Пастухоў: Пазіцыя Украіны наконт умоў перамоваў можа істотна памяняцца ў выпадку паразы пад Пакроўскам
Калі сёння рабіць прагноз наконт працягу або спыненні вайны, прынцыпова важна ўлічваць залежнасць гэтых прагнозаў ад сітуацыі на фронце, разважае гісторык і палітолаг Уладзімір Пастухоў у сваім тэлеграм-канале.
Украінскі Пакроўск. Калаж hromadske
— Усе мае скептычныя заўвагі адносна магчымасці якога-небудзь перамір'я заснаваныя на найбольш верагоднай версіі развіцця падзей: вайна будзе захоўваць пазіцыйны характар, і стратэгічных прарываў лініі фронту ні ў аднаго з бакоў не будзе. Пры гэтым павольнае тактычнае наступленне або адступленне ў разлік не прымаецца. Значэнне будзе мець толькі стратэгічны поспех або стратэгічная няўдача, якія мяняюць не столькі ваенную, колькі ваенна-палітычную сітуацыю ў краінах, якія ваююць.
Такім чынам, можна сказаць, што прагноз на спыненне — часовае або пастаяннае — вайны ў агляднай будучыні наўпрост залежыць ад зыходу бітвы пад Пакроўскам.
Падобна на тое, Пакроўск не моцна падобны на Бахмут або Аўдзееўку, бітва за якія мела хутчэй сімвалічнае, чым ваеннае значэнне. Тут усё нашмат больш сур'ёзна.
У маім уяўленні Пакроўск — гэта свайго роду данбаскі Сталінград, ад утрымання або страты якога сапраўды вельмі многае залежыць.
Страта Пакроўскага і ўсёй звязанай з ім агламерацыі можа стварыць для кіраўніцтва Украіны прынцыпова новую палітычную рэальнасць як унутры краіны, так і на міжнароднай арэне.
Думаю, што ўсе бакі канфлікту гэта разумеюць, але не ўсе дагаворваюць (прагаворваюць) да канца выключна палітычныя наступствы.
Зразумець, што адбываецца пад Пакроўскам, няпроста. У пошуках адказу я вырашыў скарыстацца канкурэнтнай перавагай (веданнем украінскай мовы) і пагрузіўся ва ўнутрыўкраінскую дыскусію.
Глядзіце таксама
Лягчэй не стала, хоць я ўражаны яе адкрытасцю і прынцыповасцю (прывітанне Зэт-паблікі — патрыёт не той, хто ўпрыгожвае сітуацыю).
З гэтай дыскусіі я вынес уражанне, што становішча рэальна пагрозлівае:
- План знізіць напружанне, адцягнуўшы войскі з-пад Пакроўску на Курскі кірунак, нават калі ён і быў, не спрацаваў.
- З нейкіх прычын, нягледзячы на тое, што было дастаткова часу на падрыхтоўку да расійскага наступу, якасць і колькасць загадзя падрыхтаваных абарончых пазіцый выклікае шмат пытанняў.
- Расія вучыцца ваяваць на хаду, спалучаючы дзеянні невялікіх груп пяхоты (ледзь не па 5 чалавек) з тактыкай выпаленай зямлі (выкарыстоўваючы шматразовую перавагу ў дронах, снарадах, ракетах і авіяцыйных бомбах).
- Няяўна, але ўсё больш выразна ў паветры лунае пагроза акружэння значных сіл УСУ.
Глядзіце таксама
Што гэтаму можна супрацьпаставіць:
- вытрымку і матываванасць украінскай пяхоты (гэта самы магутны аргумент);
- нейкі хітры план (сюрпрыз) контрнаступальных дзеянняў, пра які кажуць прадстаўнікі ўкраінскага камандавання (не зусім зразумела — чым);
- нейкі шчодры жэст хаўруснікаў, які можа выявіцца ў кратным і неадкладным павелічэнні паставак боепрыпасаў і ўзбраенняў, альбо ў славутым дазволе біць па тэрыторыі Расіі заходняй зброяй (але я, дарэчы, не ўпэўнены, што апошняе прывядзе менавіта да зрыву наступу пад Пакроўскам).
З гэтага ўсяго, на жаль, вынікае, што пазіцыя Украіны ў дачыненні да ўмоў перамоваў можа істотна памяняцца ў выпадку паразы пад Пакроўскам.
Але і пазіцыя Расіі ў гэтым выпадку таксама істотна памяняецца. Так ці інакш, нешта пэўнае пра лёс вайны і міру можна будзе сказаць толькі да пачатку восеньскага бездарожжа (якраз пад прэзідэнцкія выбары ў ЗША), якое зафіксуе вынікі летняй кампаніі 2024 года.
Глядзіце таксама
