Беларуская дыпламатыя так уладкавана, што не верыць у выпадковыя супадзенні
«Прэзідэнт Зяленскі ўчора звольніў амбасадара ў Беларусі Ігара Кізіма. А імя новага амбасадара прэзідэнт Зяленскі не назваў. Так што цяпер, пасля ўсіх узаемных дыпламатычных скарачэнняў, ва ўкраінскім пасольстве ў Мінску засталося чатыры супрацоўнікі», — піша аўтар тэлеграм-канала «Лісты да дачкі».
Выбух у Чангары. Фота: «Телеграф»
— Я абсалютна далёкі ад думкі, што Украіна возьме дый адразу разарве з Беларуссю ўсе дыпламатычныя адносіны. Вось прама так адразу наўрад ці стане разрываць. Цалкам можа быць, што амбасадара наогул звольнілі за якія-небудзь яго асабістыя дыпламатычныя недахопы. І, звольніўшы аднаго амбасадара, зусім не абавязкова тут жа прызначаць на яго месца іншага.
Ніякія дыпламатычныя пратаколы і нават дыпламатычная ветлівасць гэтага зусім не патрабуюць. Ну на самай справе. Раптам табе спатрэбілася тэрмінова звольніць амбасадара, а прыдатнага кандыдата на яго замену пад рукой не знайшлося?
Але, пры ўсіх гэтых меркаваннях, я падазраю, што беларускія ўлады рашэнне прэзідэнта Зяленскага ўсё роўна трошачкі напружыла.
Таму што беларуская дыпламатыя так уладкавана, што яна не верыць у выпадковыя супадзенні. Беларуская дыпламатыя любіць пасылаць у дыпламатычны эфір тонкія сігналы. Часцей за ўсё зусім невідавочныя для навакольных.
Таму і сама бачыць сігналы ў такіх месцах, куды іншая дыпламатыя нават не здагадалася б паглядзець.
І вось калі ты жывеш у свеце тонкіх дыпламатычных сігналаў, то звальненне ўкраінскім прэзідэнтам амбасадара не можа, вядома, не насцярожваць. Таму што ў адрозненне ад таемных знакаў, якія беларуская дыпламатыя схільна бачыць у канфігурацыі нябесных аблокаў, гэта звальненне і праўда можа аказацца сігналам.
Раней украінскія ўлады не схільныя былі лішні раз раздражняць беларускага суседа. Ну па-дурному было з іх боку самім нарывацца на адкрыццё Паўночнага фронту. А цяпер, атрымліваецца, што ніякага Паўночнага фронту ўкраінскія ўлады ўжо больш не баяцца. І могуць сабе дазволіць не міндальнічаць з паўночным суседам. І тут адразу і не адгадаеш, як далёка гэта новая дыпламатычная канцэпцыя можа іх завесці.
Тым больш што з украінскім наступленнем назіраецца нейкая трывожная нявызначанасць. Не, яго, вядома, быццам бы адбілі. І нават не адзін раз. Тэхнікі намалацілі столькі, што ніхто палічыць не можа. Сур'ёзна. Нават расійскае Мінабароны кожны раз лічыць па-рознаму. Не кажучы ўжо пра цывільных асоб, накшталт Пуціна і ягонага малодшага хаўрусніка.
Калі б на месцы ўкраінскіх улад былі прыстойныя людзі, яны б пасля такіх расповедаў ужо даўно капітулявалі. Не, ну пяцьдзясят танкаў за адзін бой! Не кажучы ўжо пра страты сярод асабовага складу. Я ўвогуле здзіўляюся, як пасля такіх апавяданняў ва ўкраінскім войску застаўся які-небудзь асабісты склад. У іх жа хто не загінуў, той адразу дэзерціраваў.
Але дзе ты знойдзеш ва ўкраінскім урадзе прыстойных людзей? Вось генерал Шайгу іх жа па-чалавечы прасіў: ну не страляйце вы па тэрыторыі Крыма! Мне ж тады давядзецца ўдарыць па цэнтрах прыняцця рашэнняў.. Ну не даводзьце да граху. Ну калі ласка!
А што яны зрабілі? Абстралялі Чангарскі мост. Прытым ракетамі «Storm Shadow», пра якія генерал Шайгу іх папярэджваў асобна. (Хоць, можа быць, Чангарскі мост тэрыторыяй Крыма не лічыцца, то па ім можна сабе страляць).
І паколькі ніякага паняцця аб прыстойнасці ва ўкраінскіх улад няма, то чакаць ад іх можна чаго заўгодна. Могуць жа, і праўда, разарваць дыпламатычныя адносіны з беларускімі ўладамі з усімі практычнымі наступствамі гэтага. І нават расійская ядзерная бомба Шродзінгера не дапаможа.
