Як размаўляць пра вайну ва Украіне з людзьмі, якія слепа вераць прапагандзе

Спрачацца з людзьмі, упэўненымі ў тым, што Расія праводзіць «спецаперацыю па дэнацыфікацыі» ва Украіне, надзвычай складана, але неабходна, упэўнены расійскі эканаміст і палітычны дзеяч Уладзімір Мілоў.

Мілоў паабяцаў выпусціць цэлы цыкл відэа аб тым, як казаць праўду аб вайне (з агаворкай: калі ў Расіі вырашаць адключыць YouTube, відэа будуць размяшчацца ў телеграме). «Салідарнасць» паглядзела першы выпуск.

— Ёсць адзін важны спосаб, які можа спрацаваць. Гэта, перш за ўсё, агучванне непрыемных пытанняў, заснаваных на фактах, — кажа палітык на сваім канале. — Калі на секунду паверыць, што Пуцін змагаецца за правую справу, а супраць яго «нацысты і бандэраўцы, якія хочуць забіць усіх расійцаў на Данбасе», то чаму ж вайну з Украінай не падтрымалі ў свеце?

Палітык нагадвае: на нядаўняй Генасамблеі ААН рэзалюцыю з патрабаваннем неадкладна вывесці расійскія войскі падтрымала абсалютна большасць краін-удзельніц — 141 краіна. 35 дзяржаў устрымаліся, супраць галасавалі толькі РФ, Беларусь, КНДР, Сірыя і Эрытрэя.

— Спытайце ў імперцаў, дзе ж Кітай, дзе ж Індыя, дзе ўсе геапалітычныя хаўруснікі, пра якія нам распавядаюць з тэлевізара, дарэчы кажучы, а дзе краіны АДКБ, дзе Куба, Венесуэла, Сербія, з кіраўнікамі якіх вельмі любіў абдымацца Пуцін? Чаму ўсе тыя, хто доўгія гады якшаўся з ім і адлюстроўваў з сябе саюзнікаў, у ААН не выступілі на пуцінскім баку?

Далей, працягвае Уладзімір Мілоў, варта задацца пытаннем, чаму сама Расія не вынесла свае прэтэнзіі ў Украіне ў ААН і не запатрабавала прызнання «генацыду расійцаў у Данбасе», пры тым не скаланаючы паветра марна, а даўшы доказы таго, што адбываецца:

— Бо ўсе папярэднія гісторыі, пра якія кажа прапаганда — супраць рэжыму Садама Хусэйна, Муамара Кадафі ў Лівіі, Мілошавіча ў Югаславіі, рэжыму талібаў у Афганістане — разглядаліся міжнароднай супольнасцю, а спецаперацыі супраць гэтых рэжымаў часта былі заснаваныя на рэзалюцыях або адобраны Радай бяспекі ААН.

Тут жа мы мабыць цалкам унікальную сітуацыю: Расія голасна агучвае абвінавачанні ў адрас «нацыстаў», якія захапілі цэлую велізарную краіну, але нічым не падмацоўвае гэта ў ААН. Больш таго, у лютым Расія старшынявала ў Радзе бяспекі ААН, але не зрабіла ні аднаго кроку, каб выйсці і растлумачыць, чаму лічыць патрэбным пачаць вайну. Чаму ніякага «дасье» на Украіну няма? Адказ вельмі просты: таму што за пуцінскім абгрунтаваннем пачатку вайны і няма нічога, акрамя хлусні і фабрыкацый. І ўвесь свет гэта ведае.

Такімі ж непрыемнымі пытаннямі для спажыўцоў прапаганды, кажа палітык, стане просьба паказаць, дзе ўсе тыя «штодня выпякаюцца караваі», якімі быццам бы павінны сустракаць расійскіх жаўнераў. У рэальнасці чамусьці ні Херсон, ні Мелітопаль, ні Бярдзянск, дзе траціна насельніцтва — этнічныя рускія, чамусьці не абсыпаныя кветкамі, але поўныя антырасійскіх мітынгаў бяззбройных людзей супраць узброеных салдат.

— «Ватнікі» могуць сказаць: гэта ўсё фэйк, зняты ўкраінцамі, і такіх дэманстрацый не існуе. Тады увага, пытанне: пакажыце на акупаваных тэрыторыях масавыя дэманстрацыі з расійскімі сцягамі, кветкамі або чым-то яшчэ, аб чым казала пуцінская прапаганда? Няма гэтых людзей там, проста няма.

Ніхто ў акупаваных гарадах, якія панеслі велізарныя разбурэнні ад расійскай агрэсіі, больш не выйдзе з расійскім сцягам. Калі я нешта прыдумляю — дакажыце адваротнае, — прапануе Мілоў. — За два тыдні расійскія войскі сустрэлі настолькі жорсткі супраціў усёй краіны, што нават па цэнтральнай тэлевізіі прапагандысты абмяркоўваюць, чаму ж нікуды не прасунуліся.

Ды вось таму і не прасунуліся: ніхто там Пуціна і яго акупацыйнае войска не хоча і не чакае.