На вяршыні Эверэста ўпершыню знайшлі мікрапластык

Навукоўцы выявілі ва ўзорах снегу, сабраных у ваколіцах вяршыні Эверэста, некалькі мікрачасцін пластыка, паходжанне якіх пакуль застаецца загадкай для эколагаў. Пра гэта паведамляе ТАСС са спасылкай на прэс-службу Плімуцкага універсітэта і артыкул у часопісе One Earth.

6666_1369822119_c.jpg

«За апошнія гады мы выявілі часціцы мікрапластыка фактычна ва ўсіх кутках планеты, пачынаючы з Арктыкі і рэк і заканчваючы дном Марыянскай западзіны і самымі вялікімі глыбінямі акіянаў Зямлі. Іх выяўленне на вяршыні Эверэста ў чарговы раз паказвае, што мы павінны больш актыўна абараняць навакольнае асяроддзе ад падобных забруджванняў», - заявіла Імоджэн Напер, эколаг з Плімуцкага універсітэта (Вялікабрытанія), чые словы прыводзіць прэс-служба ВНУ.
Гара Эверэст (Эвэрэст) з'яўляецца самым высокім горным пікам Зямлі, які ўзвышаецца над узроўнем мора на 8848 м. Пачынаючы з сярэдзіны XIX стагоддзя, сотні каманд альпіністаў і падарожнікаў спрабавалі заваяваць яе і дасягнуць вяршыні, што ўдалося афіцыйна зрабіць толькі ў 1953 годзе Тэнцынг Наргей і Эдмунд Хілары.
У агульнай складанасці, за апошнія паўтара стагоддзя на схілах Джомолунгме загінулі звыш трох сотняў альпіністаў, якія спрабавалі здзейсніць гэты подзвіг. Улічваючы недаступнасць вяршыні Эверэста, эколагі даўно лічылі схілы гэтай горы адным з самых чыстых куткоў Зямлі, некранутых рукой чалавека.
Наппер і яе калегі высветлілі, што гэта ўжо не так, вывучаючы ўзоры снегу і рачной вады, сабраныя альпіністамі на тэрыторыі так званага «балкона» гары Эверэст, пляцоўкі на вышыні ў 8440 м, а таксама ўнутры так званай «зоны смерці». Так гісторыкі і альпіністы называюць схілы гары, размешчаныя на вышыні ў 8 км і вышэй, дзе загінулі большасць скалолазов, так і не заваявалі Эвэрэст.
У агульнай складанасці, брытанскія альпіністы атрымалі ўзоры з двух дзясяткаў рэгіёнаў ўнутры «зоны смерці» і «балкона» горы Эверэст, якія пасля былі паспяхова дастаўлены ў лабараторыі вучоных у замарожаным або вадкім выглядзе, пасля чаго дэталёва вывучаныя. Як аказалася, фактычна ва ўсіх з іх прысутнічалі «сляды цывілізацыі» ў выглядзе мікраскапічных зрывак валокнаў і часціц пластыка.
Дзясяткі і нават сотні падобных часціц прысутнічалі ў тых узорах вады і снегу, якія былі сабраныя побач з папулярнымі маршрутамі узыходжання да вяршыні Джамалунгма, а пяць часціц пластыка былі знойдзены ў ваколіцах яе піка. Як туды яны трапілі, навукоўцы пакуль сказаць не могуць.
Цалкам магчыма, што яны былі занесены туды альпіністамі, але пры гэтым Напер і яе калегі не выключаюць, што гэтыя валакна і часціцы трапілі на вяршыню высокай гары свету дзякуючы руху паветраных патокаў ўздоўж схілаў Гімалаяў.
«Калі казаць шчыра, то ў мяне не было абсалютна ніякіх чаканняў наконт таго, да якіх вынікаў прывядзе наша даследаванне. З іншага боку, мяне моцна здзівіла тое, што мы знайшлі часціцы мікрапластыка ва ўсіх узорах снегу, якія мы вывучылі. Мне заўсёды здавалася, што гара Эверэст была сімвалам чысціні і першаснасці. Усведамленне таго, што мы забруджваем вяршыню самай высокай гары свету, у літаральным сэнсе адкрыла мне вочы», - падагульніла Напер.
tut.by