«Вынік адзін — страта ўлады. Шанцаў утрымаць яе ў перспектыве няма»
Тэлеграм-канал «СерпомПо» разважае пра адступленне расійцаў з Херсона, пра тое, што Пуцін трапіў у гісторыю не так, як яму бы хацелася, і пра нулявыя перспектывы ўтрымання ўлады.
Выбар ёсць! Шанцаў няма. 11.11.22 забівае расіянін у пошукавіку слова «адступленне» — і адразу на выбар шэраг ваенных поспехаў расійскай арміі на ўкраінскім фронце за апошнія некалькі месяцаў.
Усе «па плане»: ад «возьмем Кіеў за тры дні» ў канцы лютага, праз «адмоўны наступ» у Кіеўскай, Чарнігаўскай і Сумскай абласцях... Праз Балаклею, Ізюм, Ліман, Бахмут. І да ўцёкаў з «Расія тут назаўсёды» Херсона пад мемы аб перайменаванні Пуціным былога «сакральнага расійскага горада» ў «Херснім», са «спальваннем мастоў» праз Днепр і пачаткам «капання акопаў на Перакопе».
Многім з гэтых бітваў ужо прысвечаны асобныя артыкулы ў Вікіпедыі. І хутка гэтыя падзеі стануць кіраўнікамі ў падручніках гісторыі. Не толькі ўкраінскіх, але і расійскіх.
Спраўдзілася мара Пуціна — у гісторыю ён трапіў, у тым ліку ў вайсковую. Цяпер час з яе выбірацца. Пакуль яшчэ ёсць з чым. Хоць слаба верыцца, што сам дыктатар на гэта здольны і не будзе да канца бессэнсоўна чапляцца за свае ж злачынныя і дурныя памылкі. І не пацягне за сабой у бездань і ўсю краіну.
Але доўга прыкрывацца «дрэннымі баярамі», яшчэ больш «дрэннымі генераламі» на чале з Шайгу і Герасімавым (якія і «прынялі рашэнне») не атрымаецца.
— Большая частка рэгулярнай арміі тупа пакладзена ў зямлю.
— Мабілізацыя грамадзянскіх толькі памнажае колькасць трунаў з фронту. Толку ад іх мала.
— Колькасць адкрытых відэа- і іншых зваротаў, мобікаў, а цяпер яшчэ вайскоўцаў і іх сем'яў, будзе расці. У што выльецца гэты працэс — зразумела. Ніякая Расгвардыя не дапаможа. Калі страх «магілізіраваць» сябе ці сваіх родных за «жадалкі» цара, які пастаянна хлусіць і «перакладае стрэлкі», у нейкі момант стане вышэй страху атрымаць дубінкай або сесці ў турму.
— Купля іранскіх ракет або ўбогія спробы перавесці на вайсковыя рэйкі пуціноміку не адцягнуць непазбежнага фіналу, а толькі павялічаць колькасць злачынстваў, за якія ўсё адно давядзецца плаціць краіне.
— Пастаўкі ўзбраенняў і дапамога Захаду Украіне не спыняцца.
— Сіла волі ўкраінцаў да супраціву будзе толькі расці па меры вызвалення акупаваных зямель, і ракетныя абстрэлы яе не зломяць.
— Простыя ж грамадзяне РФ, якія бяднеюць, і якія і далей будуць плаціць за СВА сваімі грашыма і жыццямі, усё часцей стануць задавацца пытаннем — што мы там робім?
— Карумпаваная, эканамічна дэградаваная, сацыяльна раскладзеная пры пуцінцах, а цяпер яшчэ ізаляваная санкцыямі Расія, якая церпіць вайсковую паразу, вайну не выцягне. Колькі б да яе працягу (гаворкі пра СВА яны ўжо не вядуць) ні заклікалі пасыпаюць галаву попелам ваенкоры і іншыя «zиганутыя».
І тады «дамаўляцца» гаспадару будзе зусім няма з кім. Ні на Захадзе, ні на Усходзе, ні ў самой Расіі.
Выбар у вялікага геапалітыка ёсць. Альбо адпаўзаць з Украіны цяпер, альбо потым. Вынік адзін —страта ўлады. Шанцаў утрымаць яе ў гістарычнай перспектыве няма. Розніца толькі ў колькасці ахвяр, разбурэнняў і, магчыма, шанцаў самога дыктатара выжыць.