Жыхарка Харкава: Панікі няма, гараджане настроены на абарону горада

Харкаўчанка Ала Падаваленка распавяла УНІАН, якая сітуацыя ў абстраляным з «Градаў» горадзе-героі і які настрой у яго настроеных на барацьбу жыхароў.

Ала Падаваленка — лекар-эпідэміёлаг, прафесар Харкаўскай медыцынскай акадэміі паслядыпломнай адукацыі. Яна жыве ў Харкаве, у якім вядуцца жорсткія баі, і ўкраінскія воіны і жыхары гераічна адбіваюць атакі расійскіх акупантаў. Сёння, 28 лютага, горад падвергся жорсткім абстрэлу з «Градаў». У цяперашні час вядома пра 11 загінулых мірных жыхароў і мноства параненых.

— Раскажыце, калі ласка, якая сітуацыя ў горадзе з абстрэламі?

— Наш дом знаходзіцца ў цэнтры Харкава, і нашы вокны выходзяць не ў цэнтр. Дом вельмі вялікі, таму мы чуем выбухі толькі дзесьці далёка. Наша вуліца размешчана паралельная з цэнтральнай — Клачкоўскай, якая распасціраецца праз увесь горад Харкаў. На Клачкоўскай быў вялікі выбух, які мы чулі. Але нашы вокны выходзяць на іншы бок, таму мы не пацярпелі. Яшчэ быў вельмі вялікі выбух сёння каля Батанічнага саду.

Да гэтага часу ворагі пастаянна абстрэльвалі Паўночную Салтоўку, раён ХТЗ, 602 мікрараён. Салтоўка — там працую і ведаю сітуацыю: там знаходзіцца наша Акадэмія, нашы інтэрнаты там пастаянна абстрэльваюць, і людзі кожныя 3-4 гадзіны спускаюцца ў бамбасховішчы. Абстрэльваюць Халодную гару, раён вуліцы Акадэміка Паўлава, ХТЗ. Абстрэлы ідуць дзесьці з акруговай дарогі, з боку Расіі.

Не ведаю пакуль, якія гэта бамбардзіроўкі — ці гэта ракеты, ці гэта стрэлы танкаў.

— Сёння стала вядома, што горад абстралялі «Грады».

— Мае блізкія на Салтоўцы, і яны выказваюць здагадку, што «Грады» ставяць дзесьці на ўскраіне раёнаў горада і адтуль проста паліваюць агнём.

Зайшлі танкі ў вёскі Гарохаватка і Падвысокае Харкаўскай вобласці, і стаяць там другія суткі. Але мяне апавясцілі, што гэтыя танкі зайшлі ў двор да людзей і стаяць і, мабыць, нашы вайскоўцы не могуць іх абясшкодзіць, таму што не будуць жа вёскі бамбіць. Мне сказалі, што гэтыя танкі там ужо другія суткі стаяць. Але сітуацыя пакуль канчаткова невядомая.

— Як жывуць людзі ў горадзе з пастаяннай пагрозай абстрэлаў? Знаходзяцца яны пастаянна дома або ў хованках?

— Зразумела, калі ў кагосьці ёсць нейкія прадукты харчавання, то яны рыхтуюць з таго, што ёсць, і застаюцца дома, а ў каго маленькія дзеці, яны выходзяць нешта купіць. Так былі забітыя людзі ў машыне, жанчыне адной адарвала ногі — яна стаяла ў чарзе ў краме для жывёл.

Але я вам хачу сказаць, што панікі ў горадзе зусім няма. Мы пастаянна спускаемся ў бамбасховішча — за суткі 3-4 разы. У нас дом новабудоўля, таму ёсць падземны паркінг, і там можа знаходзіцца шмат людзей.

Яшчэ хачу сказаць, што ў метро не на ўсіх станцыях, але на большасці, вельмі добра спрацавала наша ўлада. У метро былі пастаўленыя вагоны — на некаторых станцыях, праўда, іх не было — людзям падавалі ўсе службовыя памяшканні, падавалі магчымасць карыстацца халадзільнікам, мікрахвалёўкамі, чайнікі былі электрычныя. Дазвалялі асабліва тым, у каго былі маленькія дзеці, немаўляты, яны былі ў службовых пакоях — усё гэта ім падавалася. Мае блізкія таксама дзве першыя ночы знаходзіліся ў метро Халодная гара, там была ўся неабходная дапамога.

— Як у цэлым настрой людзей у горадзе?

— Панікі ніякай няма. Усе ўспрымаюць з разуменнем, і ўсе настроеныя на тое, каб абараняць свой горад. Калі трэба будзе, усе гатовыя выйсці з хованак і ўстаць на шляху рускіх танкаў.

Я таксама пытаюся, дзе, каму, што дапамагчы. Я ўжо пенсійнага ўзросту, але я медык і магу дапамагчы, калі каму патрэбна дапамога. Яшчэ я таксама магу рыхтаваць кактэйлі Молатава, як мы зараз называем —Бандэрасмузі — мы ўжо падрыхтаваліся, бутэлькі ёсць, усё ёсць для таго, каб абараняць свой горад.

Я ведаю многіх медыкаў з іншых абласцей Украіны. З Ахтыркой пастаянна падтрымліваем сувязь, з Херсонскай вобласцю, з Харкаўскай, само сабой. І тыя людзі, якія нават былі настроены яшчэ больш-менш пазітыўна да Расіі, то ўжо ні ў каго няма станоўчых адносін да нашаму суседу.