«Сістэма стамілася генерыраваць фэйкі». Пуцін адмяняе публічныя выступленні
Расійскія СМІ паведамляюць, што Пуцін адмяніў традыцыйную снежаньскую прэс-канферэнцыю, якую ён праводзіў 10 гадоў запар. Акрамя гэтага, не было традыцыйнага паслання да парламента, адменены навагодні прыём у Крамлі і «прамая лінія».
Аналітычны тэлеграм-канал «C*NIC» піша пра стомленасць расійскіх эліт ад вайны і пра тое, што Пуцін губляе рэальную ўладу.
Крыніцы з «ведамства прапаганды» кажуць, што сітуацыя для крамлёўскай эліты нетыповая: «Сістэма стамілася генерыраваць фэйкі, стамілася прыдумляць перамогі, стамілася фарміраваць паралельную рэальнасць для насельніцтва, стамілася ваяваць, чаго не назіралася ніколі за папярэднія 20 гадоў кіравання Пуціна».
Таксама вядома, што ўсе афіцыйныя працяглыя вылазкі Пуціна адменены таму, што Пуціну няма чаго казаць, няма чаго паведаміць, няма ніякіх «сэнсаў», якія можна прасунуць, няма ніякіх поспехаў, якія можна прапанаваць глыбіннаму народу.
Тая ж крыніца паведамляе, што «ўлада ўпершыню адчула сур'ёзны ўдар ад Захаду, з якім Пуцін нібыта змагаецца з 2008 года [...], удар прыйшоўся па сківіцы: сістэма харкае скрываўленымі зубамі, разумеючы, што аказалася цалкам безабароннай перад рэальным процідзеяннем Злучаным Штатам».
Вайна відавочна прайграная, але гэтая маленькая пераможная вайна, як уласна і заўсёды ў гісторыі, аказалася «чорнай меткай», якая цалкам разбурыла спадчыну савецкай і постсавецкай эры.
Вайна прадэманстравала, што кароль голы і бездапаможны, а гэта значыць, што Пуцін уласнаручна пахаваў Расію і цяпер мае 2 опцыі: тануць у трыбунальным балоце разам з Расіяй; збегчы ў Лацінскую Амерыку, каб там, хаваючыся як нацысцкі паслядоўнік, «інкогніта» назіраць, як разрываюць краіну, якую ён лічыў «сваёй кішэняй» і сваёй уласнасцю.
І як толькі яны зразумеюць, што могуць здаць «цела Пуціна» і «яго заначку» ў якасці рэпарацый, адбудзецца сілавы пераварот, да якога сістэма набліжаецца з кожным чарговым «крокам добрай волі», з кожнай новай геніяльнай «перагрупоўкай», праваленай атакай па інфраструктуры і да таго падобнага.
Па сутнасці, Пуціну няма чаго сказаць ні парламенту, ні грамадзянам, ні сілавым, ні эканамічным элітам, і гэтым Пуцін іх ускосна падштурхоўвае да сістэмнага перадзелу.
Асобы, якія курыруюць расійскую прапаганду, выразна ведаюць, што «трызненні для народа» не ўспрымаюцца элітамі: ім патрэбны гарантыі сапраўднай стабільнасці рэжыму, і гэтыя гарантыі будаваліся на жыцці Пуціна: «Пакуль жывы і пануе наш цар, мы ў поўнай бяспецы».
Цар пакуль яшчэ жывы, але ўжо не жыве, а значыць і гарантый ад яго ўжо ніякіх няма. Трэба самому пачынаць пошук новых гарантый за межамі цела пакуль яшчэ не дохлага дыктатара.
І ў гэтым займеў поспех той жа Прыгожын, які абсарбіруе ўладу на плячах крымінальнікаў, той жа Патрушаў, які пабудаваў самаўзнаўляльную сістэму ўнутраных ланцугоў, а «пуцінскіх» ва ўладзе неяк не назіраецца. Зрэдку высоўваецца Шайгу, Герасімаў і Лаўроў не толькі адхілены ад прыняцця рашэнняў, а ў прынцыпе выкінуты з сістэмы як «бескарысныя бясталентнасці».
Яшчэ летам было трэба выходзіць з капітуляцыяй, але капітуляцыю Пуцін не падпіша, таму што адначасова ён паставіць подпіс і пад сваім смяротным прысудам.
А Захад будзе з цікавасцю назіраць за крамлёўскай істэрыкай, павольна падкідваючы дроўцы пад крамлёўскі кацёл: Захад не будзе ваяваць, ён зварыць (абясшкодзіць) Крэмль на павольным агні.