Доктар пра «Ахматдзет»: «Цяпер як пасля апакаліпсісу: столі падаюць, няма вады, няма крыві»
Знаходжанне цяжка хворых дзяцей у нестэрыльных умовах — вялікая рызыка для гэтых пацыентаў, распавёў журналістам урач-анкогематолаг Аляксандр Лысіца. У выніку абстрэлу 8 ліпеня пашкоджана большасць аддзяленняў дзіцячай бальніцы «Ахматдзет». Практычна поўнасцю разбурана аддзяленне таксікалогіі, дзе знаходзіліся дзеці на дыялізе.
Медперсанал «Ахмацдзета» эвакуіраваў пацыентаў пасля абстрэлу 8 ліпеня. Фота: АР/Антон Штука
Ракетны абстрэл дзіцячай бальніцы «Ахмацдзет» у Кіеве практычна разбурыў нядаўна пабудаваны корпус аддзялення трансплантацыі касцявога мозгу, дзе ў тым ліку знаходзіліся цяжкахворыя дзеці.
З-за разбурэнняў маленькіх пацыентаў давялося перавесці ў іншыя памяшканні, непрыстасаваныя для іх жыццезабеспячэння, распавёў «Голасу Амерыкі» доктар, дзіцячы анкагематолаг Аляксандр Лысіца, загадчык аддзялення трансплантацыі касцявога мозгу Нацыянальнай дзіцячай спецыялізаванай бальніцы «Ахмацдзет».
«12 [дзяцей] знаходзяцца ў цяжкім стане, будзе арганізаваны транспарт да боксаў і іншых медустаноў. Стан астатніх дзяцей больш стабільны, іх больш за 50 пацыентаў. Да іх паступіла інфармацыя пра змену месца знаходжання аддзялення».
Па словах доктара, палаты, дзе лячыліся цяжкахворыя дзеці, часткова разбураныя — пашкоджаныя вокны, не працуе вентыляцыя і сістэма прытоку стэрыльнага паветра. У цяперашні час цяжкія хворыя пераведзены ў іншыя ўстановы, дзе чакаюць пераводу ў іншую лячэбную ўстанову.
«Гэта пагражае іх жыццям, таму што знаходжанне ў нестэрыльных умовах для гэтых пацыентаў — рызыка», — сказаў Аляксандр Лысіца.
Аляксандр Лысіца, урач-педыятр-анкагематолаг, загадчык аддзялення трансплантацыі касцявога мозгу Нацыянальнай дзіцячай спецыялізаванай бальніцы «Ахматдзіт». Кадр з інтэрв'ю Zoom
На момант трапляння расійскай ракеты ў аддзяленні не было аперацый, але ў лякарні для іх днямі было запланавана чатыры трансплантацыі. Калі іх не будзе, дзеці могуць загінуць.
«На гэтым тыдні ў нас запланаваныя чатыры несямейныя трансплантацыі, зараз трэба змяніць лагістыку. Гэта не паўплывала на жыццё пацыентаў тут і цяпер, але ёсць вялікая верагоднасць, што гэта можа скончыцца смяротна для пацыентаў: у сувязі з адсутнасцю стэрыльных умоў, мы павінны развіваць лагістыку трансплантацыі, ёсць таксама лабараторныя аддзелы, якія займаюцца суправаджэннем гэтых пацыентаў. Рана казаць, чым гэта скончыцца, паглядзім у далейшым», — сказалі ў ведамстве.
Да канца дня медыкі спадзяваліся эвакуіраваць усіх дзяцей-пацыентаў у іншую медустанову для працягу лячэння. Усіх пацыентаў з аддзялення трансплантацыі касцявога мозгу перавядуць у новы корпус адной з лякарняў, адкрыццё якой планавалася на 11 ліпеня, паведаміў Лысіца: «Мы пераязджаем з пацыентамі, і з пэўным абсталяваннем, з медыкаментамі і медыцынскай брыгадай. Мы заходзім у гэтую медустанову і працягваем аказваць медыцынскую дапамогу. Па-першае, нам трэба будзе стварыць новыя памяшканні, таму што ніхто з нас там яшчэ не быў... Туды збіраліся перавезці іншае аддзяленне, але ж цяпер пераязджаем мы».
Глядзіце таксама
Урач-гематолаг Аляксандр Лысіца размаўляў з журналістамі «Голасу Амерыкі», калі знаходзіўся ў адным з кабінетаў медцэнтра «Ахмацдзет», які застаўся цэлым. Ён паведаміў, што ў выніку абстрэлу 8 ліпеня ў «Ахмацдзет» пашкоджана большасць аддзяленняў дзіцячай бальніцы. Практычна поўнасцю разбурана аддзяленне таксікалогіі, дзе знаходзіліся дзеці на дыялізе — гэты будынак лякарні быў пабудаваны нядаўна, адзначыў Лысіца.
«Новы корпус моцна пацярпеў. На дадзены момант там немагчыма аказаць дапамогу хворым, таму што няма водазабеспячэння, электрычнасці, затапленне і гэтак далей. У розных аддзяленнях разбурэнні рознай ступені цяжкасці. Але калі абагульніць, то аказаць дапамогу [пацыентам] на дадзены момант немагчыма», — паведамілі ў аддзяленні трансплантацыі касцявога мозгу «Ахмацдзета».
Абстрэл бальніцы адбыўся ў разгар працоўнага дня, калі медперсанал быў на працы, а маленькія пацыенты з бацькамі традыцыйна наведвалі бальніцу. Аднак пакуль няма часу на эмоцыі, першачарговая задача — выратаваць жыцці тых, каму патрэбна дапамога.
«Дзесьці падсвядома разумееш, што ёсць страты, і той, хто сёння выйшаў на працу або лёг у бальніцу, дадому не вернецца. Гэта боль і смутак, але пакуль пытанне з хворымі не вырашана, усё роўна яно адыходзіць на другое месца. Вы разумееце, што вы павінны гэта зрабіць, таму што больш ніхто не зробіць гэта за вас. Таму што калі вы сядзеце і пачнеце плакаць, тады яшчэ больш людзей будуць плакаць з-за страты сваіх блізкіх».
Глядзіце таксама
Пасля здарэння медыкі планавалі свае далейшыя дзеянні. Да выратавальных работ прыцягваліся нават бацькі, чые дзеці лячыліся ў «Ахматдзет».
«Мы гаварылі пра план эвакуацыі. Усе чымсьці занятыя. Хтосьці збірае рэчы, хтосьці лекі, хтосьці дакументацыю. Многія бацькі прыязджалі, якія лячылі тут сваіх дзяцей, — яны збіраюць шкло і гэтак далей. Гэта ўсё паралельныя працэсы, якія ідуць, як у мурашніку. Калі людзі занятыя працай, гэта крыху лягчэй даецца. Так, будуць рэфлексіі, разважанні і псіхаэмацыянальныя ваганні, але гэта будзе потым, і тады будзем гэта вырашаць», — сказаў загадчык аддзялення.
Доктар Лысіца параўноўвае атмасферу ў шпіталі пасля абстрэлу з фільмам пра апакаліпсіс: «Цяпер як пасля апакаліпсісу: столі падаюць, няма вады, няма крыві, электрычнасці, сірэна працуе. Як у лепшых фільмах пра апакаліпсіс, толькі зомбі не хапае».
Калі менавіта пачне працу бальніца «Ахмацдзет», Лысіца сказаць не можа. Ён нават не ўпэўнены, ці адкрыецца калі-небудзь праца яго аддзела.
«Каб зразумець, калі яно можа запрацаваць, трэба правесці аналіз. Зараз мы ў першую чаргу займаемся эвакуацыяй пацыентаў, каб выратаваць тых пацыентаў, якія знаходзяцца ў цяжкім стане. Потым будзе праводзіцца інжынерны аналіз. Можа быць, новы будынак ніколі не зможа запрацаваць, мы гэтага не ведаем», — сказаў доктар.
Дзіцячы анкагематолог, у абавязкі якога ўваходзіць выратаванне дзяцей, не хавае адчаю, які выклікаюць дзеянні палітыкаў у свеце. Кажа, што спадзяецца на больш акцый дапамогі і менш слоў падтрымкі. Інакш, кажа доктар Лысіца, чаго каштуе жыццё чалавека?
«Мне цяжка што-небудзь казаць, калі ў 21 стагоддзі ракета прылятае ў дзіцячую бальніцу. Гэта было неверагодна, гэта варварства, гэтага не павінна быць, але свет, напэўна, думае па-іншаму. Я дарослы чалавек і я не разумею словаў заклапочанасці. Я успрымаю тое, як людзі дзейнічаюць. А калі адны людзі гінуць, а іншыя націскаюць на кнопкі, — гэта, я лічу, не заклапочанасць, гэта адсутнасць сэрца, адсутнасць якіхсьці чалавечых якасцей. Тады, як на мой погляд, яны павінны думаць пра тое, чаго яны вартыя як людзі».
Паводле www.holosameryky.com