Яраслаў Раманчук — пра кіраўнікоў прадпрыемстваў: «Яны селі на патокі і пілуюць»

Эканаміст Яраслаў Раманчук разважае пра тое, як ідзе працэс падбору кадраў у лукашэнкаўскай Беларусі і куды гэтыя кадры вядуць эканоміку краіны.

Лукашэнка адбірае ў «чырвоныя дырэктары» дзяржаўных прадпрыемстваў лаяльных людзей, а не прафесіяналаў, вось толькі адмываць грошы ў «апаратчыкаў» атрымліваецца лепш, чым падымаць вытворчасці, лічыць вядомы эканаміст. У сваёй перадачы «Эканоміка здаровага сэнсу» Яраслаў Раманчук аналізуе апошнія кадравыя навіны. У прыватнасці, паведамленні МУС пра арышт кіраўніка дзяржаўнага прадпрыемства.
— У 2016 годзе яго прызначылі падымаць стратнае прадпрыемства, яму даверылі цэлы завод, сказалі: вось табе актывы, вось табе магчымасць браць крэдыты, — нагадвае эканаміст. — Яго не пыталіся пра тое, якая ў яго адукацыя, ці ёсць у яго бізнес-план. Проста паставілі свайго чалавека. І чалавек 6 гадоў тачыў гайку і вытачыў так, што нанёс прадпрыемству шкоду больш за мільён. Ён назначаў працаваць дзвюх сваіх дачок, якія атрымлівалі сотні тысяч рублёў заробку, арганізоўваў схемы з «пракладкамі», праз якія зарабляў сабе ў кішэню. А прадпрыемства як было стратным, так і засталося.
Гэта тыповая сітуацыя для беларускага «чырвонага дырэктарства». Яны селі на патокі і пілуюць.

Эканоміка vs астралогія. Што цяпер лепш можа прадказаць будучыню?

Той факт, што дырэктар папаўся, на думку эканаміста, нічога не значыць. Паколькі набытая выгада можа быць нашмат большай.
Яраслаў Раманчук таксама прыводзіць яшчэ адзін прыклад «эфектыўнага» назначэння: размова пра новага намесніка генеральнага дырэктара ААТ «Камволь».
— 25-гадовы хлопец, знаёмы з ідэолагамі беларускай улады, а яго назначылі на кіроўную пасаду прадпрыемства вельмі праблемнага, якое больш за 25 гадоў доіць беларускі бюджэт.
Такая вось палітыка: спачатку дзяржава бярэ прадпрыемства на цыгундар, «Беллегпрам» стаіць сцяной: мы выцягнем, дайце толькі нам, Аляксандр Рыгоравіч, пару дзясяткаў мільёнаў крэдытаў. Далі адзін раз, далі другі раз, закапалі чортаву кучу грошай — і вось замест таго, каб прызнаць чарговы правал, адпраўляюць туды камсамольца з яркімі вачыма, які мае добрыя сувязі наверсе.
Эканаміст адзначае, што нават у Савецкім Саюзе, каб атрымаць кіроўную пасаду на буйным прадпрыемстве, чалавек павінен быў прайсці шматлікія стадыі: атрымаць адукацыю, быць падрыхтаваным.
— Нават у «саўку» гэта было. А тут проста прыходзіць «крыша» да іншай «крышы» і кажа: добры хлопец, усё роўна ж прадпрыемства — бенефіцыяр бюджэту, а ён жа з «нашых», ён жа лаяльны.
Так, пераскокваючы з адной кіроўнай пасады на іншую, на думку эканаміста, многія потым у Беларусі даслужваюцца да пасад міністраў.
— Вось так куюцца кадры ў лукашэнкаўскай Беларусі. Кадры, якія забяспечваюць дэградацыю, кадры, якія забяспечваюць пагібель краіны, — адзначае Яраслаў Раманчук. — Гэта здзек не толькі з работнікаў «Камволя» і іншых стратных заводаў — гэта здзек з усіх падаткаплацельшчыкаў.
Таму што, калі нам кажуць «Трэба падтрымаць заводы», людзі не разумеюць, што грошы дастаюцца з іх кішэняў, і, замест таго, каб ісці на высакародныя мэты, проста асвойваюцца і перамяшчаюцца ў кішэні распарадчыкаў чужога.

«Будзе чорны рынак». Да чаго прывядзе лукашэнкаўская забарона на рост цэн

Эканаміст перасцерагае ад памылкі давяраць дзяржаве занятак прамысловай палітыкай і ад таго, каб адмовіцца ад прыватызацыі.
— Да таго часу, пакуль будзе захоўвацца вось такая ментальная пастка, улады будуць пілаваць бюджэт, пілаваць нашу будучыню і ператвараць нашу краіну ў руіны, — папярэджвае Яраслаў Раманчук. — Вось гэтага трэба пазбегнуць. Таму ржавыя кадры не патрэбныя. Іржавыя кадры — праклён для краіны.
Паводле «Салідарнасці».