Людзі хочуць адказаў на простыя пытанні: Калі вайна скончыцца? Калі не стане Пуціна?

Расійскі палітолаг Уладзімір Пастухоў разважае пра самыя простыя пытанні: калі скончыцца вайна і колькі засталося рэжыму Пуціна. І папярэджвае: далей сумна не будзе нікому.

Людзі стаміліся ад нявызначанасці. Яны ўсё часцей задаюць самыя простыя пытанні. Калі вайна скончыцца? Дзе будзе новая мяжа Расіі? Калі не стане Пуціна? Колькі гадоў, месяцаў і дзён (лепш з гадзінамі і хвілінамі) засталося рэжыму?

Хтосьці спрабуе адгадаць, хтосьці спрабуе сказаць тое, што ўсе чакаюць, хтосьці (накшталт мяне) сыходзіць ад прамога адказу. Людзі ўсё больш незадаволеныя і злуюцца, яны стаміліся ад размоў.

Праблема ў тым, што асноўныя параметры, ад якіх залежыць той ці іншы адказ на гэтыя пытанні, або недаступныя для аналізу, або іх нельга вылічыць у прынцыпе. Даводзіцца шукаць натхненне ў адной толькі логіцы.

Лёс вайны ў практычным плане замкнёны сёння на вельмі вузкую і спецыяльную тэму заходніх паставак узбраенняў Украіне. Без паставак Украіна доўга супраціўляцца не зможа, з абмежаванымі пастаўкамі яна можа перавесці канфлікт у рэчышча зацяжной вайны, пры масіраваных нелімітаваных пастаўках — можа пачаць наносіць рускай арміі лакальныя паразы.

Першы варыянт выключаны — механізм узбраення Украіны ўжо працуе. Трэці — малаверагодны. Для гэтага трэба, каб Расія зрабіла наступны варварскі ход і яшчэ раз зрабіла контрнаступ на сусветную атмасферу — пераарала еўрапейскую грамадскую думку яшчэ глыбей, чым у лютым (атака на Кіеў ці Адэсу, напрыклад, са шматлікімі ахвярамі і адпаведным відэашэрагам, прымяненне ядзернай або хімічнай зброі і да таго падобнае).

Умераныя пастаўкі, якія замінаюць правесці стратэгічную наступальную аперацыю без абвяшчэння мабілізацыі і звальванне пуцінскага рэжыму ў поўнамаштабную вайну, уяўляецца найбольш верагодным сцэнарам.

У гэтым сцэнары далейшыя буйныя тэрытарыяльныя набыткі Расіі ва Украіне ў рамках восеньска-зімовай ваеннай кампаніі здаюцца малаверагоднымі. Лінія фронту стабілізуецца там, дзе яна ёсць, і ньюсмейкерамі стануць хутчэй УСУ са сваімі лакальнымі контрнаступальнымі аперацыямі. Расія рэзка паскорыць працэс інтэграцыі акупаваных тэрыторый, безумоўна правядзе рэферэндумы і створыць квазі-дзяржаву Наваросія. Адначасова на Украіну і на Захад будзе аказвацца максімальны ціск з мэтай прызнаць той статус кво, які склаўся. Украіну будуць па-варварску абстрэльваць, знішчаючы грамадзянскую інфраструктуру, Захад чакае "газавая" атака.

У такім становішчы цэнтр цяжару, як і ў сакавіку, зноў перамесціцца з франтоў на ўнутрыпалітычную барацьбу. Ва Украіне будзе горача — і цяперашнія сілавыя перастаноўкі зусім не выпадковыя. Кіраўніцтва Украіны сочыць не толькі за становішчам на знешнім фронце. Крыху халаднавата будзе і ў Еўропе, дыскусія вакол паставак узбраенняў Украіне да зімы абвострыцца. Але і ў Расіі будзе горача. Пазіцыйная вайна задаволіць зусім не ўсіх — і публіка пачне патрабаваць працягу спектаклю. Так што сумна не будзе нікому.