Заява беларускіх праваабаронцаў адносна патрабавання дзяржаўнага абвінаваўцы аб прымяненні смяротнага пакарання ў дачыненні да Дзмітрыя Канавалава і Уладзіслава Кавалёва.
Беларускія праваабаронцы рашуча асуджаюць патрабаванне дзяржаўнага абвінаваўцы аб прымяненні смяротнага пакарання ў дачыненні да Дзмітрыя Канавалава і Уладзіслава Кавалёва, абвінавачаных па справе аб
тэракце ў Мінску 11 красавіка 2011 года.
Канстытуцыя Рэспублікі Беларусь і міжнародныя пагадненні, падпісаныя дзяржавай, гарантуюць грамадзянам натуральнае і неад'емнае права на жыццё, замацоўваюць гэта права як вышэйшую каштоўнасць.
Смяротнае пакаранне не мае сэнсу.
Яно не выпраўляе здзейсненага, не аднаўляе справядлівасць.
Яно не вядзе да пакаяння і ўсведамлення злачынцам сваёй віны.
Яно не спыняе іншых злачынцаў і толькі робіць жорсткім грамадства.
Шчыра падзяляючы гора і пакуты ахвяраў злачынстваў і іх родных, мы канстатуем, што працэдура смяротнага пакарання, прынятая ў Беларусі, пры якой целы расстраляных не выдаюцца, не паведамляецца пра
месца пахавання і часу пакарання — гэта бесчалавечнае абыходжанне з сем'ямі асуджаных да смерці.
Неабходна спыніць эскалацыю жорсткасці і гвалту.
Смяротнае пакаранне як помста і рудымент сярэднявечнай жорсткасці непрымальная з маральнага пункту гледжання нават тады, калі яно ўжываецца ў дачыненні да людзей, чыя віна ў здзяйсненні асабліва
цяжкіх злачынстваў цалкам даказаная і не выклікае абгрунтаваных сумневаў.
Разам з тым, відавочна, што ні адна праваахоўная і судовая сістэма не застрахаваная ад памылак. Але судовыя памылкі не могуць быць выпраўленыя пасля ўжывання смяротнага пакарання.
Немагчыма ігнараваць тое, што паводле ацэнак адвакатаў, праваабаронцаў, некаторых пацярпелых і простых грамадзян, расследаванне справы аб тэракце ў мінскім метро і ўвесь судовы працэс над Дзмітрыем
Канавалавым і Уладзіславам Кавалёвым не быў ясным і пераканаўчым.
Назіральнікі адзначаюць сур'ёзныя працэсуальныя парушэнні ў ходзе папярэдняга расследавання і судовага разбору. Сур'ёзна абмяжоўвалася права абвінавачаных на абарону. Не былі належным чынам правераны
заявы абвінавачаных аб прымяненні да іх фізічнага і псіхалагічнага ціску на папярэднім следстве. Шматлікія хадайніцтвы абароны, накіраваныя на выкараненне недакладнасцяў і супярэчнасцяў у доказнай
базе, неабгрунтавана адхіляліся.
Падчас судовага працэсу некаторыя пацярпелыя выказалі сумнеў у дачыненні Канавалава і Кавалёва да тэракту. Дзесяткі тысяч грамадзян краіны падпісалі петыцыю аб непрымяненні смяротнага пакарання ў
дадзенай справе.
Мы лічым, што калі следствам устаноўлена, што Канавалаў і Кавалёў маюць непасрэднае дачыненне да тэракту ў метро, то ў інтарэсах грамадскай бяспекі неабходна захаваць жыцці гэтых людзей, якія
валодаюць найкаштоўнейшай інфармацыяй пра абставіны гэтай трагедыі.
Жыццё Канавалава і Кавалёва павінна быць захавана таму, што ў будучыні не выключана магчымасць з'яўлення новых звестак пра тэракт ў Мінску 11 красавіка 2011 года. Найважнейшым вынікам дадзенай справы
павінна стаць не пакаранне абвінавачаных, а ўпэўненасць грамадства ў тым, што выяўлены ўсе матывы, абставіны і датычныя асобы.
У інтарэсах гуманнасці і бяспекі грамадства патрабуем не ўжываць смяротнае пакаранне ў дачыненні да Дзмітрыя Канавалава і Уладзіслава Кавалёва!
Пад заявай падпісаліся:
Алег Гулак, РПГА "Беларускі Хельсінкскі Камітэт"
Андрэй Палуда, кампанія "Праваабаронцы супраць смяротнага пакарання"
Валянцін Стэфановіч, ПЦ "Вясна"
Эніра Браніцкая, ППУ "Офіс па правах людзей з інваліднасцю"
Таццяна Равяка, Беларускі Дом правоў чалавека
Алена Танкачова і Вольга Смалянка, ПУ "Цэнтр прававой трансфармацыі"
Паводле "Беларускага хельсінкскага камітэта
