Туніс. Далоў прэзідэнцкую рэспубліку

Туніс вырашае, як жыць далей пасля падзення дыктатуры. Важнай часткай грамадскай дыскусіі сталі дэбаты вакол будучай мадэлі дзяржаўнага ладу. Большасць тунісцаў выступае за змены ў канстытуцыі і пераход да парламенцкай мадэлі кіравання. Прычына не толькі ў тым, што прэзідэнцкая рэспубліка дыскрэдытавала сябе за часы Бен Алі. Шмат хто баіцца, што на выбарах прэзідэнта пераможа функцыянер старога рэжыму. Ідэю змены канстытуцыі падтрымлівае апазіцыя, якая пакуль слаба арганізаваная. У любым выпадку, дыскусія цікавая, паколькі ў арабскім свеце, акрамя Лівана і Ірака, усе дзяржавы маюць прэзідэнцкую форму кіравання. Прэзідэнт — гэта амаль манарх. Ён кантралюе паліцыю і армію, можа распускаць парламент і здымаць кіраўніка ўраду. На думку шмат каго, альтэрнатывай можа быць іракская канстытуцыя. Амерыканскія юрысты, якія яе напісалі, большую частку ўлады перадалі парламенту. Іракскі прэзідэнт папросту прадстаўляе дзяржаву. Парадокс сітуацыі ў тым, што правядзення выбараў прэзідэнта, прычым як мага хутчэй, патрабуе Еўропа — галоўны партнёр Тунісу. На думку экспертаў, у Брусэлі дасюль баяцца, што вакуум улады прывядзе да дэстабілізацыі краю і росту ўплыву ісламістаў.

Па матэрыялах «Jungle World» (Германія)