Якая, на фіг, дэмакратызацыя…
Два разгоны мірных акцый за два дні са збіццём іх удзельнікаў “чарнасоценцамі з пагонамі – вось актуальная фактура дэмакратызацыі і лібералізацыі па-беларуску. Улада, у руках якой сіла ў выглядзе дзікіх і нахабных міліцыянтаў-спецназаўцаў, не саромеецца нават прысутнасці ў Мінску дэлегацыі Парламенцкай Асамблеі Савета Еўропы, якая так шукае падыходаў да кіраўніка адзінай на кантыненце краіны, што не з’яўляецца сябрам таго самага Савета Еўропы.
Два разгоны мірных акцый за два дні са збіццём іх удзельнікаў “чарнасоценцамі з пагонамі – вось актуальная фактура дэмакратызацыі і лібералізацыі па-беларуску.
Улада, у руках якой сіла ў выглядзе дзікіх і нахабных міліцыянтаў-спецназаўцаў, не саромеецца нават прысутнасці ў Мінску дэлегацыі Парламенцкай Асамблеі Савета Еўропы, якая так шукае падыходаў да
кіраўніка адзінай на кантыненце краіны, што не з’яўляецца сябрам таго самага Савета Еўропы.
У той час, калі беларуская моладзь атрымлівае ментоўскімі берцамі ў твар пад час святкавання Дня святога Валянціна ці на акцыі салідарнасці з новымі-старымі палітвязнямі, высокія беларускія
чыноўнікі сустракаюцца з не менш высокімі чыноўнікамі еўрапейскімі і балбочуць пра працэсы, якія нібыта набліжаюць краіну да заходняй цывілізацыі. Дзіўна, але пані Еўропа хутка купляецца на салодкія
(а часам і не вельмі) словы беларускіх чынуш, якія, трэба прызнаць, папросту пудраць ім мазгі наконт дэмакратыі, дыялога, вяршынства закона і гэтак далей.
Якое гэта вяршынства – хай бы еўрабюракраты спыталі ў тых, каму спецназаўцы разбілі вока ці нос, каго нагамі каталі па брудным асфальце на Плошчы Якуба Коласа ўвечары 14 лютага. Тым часам, у актыўны лексікон беларускага галавы вярнуліся ўжо падзабытыя словы “адмарозкі, “вякаць з-пад плоту ды іншыя. Ды, падаецца, Еўропа гэтага не заўважае, у яе зараз іншыя мэты і задачы. Але толькі каб той Еўропе праз каторы час не давялося чырванець за сваю наіўнасць…