Хуткі мір для Расіі — гэта дэмантаж беларускай дзяржаўнасці
Што здарыцца, калі неўзабаве будзе заключана мірнае пагадненне Украіны з РФ? Чым гэта абернецца для Расіі, Беларусі і наогул усёй Еўропы? Пра гэта разважае ў сваім тэлеграм-канале палітолаг Павел Усаў.
Мір для Расіі — гэта падрыхтоўка да вайны. На працягу 30 гадоў РФ распачала і ўдзельнічала ў 5 войнах.
Апошнія дні шмат дзе з’яўляецца інфармацыя пра тое, што еўрапейцы і амерыканцы ў асобе дарадцы прэзідэнта Байдэна Салівана прапануюць украінцам «рэалістычна глядзець на свае патрабаванні адносна Расіі». Гаворка відавочна ідзе пра Крым.
То-бок фактычна прапаноўваецца сесці за стол перамоў без нейкіх фундаментальных патрабаванняў да Масквы.
Што гэта азначае, калі перамовы пачнуцца менавіта ў такім палавінным фармаце:
1. Расія не прайграла вайну, унутрана яна будзе існаваць. То-бок неататалітарная сістэма захаваецца і стабілізуецца, яна таксама застанецца закрытай ад вонкавых ідэалагічных уплываў. Не думаю, што ў Крамлі ёсць групы (людзі), якія здольны да перавароту ліберальнага кшталту. Праблема ў тым, што на дадзеным этапе ў расійскага грамадства ёсць попыт на імперыялізм, асабліва ў тых, каго закранула вайна.
2. Унутраныя інфармацыйна-палітычныя адносіны застануцца нязменнымі. Прыніжанае, але агрэсіўнае расійскае грамадства будзе патрабаваць рэваншу. Канешне, будуць знойдзены вінаватыя: агенты Дзярждэпа і ЦРУ ў арміі, палітыцы, спецслужбах, якія прадалі народ і дзяржаву. Пасля гэтага пачнецца вялікая «адбудова», магчыма, з новым, больш моцным «царом». Бо ў Расіі не адбудзецца дэпуцінізацыі, дэімперыалізацыі. Дух рускага свету захаваецца, хутчэй адбудзецца канчатковы дэмантаж рэшткаў дэмакратыі.
3. Перамовы і «мір без капітуляцыі» ў межах да 24 лютага, напэўна, знізяць санкцыйную нагрузку на Расію, што дасць ёй магчымасць хутка аднавіць страты. Расійская вайсковая і сацыяльная інфраструктура засталася непашкоджанай. Вайна не прынесла вялікіх матэрыяльных страт і не выклікала ўнутранай міграцыі. (Апошняе павінна быць мэтай украінскіх улад і Захаду — стварыць паніку і масавыя ўцёкі ў Маскву або за Урал, каб стварыць дадатковыя кропкі напружання).
4. Захад, які не пацярпеў ад вайны (з новымі палітыкамі і любіцелямі вялікай рускай культуры), вернецца да палітыкі нармалізацыі і прымірэння.
5. Украіна будзе патрабаваць час на адбудаванне, збольшага за еўрапейскія і амерыканскія грошы. Не прайграўшы, Расія не дасць ані капейкі. Працэс уступлення ў НАТА і ЕС зацягнецца, а потым замарозіцца, бо сітуацыя «нармалізуецца», а еўрапейскія грамадствы збольшага пацыфісцкія і сацыялістычныя.
6. РФ будзе працягваць правакаваць крызісы, праблемы ў Еўропе. Верныя саюзнікі ад Папы да Орбана там будуць заўсёды. Ды яны і самі будуць узнікаць, як, напрыклад, Брэксіт, калі Еўропа не здолее перайсці на новы ўзровень цывілізацыйнага развіцця.
7. Беларусь застанецца пад кантролем РФ, бо ніхто не змусіць яе адтуль выйсці. Дэмантаж дзяржаўнасці будзе працягвацца, як і мілітарызацыя тэрыторыі.
Такім чынам, першапрычына вайны, нестабільнасці будзе заставацца, і пасля 5–6 гадоў «міру» Расія пачне нейкі новы этап эскалацыі, асабліва калі яны ўжо будуць мець тэрафарміраваную Беларусь і Крым у запасе.