Віншаванне народу Украіны з Днём незалежнасці: замест тонкай дыпламатыі дыпламатычны казус
Расійская аперацыя настолькі добра пайшла па плане, што гэта ўжо заўважыла нават расійскае міністэрства абароны. Таму што звычайна расійскае міністэрства абароны не звяртае ўвагу на дробныя дэталі. Звычайна яно малюе карціну шырокімі мазкамі. Што-небудзь накшталт вялікага прарыву ў раёне вёскі Пяскі або эпічнай бітвы за сяло Благадатнае, піша тэлеграм-канал «Лісты да дачкі».
Ілюстрацыйнае фота. Крысціна Бандурына
А тут бачыш, прайшоў літаральна якісьці месяц, і расійскі міністр заўважыў некаторае запаволенне тэмпаў. І сказаў, што аперацыя ідзе па планах. Вось якія планы ёсць, па такіх яна і ідзе. А што яны маленькія і часта мяняюцца, так гэта ўсё ў імя дабра, вышэйшай выгады і бяспекі мірных жыхароў.
Праўда, з-за гэтай сваёй пераменлівасці ваенныя планы ўступілі ў цяжкавырашальную супярэчнасць з электаральнымі. Таму што 11 верасня захопленыя ўкраінскія вобласці павінны былі ўрачыста прыняць у склад Расіі на адзіным рэферэндуме. Гэта значыць, ніхто не сумняваўся, што да 11 верасня будзе што прымаць. Таму што, пагадзіцеся, прымаць у склад Расіі агрызак Данецкай вобласці — абразліва для імперскай велічы. А яшчэ больш абразліва — прыняць Херсон, каб потым здзейсніць з яго адмоўны наступальны манеўр. Так што з адзіным рэферэндумам атрымалася трошкі няёмка.
І ўсё гэта хаджэнне па плане дзейнічае, вядома, прыгнятальна на адзінага саюзніка. Месяц саюзнік маўчаў. Ніводнай вербальнай інтэнцыі супраць блока НАТА. Ваяваў выключна з ураджаем. А калі ўжо аперацыя зайшла зусім далёка, не вытрымаў і здзейсніў акт дыпламатычнага суверэнітэту — павіншаваў народ Украіны з Днём незалежнасці. Прадэманстраваў нейтралітэт, незалежнасць і свабоду волі даступнымі сродкамі.
Гэта вось віншаванне — гэта тое, як беларускія ўлады ўяўляюць сабе тонкую дыпламатыю і выкшталцоныя знешнепалітычныя манеўры. Проста калі ты прывык жыць у віртуальнасці свайго ўласнага тэлевізара, то пачынаеш думаць, што ва ўсіх вакол памяць, як у хлебушка або залатой рыбкі. І калі сёння сказаць украінцам пра мірнае неба, то яны і не ўспомняць, што ўчора з гэтага неба падала ім на галовы.
Але, вядома, дыпламатычны манеўр выйшаў такім жа вытанчаным, як у слана ў пасуднай краме. І замест тонкай дыпламатыі здарыўся нейкі дыпламатычны казус. Ды такой сілы, што пракуратуры прыйшлося ўступацца за гонар і годнасць і заводзіць крымінальную справу супраць украінскага дэпутата. Далей толькі трэба яшчэ запатрабаваць ад украінскіх улад яго выдачы — і quest completed.
Ды яшчэ і старэйшы саюзнік манеўр не ацаніў. Афіцыйныя сведкі імперскай велічы адразу прыгадалі беларускім уладам усе іх геапалітычныя гульні. На дзяржаўным узроўні саюзнік, праўда, нічога не сказаў. Відаць, палічыў, што гэта ніжэй за яго імперскую годнасць.
Затое, па дзіўным і выпадковым, вядома, збегу абставін праз некалькі гадзін пасля віншавання тэрыторыю Украіны зноў абстралялі з боку Беларусі. Пасля таго, як доўга ўжо не абстрэльвалі. І, мяркуючы па выніках, ніякага практычнага сэнсу і мэты ў гэтых абстрэлаў не было. Акрамя адной. Нагадаць саюзніку, што хваліцца мірным небам не ў яго кампетэнцыі. А каб сядзелі роўна і маўчалі, то ніхто б і не заўважыў.