«Цяпер яны зноў ведаюць, адкуль на Беларусь рыхтаваўся напад»

Тэлеграм-канал «Лісты да дачкі» ў звыклым іранічна-эпісталярным жанры разбірае цікавую ў сваіх супярэчнасцях беларускую знешнюю палітыку.

Прэзідэнт Зяленскі ўчора сказаў, што наступ на Данбасе пачаўся. І, каб падбадзёрыць сваіх вызваліцеляў, у гэты жа дзень Пуцін прысвоіў званне гвардзейскай брыгадзе, якая вызначылася разнёй у Бучы. Гэта значыць захоп кававарак і расстрэлы мірнага насельніцтва — гэта тое, што ва ўяўленні расійскіх уладаў з’яўляецца праявай «масавага гераізму». Вось цяпер расійскія жаўнеры выразна ведаюць, якіх канкрэтна подзвігаў чакае ад іх кіраўніцтва.

Ты ж у курсе, што я нічога не разумею ў ваенных стратэгіях і тактыках? Як кажа адзін мой добры сябар: знаходжуся прыкладна на адной хвалі з расійскім Генштабам.

Але затое я ведаю, што ў Рымскай імперыі, калі норавы былі простыя, а ўзяты з бою горад лічыўся законнай здабычай салдат, генералы не ўхвалялі — аж да смяротнага пакарання, — бескантрольнае марадзёрства. Не таму, што рымскія генералы былі гуманістамі, а выключна з-за рацыянальных меркаванняў ваеннай мэтазгоднасці.

Проста рымскія генералы ведалі, што чым лепш армія ваюе з мірным насельніцтвам, тым горш яна ваюе. Салдат без трафейнай «пральні» баіцца толькі за сваё жыццё, а салдат з «пральняй» «перажывае яшчэ і за «пральню». Пагадзіся, усё ж такі гінуць пасля таго, як ты здабыў плазменны тэлевізар значна больш крыўдна, чым калі яго ў цябе не было. Хто ж гэты тэлевізар тады глядзець будзе?

Так супала, што на фоне распачатага наступу беларускія ўлады таксама вырашылі бразнуць. Звычайна кажуць, пра «бразганне зброяй», але беларускія ўлады аддаюць перавагу бразганню вербальнымі інтэрвенцыямі. Савет бяспекі сабраўся ў паход і прыгразіў вайной адразу тром краінам. Кіраўнік Рады бяспекі паабяцаў Літве, Латвіі і Польшчы разбурэнні, выбухі і гібель.

Я, вядома, крышачку здзіўляюся, чаму ён сціпла сябе паводзіць, і не сказаў пра ўзяццё Варшавы за тры дні? Чаго гэтых басурман наогул шкадаваць? Уяўны вораг тым і добры, што яго ўяўную сталіцу можна ўзяць ва ўяўленні свайго тэлевізара хоць за тры гадзіны.

Вось, як я сабе разумею, выступленне кіраўніка Рады бяспекі адпавядае ўяўленням беларускіх уладаў аб вытанчаных дыпламатычных манеўрах і захаванні геастратэгічных балансаў. Глядзі. Спачатку міністр, падаецца, замежных спраў у пошуках новага вектара лаяльнасці піша ў ЕС ліст. Потым яго кіраўнік выкрывае англасаксонскую спецаперацыю ў Бучы. Потым яны разам адмяняюць візы для Літвы і Латвіі. І, пагадзіся, пасля гэтага самы час прыстрашыць Літву, Латвію, а заадно ўжо і Польшчу вайной. Таму што дыпламатыя, чо!

Хоць, можа і няма там ніякіх тонкіх палітычных разлікаў. Проста з’явіўся ў людзей новы план і цяпер яны зноў ведаюць, адкуль на Беларусь рыхтаваўся напад.

А момант на самай справе атрымаўся ўдалы. Ёсць усе шанцы, што вышэйзгаданыя краіны занадта занятыя сур'ёзнымі справамі ва Украіне, каб звяртаць увагу яшчэ і на беларускія віртуальныя пагрозы.