Пётр Кузняцоў: Тактыка падняцця ставак ні разу не спрацавала на карысць РФ, пакуль кожны раз яна ў глыбокім мінусе

Не трэба заганяцца з нагоды магчымага ядзернага апакаліпсісу і таго, што «мы ўсе памром», супакойвае аналітык і заснавальнік «Моцных навін» Пётр Кузняцоў. Ён кажа, што не верыць у такую змрочную перспектыву — і на гэта ў яго ёсць тры прычыны.

jadzernaja_vajna.jpg

Увесь тыдзень не хацелася каментаваць тое, што адбываецца, проста таму, што падзеі няўхільна рухаліся ў зададзеным рэчышчы, апісаным мной 20 верасня. Як і меркавалася, там, дзе рашэнні расійскага кіраўніцтва, там логіка і здаровы сэнс калі і начавалі, то было гэта вельмі даўно, таму мы сёння ў выніку сталі сведкамі рэалізацыі сцэнара, які чытаўся і раней.

Дзе праз звязванне «рэферэндумаў», «прызнанняў», мабілізацыі і пагроз ядзернай зброяй Масква спрабуе зафіксаваць тэрытарыяльныя набыткі — і ўжо з гэтай пазіцыі навязваць перамовы. «Уключэнне» ў шэрагі суб'ектаў РФ тэрыторый, якія нават не кантралююцца — гэта, вядома, па-заліхвацку. Чаму б з такім жа поспехам, з якім абвясцілі сваім Запарожжа, не падпісаць, напрыклад, паперу, што ў склад РФ просіцца Кёльн і не адсвяткаваць гэта ў Крамлі выкананнем гімна?

Пуцін, чакана, выбраў шлях павышэння ставак, і пра гэта кажуць не толькі сённяшнія прадстаўленні, але і, напрыклад, заявы Нарвегіі, што яна бачыла расійскія беспілотнікі каля нарвежскіх радовішчаў газу і нафты. А тут ужо патыхае шантажом іншага парадку: «Паўночныя патокі» ўзарваныя, дык чаму б не падарваць і нарвежскія радовішчы ў рамках, так бы мовіць, татальнай энергетычнай вайны?


Фішка моманту ў тым, што тактыка падняцця ставак яшчэ ні разу ў гэтым канфлікце не спрацавала на карысць Расіі, пакуль што ўсё — у глыбокі мінус. Адразу пасля пуцінскай прамовы Украіна заявіла, што падае заяўку ў NATO ў паскораным парадку. Таму няправільна было б зараз рабіць нейкія высновы: сітуацыя ў дынаміцы. Варта пачакаць вячэрніх прэс-канферэнцый кіраўнікоў NATO і ЗША.

Вельмі верагодным сёння здаецца сцэнар, пры якім у рэальнасці акажацца, што на пуцінскае павышэнне ставак Захад адкажа іх уздыманнем да касмічнай вышыні, падтрымаўшы ўкраінскія памкненні. Што будзе рабіць у гэтым выпадку Крэмль — пытанне адкрытае.


Калі прыбраць з ураўнення пытанне «прыменіць ці не прыменіць ядзерную зброю?», то ўсё бачыцца ўжо занадта відавочным. Краіна больш за 20 гадоў атрымлівала (ад Захаду) энергетычныя звышпрыбыткі. У выніку велізарныя рэсурсы матэрыялізаваліся, я думаю, у тысячы (з улікам таго, колькі ў Расіі ўдзельнікаў розных схем) палацаў і яхт і процьму папяровых справаздач аб непераможнасці арміі. Рэальнасць аказалася суровай: кадравая армія разгромленая, яна пакідае пазіцыю за пазіцыяй, а мабілізаваных нават апранаць толкам няма ў што, мяркуючы па паведамленнях. На полі бою такая армія асуджана, сістэма — таксама. Пытанне прымянення або непрымянення ядзернай зброі з пункту гледжання логікі і здаровага сэнсу — пустое: гэта нічым Расіі не дапаможа. Аднак жа мы памятаем, што з двух варыянтаў развіцця падзей у пасце ад 20-га верасня спрацаваў якраз той, дзе логікі і здаровага сэнсу было менш.

Дарэчы, не трэба заганяцца з нагоды магчымага ядзернага апакаліпсісу і таго, што «мы ўсе памром». Асабіста я не веру ў такую верагоднасць па трох прычынах.

Першая. Гледзячы на агульны стан расійскіх узброеных сіл, мае пэўнае права на жыццё думка, што там і ядзерная зброя прыкладна такае ж. Не ўзляціць — дык паплавае.

Другая. Захад на працягу апошніх дзесяцігоддзяў актыўна развіваў многія віды канвенцыйнага ўзбраення, якое можа супрацьстаяць ядзернаму, што называецца, «на ўзлёце». І ў цэлым — варта сачыць за іх рэакцыямі. Пакуль усё за тое, што пагрозу, вядома, з рахункаў не скідаюць, але і да гібелі планеты ніхто асабліва не рыхтуецца.

І трэцяе. Калі мае думкі акажуцца памылковымі і ядзерны апакаліпсіс усё ж здарыцца, той факт, што я памыляўся, не будзе мець ніякага значэння. Ну а пакуль аптымізм толькі на карысць. Рэальна лягчэй.

Я вось жыву ў 11 кіламетрах ад Зябраўкі, пра якую шмат хто ў ходзе гэтага канфлікту ўжо неаднаразова чуў, у тым ліку ў розных варыяцыях, як пра магчымую мэту ўдару. І нічога. Бадзёры і вясёлы.