Палітолаг: Лукашэнка пераацэньвае свае магчымасці і спадзяецца, што пратэсты пройдуць самі сабой

Чаму выступ Лукашэнкі на мітынгу ў нядзелю і зносіны з рабочымі МЗКЦ ў панядзелак аказаліся правальнымі для яго мерапрыемствамі, "Беларускаму партызану" патлумачыў дырэктар інстытута "Палітычная сфера" Андрэй Казакевіч.

— Як лічыце, якія мэты Лукашэнка пераследваў сваім выступам на мітынгу на плошчы Незалежнасці? Ці атрымалася яму дамагчыся жаданага?
— Гэта была спроба выйсці ў публічную палітыку ў іншым фармаце. У сувязі з тым, што грамадства палітызаванае, яму захацелася прадставіць сябе ў якасці трыбуна, сучаснага палітыка, які не баіцца выступаць перад людзьмі, мець зносіны з народам бліжэй.
Але мне здаецца, што Лукашэнку абсалютна не атрымаўся гэты фармат. Хоць бы таму, што ў яго даўно не было такога вопыту. Пэўна, апошні раз Лукашэнка цесна меў зносіны з людзьмі, выкарыстаў эфектыўныя рытарычныя прыёмы і пераконваў аўдыторыю ў правільнасці сваіх дзеянняў у канцы 90-х.
Далей пайшлі ўсе гэтыя паседжанні ў памяшканнях — відавочна ж, што ён займае там дамінуючую бюракратычную пазіцыю і не мае кантакту з людзьмі.
— Сёння Лукашэнка прыехаў на МЗКЦ, дзе працоўныя ў твар крычалі яму «Сыходзь!». Навошта ён туды паехаў, бо было вядома, што работнікі гэтага прадпрыемства патрабуюць яго адстаўкі?
— Лукашэнка хацеў прадэманстраваць сваю сілу, паказаць, што не баіцца аўдыторыі і гатовы выступаць нават перад людзьмі, якія да яго крытычна настроены. Думаю, Лукашэнка рэальна верыў, што калі прыедзе на завод, то зможа скарыць аўдыторыю сваімі думкамі і харызмай.
Ён думаў, што зможа пераканаць людзей — бо лічыць, што шмат зрабіў для прамысловасці, і разлічваў, што людзі зразумеюць: лепш моцны лідар, чым хаос і нявызначанасць.
Калі так, то Лукашэнка пераацэньвае сваю папулярнасць і свае здольнасці як палітыка. Хоць гэта можна зразумець: ён увесь час перамагаў на выбарах, таму лічыць, што ў яго ёсць унутраная сіла, якая дазваляе ўплываць на людзей.
Але ў апошнія 20 гадоў Лукашэнка сустракаецца з людзьмі, якія толькі і робяць, што згаджаюцца з ім і ўвесь час кажуць «так». Напэўна, ён усё яшчэ знаходзіцца пад уплывам штучна створанага кокана.
Другі варыянт, чаму сустрэча на МЗКЦ атрымалася для Лукашэнкі правальнай: не дапрацавала яго асяроддзе. Вядома, што на такіх сустрэчах яе ўдзельнікі фільтруюцца, часам «працоўныя» прывозяцца з боку — увогуле, ствараецца масоўка, якая паводзіць сябе правільна і задае правільныя пытанні. Тут чамусьці такога зроблена не было.
— Супярэчлівыя паведамленні паступаюць з прадпрыемстваў: частка работнікаў страйкуе, але частка быццам бы працуе. Ці здольная такая сітуацыя прымусіць Лукашэнку пайсці ў адстаўку?
— Зыходзячы з яго слоў у апошнія дні, відавочна, што пакуль ён такі варыянт не разглядае. Па-першае, ёсць разлік, што пратэстная хваля неяк спадзе сама сабой, што людзі стомяцца ад пратэстаў.
Па-другое, у любым выпадку яму трэба неяк падрыхтаваць сыход.
Цяперашнія пратэсты, вядома, падштурхоўваюць уладу да нейкіх дзеянняў, але не стануць прычынай сыходу Лукашэнкі ў бліжэйшы час. Хоць сітуацыя вельмі сур'ёзная. Тое, што страйкуе толькі частка рабочых, гэта ж не значыць, што іншая частка падтрымлівае Лукашэнку. Гэтыя людзі таксама будуць выказваць сваю незадаволенасць — падчас абедзеннага перапынку або пасля працы.
Калі цяперашняя сітуацыя будзе зацягвацца, краіна можа сутыкнуцца і з усеагульнай забастоўкай.
belaruspartisan.by