыя за расійскія. То бок свае правалы вайскоўцы тлумачаць тым, што ім супрацьстаіць значна больш жывой сілы суперніка, які, у адрозненне ад Расіі, правёў мабілізацыю і нібы закідвае расійскае войска трупамі, пра што рэгулярна заяўляюць расійскія прапагандысты.
Пры гэтым расійская разведка ў прынцыпе не валодае ніякімі дадзенымі аб тым, што адбываецца ва ўкраінскай арміі, інакш яна б не праміргала падрыхтоўку адразу двух паспяховых контрнаступленняў ВСУ: яны доўга і ўпарта пераконвалі ўсіх, што для такога контрнаступлення Украіне трэба сфармаваць «кулак», падрыхтоўкі якога ім не толькі не відаць, але на падрыхтоўку якога ў Украіны ў прынцыпе няма рэсурсаў цераз тыя самыя высокія страты, пра якія бадзёра заяўляла Мінабароны.
Аднак, як мы бачым, УСУ змаглі пасадзіць расійскую армію адразу на два такія «кулакі».
Меркаванне ж аб слабасці Захаду будуецца на лагічнай выснове васьмікласніка аб тым, што калі б Захад сапраўды быў бы ўпэўнены ў сваіх сілах, то ўжо б уступіў у вайну на баку Украіны.
Крэмль трактуе адмову Нямеччыны пастаўляць Украіне танкі Leopard 2 ці негатоўнасць ЗША закрыць неба над Украінай менавіта як іх слабасць і страх уступаць у прамое супрацьстаянне з расійскім войскам.

У выніку ў нетрах Мінабароны нарадзілася ідэя, што калі зараз мабілізаваць шмат народу і раздаць ім іржавыя аўтаматы, то расійскаму войску атрымаецца ўзяць аслабленую Украіну лікам. Пры гэтым са стратамі, натуральна, вырашана не лічыцца. Аднак ці такія дакладныя разлікі Крамля?
Ужо з'явіліся кадры дастаўкі расійскай ваеннай тэхнікі на тэрыторыю Беларусі з новымі знакамі адрознення на ёй, што відавочна сведчыць аб планах адкрыцця новага фронту.
Аднак непасрэдна менавіта цяжкай тэхнікі сярод яе практычна няма, затое ёсць грузавая аўтамабільная тэхніка вельмі кудлатых гадоў, такая як ЗІЛ-131 і Газ-66. Ці сваім ходам заехала гэта знятае з захоўвання барахло на чыгуначныя платформы - гэта ўжо само па сабе вельмі цікавае пытанне.
Каб зразумець, у якім тэхнічным стане знаходзіцца такая тэхніка, якая, нават з вельмі малымі прабегамі, але прастаяла дзесяцігоддзямі пад адкрытым небам, дастаткова паглядзець мноства відэа на YouTube. Замене тамака падлягаюць практычна ўсе гумовыя вырабы, а сама тэхніка патрабуе працяглага рамонту і рэанімацыі, каб яе сапраўды можна было эксплуатаваць. Але па паперах яна поўнасцю спраўная, таму ніхто з ёй нічога не робіць.
Пра што ж гаворыць адсутнасць браніраванай тэхнікі сярод дастаўляемай у Беларусь? Верагодна, пра тое, што для наступлення будуць выкарыстаныя беларускія танкавыя і мотастралковыя часці, якія будуць узмоцненыя расійскай мабілізаванай пяхотай. Гэта і будуць тыя самыя сумесныя расійска-беларускія вайсковыя групоўкі, аб стварэнні якіх было нядаўна абвешчана.
Неабходнасць у стварэнні змешаных груповак можа тлумачыцца тым, што і Пуцін, і Лукашэнка сумняваюцца ў тым, што беларускае войска захоча ўступаць у гэтую вайну, і расійскія вайскоўцы патрэбныя для таго, каб перадухіліць магчымую масавую адмову беларусаў ваяваць з Украінай.

Мяркую, не будзе занадта смелай здагадка, што новы наступ шмат у чым паўторыць лютаўскі: кіраваць ім будуць тыя ж самыя людзі. І не варта чакаць, што тактыка будзе іншай, нібыта вайскоўцы навучаны горкім досведам. Як паказвае практыка, досвед іх нічому не вучыць.
Аднак трэба разумець, што тэхнічны ўзровень і ўзровень падрыхтоўкі новага наступлення будуць на парадак горшымі за тое, што было вясной. Але ваеннае кіраўніцтва аб гэтым нават не жадае думаць: яны глядзяць на справаздачы, у якіх напісана аб спраўным стане тэхнікі і поўным укамплектаванні мабілізаваных.
Такім чынам, наступленне будзе ўяўляць з сябе дэмаралізаваны і нематываваны натоўп непадрыхтаваных і слабаўзброеных людзей, якіх толькі некалькі дзён таму вырвалі з мірнага жыцця.
Яны будуць наступаць пры абмежаванай падтрымцы састарэлай цяжкай тэхнікі, без дасведчаных афіцэраў, з папяровымі картамі часоў Вялікай Айчыннай вайны і практычна без сувязі. Ці варта чакаць, што ім атрымаецца наступаць туды, дзе УСУ зараз гатовыя на парадак лепш, чым у лютым? Наўрад ці.
Жах расійскага наступу, які наганяецца пракрамлёўскімі тг-памыйніцамі, мае толькі адну мэту — напалохаць Украіну. Яны шчыра спадзяюцца, што гэтая псіхалагічная атака здольная дэмаралізаваць Украіну, як улетку яны спадзяваліся напалохаць яе апавяданнямі аб трэцім вайсковым корпусе, узброеным, нібы, самай сучаснай тэхнікай, але які растварыўся на фронце, так нічым і не заявіўшы пра сябе.
Расслабляцца, вядома, таксама не варта. Знішчыць дзясяткі, калі не сотні, тысяч наступаючых, няхай і дрэнна ўзброеных людзей,— задача нетрывіяльная і запатрабуе значных сіл, як ваенных, так і маральных, з боку УСУ. І хоць я ведаю, што ўкраінцы жадаюць смерці ўсім акупантам, усведамленне таго, што ты забіваеш сотнямі і тысячамі загнаных як авечак людзей, здольнае знесці дах нават вельмі стойкім людзям.