Пасланне трэба, каб усе пабачылі: шматвектарнасць яшчэ ого-го!
Калі правільна расказаць саюзніку, як яго любіш, — дык той можа і новых грошай паабяцаць. Не факт, што дасць… Але хоць паабяцае, — піша ў сваёй пазнавальнай манеры аўтар тэлеграм-канала «Лісты да дачкі».
Учора хтосьці ва ўсе бакі іскрыў міралюбнасцю. Нават вянок міратворца падгарэў. Сказаў, што не будзе нападаць на Украіну, калі Украіна на яго не нападзе. І гэта, вядома, практычна невыканальнае ўмова. Таму што агрэсіўная палітыка Украіны ўсім вядомая. Яна даўно ўжо рыхтавала напад, аб чым ёсць шматлікія сведчанні ў гістарычных картах.
А калі Украіна раптам, па незразумелай прычыне, неспадзявана, усё ж такі стрымае як-небудзь свае агрэсіўныя намеры і не нападзе, тады беларускія ўлады гатовыя прадаставіць сваю тэрыторыю расійскай арміі для новага наступу. У рамках раней абвешчаных мірных ініцыятыў, з-за ўласцівага ім гуманізму і чалавекалюбства.
Хоць, я думаю, што ўчорашняе пасланне ладзілася не дзеля, так бы мовіць, горада і свету. Я думаю, што яно ладзілася ў асноўным дзеля старэйшага саюзніка. У рамках умацавання перагаворных пазіцыяй перад запланаваным на сёння візітам.
Па-першае, каб расказаць саюзніку, як ты яго любіш, і паказаць, як ты яго шануеш. Гэта вельмі-важна — своечасова расказаць саюзніку, як ты яго любіш. Асабліва на канкрэтных ваенна-дыпламатычных прыкладах. Калі правільна расказаць, як яго любіш, саюзнік можа і новых грошай паабяцаць. Не факт, што дасць. Дае саюзнік у апошні час скупа. У саюзніка ў апошні час у самога грошай няма. Але хоць паабяцае. Потым гэтыя абяцаныя грошы можна будзе прыемна палічыць разам з урадам. Таму што грошы, нават абяцаныя, лічыць заўсёды прыемна. Калі, вядома, ёсць што лічыць
А па-другое, вельмі карысна паказаць саюзніку сваю шматвектарнасць. Каб саюзнік не думаў, што шматвектарнасці больш не засталося. Каб бачыў, што шматвектарнасць яшчэ ого-го. Што ты са сваёй шматвектарнасцю можаш хоць грошай у Захаду папрасіць, хоць Байдэна ў госці паклікаць. Байдэн не пачуе, дый грошай не дадуць. Аднак жа ты папрасіў і паклікаў. А іншыя не клікалі. Таму ў іншых такой шматвектарнасці няма.
І тут нават не важна, па-сутнасці, што казаць. Галоўнае, каб саюзнік ўбачыў, што ў цябе таксама ёсць дыялог. Ты таксама можаш весці яго. І тады саюзнік можа не стане схіляць да чаго-небудзь глыбока непрыемнага. Ці стане, але не моцна. Ці моцна, але не бясплатна. Або бясплатна, але з павагай. Ці без павагі, але з пашанай.