«Чаму маўчыць малодшы пуцінскі хаўруснік? Ён жа вядомы аматар мірнага ўрэгулявання»
Цяпер ёсць вялікі шанец, што Ізраіль пакажа прыклад, як правільна трэба займацца супакаеннем агрэсара. Не дзеля мірнага працэсу, а каб агрэсар перастаў быць агрэсарам. Аўтар тэлеграм-канала «Лісты да дачкі» разважае, якімі могуць быць наступствы вайны ў Ізраілі для Беларусі і Расіі.
Прэзідэнт Палесціны Махмуд Абас збіраецца ў бліжэйшы час наведаць Маскву і сустрэцца з Пуціным. Гэта значыць, ніхто амаль і не спаліўся. Ты ведаеш, я катэгарычна не ўхваляю ўсякія канспіралогіі, але тут мяне нешта раздзіраюць смутныя сумневы. Спецаперацыя, вядома, якраз у духу расійскіх улад. Зладзіць адну вайну, каб адцягнуць увагу ад іншай. Таму што пра аддаленыя наступствы расійскія ўлады думаць не прывыклі, а пра маральныя меркаванні, ва ўжыванні да расійскіх улад, разважаць ужо неяк нават і непрыстойна.
Вось Пуцін ужо сказаў, што трэба заняцца мірным урэгуляваннем. Ну гэта значыць, па-першае, што ва ўсім вінаваты амерыканцы. Хто б сумняваўся. А па-другое, што трэба ўсё мірна ўрэгуляваць.
І ХАМАС таксама сказаў, што яны дасягнулі сваіх мэт і цяпер гатовы да перамоў. Прыкладна, як Пуцін ва Украіне, калі не атрымалася з Кіевам за тры дні. Проста ў ХАМАСа мэта была прасцейшая. Не ўзяць Ерусалім за тры дні, а забіць як мага больш людзей. А потым ужо пачаць мірны працэс.
І я нават трошкі дзіўлюся, чаму маўчыць малодшы пуцінскі хаўруснік. Усё ж такі ён вядомы аматар мірнага ўрэгулявання. Хоць я ўпэўнены, што доўга ён маўчаць не зможа. Таму што пачуццё такту і ўменне своечасова прамаўчаць — не самы моцны яго бок.
Толькі вось аматары нагадзіць суседзям, а потым зладзіць працэс мірнага ўрэгулявання не ўлічылі адну маленькую акалічнасць. Меркаванне суседзяў з гэтай нагоды. Прыкладна, як Пуцін ва Украіне. Ну а што? Яны ж гадамі гадзілі, і нічога ім за гэта не было. Проста пакуль гадзілі па дробязі, то прыстойныя людзі не хацелі лішні раз звязвацца. Ну і захапіліся. Прыкладна, як Пуцін ва Украіне.
Вось мне здаецца, цяпер ёсць вялікі шанец, што Ізраіль пакажа прыклад, як правільна трэба займацца супакаеннем агрэсара. Не дзеля мірнага працэсу, а каб агрэсар перастаў быць агрэсарам. Таму што, як паказала шматгадовая практыка, ад мірнага працэсу агрэсар становіцца толькі агрэсіўнейшым.
І мне здаецца, гэта можа быць вельмі важны прыклад. Літаральна для ўсіх. Таму што занадта доўга нахабства ў свеце была другім шчасцем. Вось калі ў Ізраіля атрымаецца ўлагодзіць агрэсара адзін раз і назусім, то ёсць вялікі шанец, што больш не будзе. Што, па-першае, прыстойныя людзі таксама возьмуць гэты прыклад на ўзбраенне. А па-другое, іншыя аматары гадзіць суседзям задумаюцца аб тленнасці быцця. Таму што даўно пара.
P.S. Усё ж такі я нават блізка не ўяўляў сабе, якія будуць наступствы, калі сокалы скінулі пацука на прыступкі Дома ўрада ў дзень адмовы ў рэгістрацыі Бабарыкі і Цапкалы.