Бяспечней за ўсё уладзе абараняць стабільнасць ад бяззбройных беларускіх грамадзян
Чаму нас вучыць гісторыя з вызваленымі ўкраінцамі, якіх беларускія ўлады абвінавачвалі ў тым, што яны пашкодзілі самалёт у Мачулішчах? Яна нас вучыць таму, што перад беларускім судом лепш быць вінаватым, чым беларусам, піша аўтар тэлеграм-канала «Лісты да дачкі»
Калі ты чужы грамадзянін, то ты можаш пакоцаць старонні самалёт за 300 мільёнаў долараў — і праз год цябе адпусцяць дадому. Ці цябе могуць абвінаваціць у тым, што ты пакоцаў чужой самалёт за 300 мільёнаў долараў, а праз год адпусціць дадому. (Таму што ў беларускіх умовах няма прынцыповай розніцы паміж зрабіць і быць абвінавачаным у тым, што ты нешта зрабіў).
А калі ты беларускі грамадзянін, то станеш саўдзельнікам тэрарыстаў за тое, што падаў выпадковую шклянку вады таму, хто папсаваў чужы самалёт. А тэлевізар потым яшчэ будзе распавядаць, што стабільнасць такая стабільная таму, што яна не шкадуе нікога, хто падаў ворагу выпадковую шклянку вады.
Глядзіце таксама
Карацей, па заданні замежнай дзяржавы можна папсаваць чужы самалёт разам са стабільнасцю. Таму што калі ты папсуеш стабільнасць па заданні замежнай дзяржавы, то замежная дзяржава за цябе можа заступіцца. А сведкі стабільнасці супраць замежнай дзяржавы сведчыць не наймаліся. Замежная дзяржава можа нават іх чым-небудзь узброена пакрыўдзіць.
А выпадковую шклянку вады таму, хто папсаваў чужой самалёт, лепш не падаваць. Таму што тады заступіцца за цябе будзе няма каму. А стабільнасць жа трэба ад кагосьці абараняць. І бяспечней за ўсё абараняць стабільнасць ад бяззбройных беларускіх грамадзян.
А ад замежных узброеных грамадзян стабільнасць лепш па магчымасці не абараняць. Ці мала што гэтым узброеным замежным грамадзянам прыйдзе ў галаву.
Глядзіце таксама
Ад узброеных замежных грамадзян лепш за ўсё абараняць стабільнасць унутры тэлевізара. Вось з канца мінулага тыдня беларускія генералы кожны дзень у тэлевізары адлюстроўваюць атакі віртуальнага праціўніка на свае паўднёвыя рубяжы.
Таму што, пасля таго як яны адпусцілі чалавека, які нядаўна быў тэрарыстам, што пашкодзіў самалёт і стабільнасць, генералам трэба неяк аднавіць сваё душэўную раўнавагу.
А нішто так не спрыяе аднаўленню душэўнай раўнавагі беларускіх генералаў, як адбіванне нападаў уяўнага праціўніка.
Па-першае, гэта ўносіць прыемную разнастайнасць у маркотную штодзённасць генацыду беларускага народа. А па-другое, сэнс у тым, каб усе казалі пра адбіванне ўяўнай атакі на паўднёвыя рубяжы, і ніхто не ўспомніў, як генералы адпусцілі чалавека, які пашкодзіў самалёт і стабільнасць.
Глядзіце таксама
З адлюстраваннем атакі ўяўнага суперніка на рубяжы, праўда, таксама ёсць некаторыя рызыкі. Таму што які-небудзь праціўнік можа і не ацаніць прыгажосць задумы. Можа сабе ўявіць, што яны па-сапраўднаму да чаго-небудзь рыхтуюцца. А гэта пагражае беларускім генералам прычыненнем шкоды, несумяшчальнай з іх асабістай стабільнасцю.
А з іншага боку, усе ўяўныя беларускімі генераламі праціўнікі ведаюць, хто такія беларускія генералы. Ведаюць пра іх багатае ўяўленне і паталагічную схільнасць да генацыду беларускага народа. А генералы з паталагічнай схільнасцю да генацыду ўласнага народа мала чаго вартыя супраць узброенага праціўніка.