Чаму «калектыўны стралкоў» у РФ сёння дамагаецца таго ж, чаго хоча Зяленскі?
Пуцін сёння імкнецца да лакалізацыі вайны, а Зяленскі — да яе інтэрнацыяналізацыі, бо першае азначала б перамогу Расіі, а другое з'яўляецца ўмовай для перамогі Украіны.
Дрон над Крамлём. Фрагмент варыянту маркі ад «Укрпошты»
Некалькі каментароў з нагоды дронапада над Крамлём ад юрыста, гісторыка і палітолага Уладзіміра Пастухова.
Прымета часу — безгаспадарныя ўдарныя беспілотнікі ("бубы") у небе над Расіяй. Украіна адмаўляе сваю датычнасць да іх запуску. ФСБ таксама не спяшаецца прызнаваць іх сваімі. Застаецца выказаць здагадку, што дроны над Расіяй запускае таямнічая трэцяя сіла, магчыма іншапланецяне.
Да ўчорашняга дня рэакцыя Крамля на "бубы" была немудрагелістай — ён іх не заўважаў: ну, падае нешта з неба, нам-та якая справа?
Цяпер, калі ўпала проста на Крэмль, не заўважыць будзе вельмі складана. Трэба чакаць рэакцыю ў адказ заўтра-паслязаўтра. Гэта звычайны лаг запазнення для рускіх “ответок”. Зразумела, што дзеля правакацыі гэтых адказаў усё і было зроблена. Незразумела толькі, кім? Хто больш хоча абвастрэння — Пуцін ці Зяленскі?
Першая, і, магчыма, памылковая гіпотэза палягае ў тым, што Зяленскаму абвастрэнне сёння патрэбнае больш, чым Пуціну. Пуцін цяпер шукае спосаб "адкэшыцца" і выйсці з вайны з прыбыткам, хоць бы ў выглядзе фактычнага прызнання суверэнітэту Расіі над асэнсаванымі тэрыторыямі.
Зяленскі шукае спосаб не даць Пуціну гэта зрабіць.
Прымяненне тактычнай ядзернай зброі або доўгачаканы (для ўра-патрыётаў і прапагандыстаў) удар па цэнтрах прыняцця рашэнняў у Кіеве не зломіць, насуперак чаканням абывацеля, супраціў Украіны (пра ахвяраў у гэтых разліках гаворка не ідзе), але затое зробіць шанцы Масквы знайсці на Захадзе прыхільнікаў плана "мір у абмен на тэрыторыі" вельмі ілюзорнымі.
Пуцін сёння імкнецца да лакалізацыі вайны, а Зяленскі — да яе інтэрнацыяналізацыі, бо першае азначала б перамогу Расіі, а другое з'яўляецца ўмовай для перамогі Украіны.
Зрэшты, да інтэрнацыяналізацыі вайны імкнуцца і таемныя прыхільнікі радыкальных нацыяналістаў у сілавых структурах Расіі, што робіць сітуацыю яшчэ больш заблытанай.
Нейкі "калектыўны стралкоў" сёння дамагаецца таго ж, чаго хоча Зяленскі — прамога ўдзелу NATO ў канфлікце. Так што цалкам выключыць правакацыю таксама нельга.
Так ці інакш, Крамлю ёсць цяпер над чым падумаць. Калі гэта Украіна, як пакуль кажа афіцыйная расійская ўлада, то дзе расійскія СПА і дзе зваротны ўдар? Калі гэта не Украіна, то хто?
