«Карона-таксі» і іншыя прыклады, на якіх варта павучыцца

Сёння кожная краіна па-свойму змагаецца з эпідэміяй каронавіруса. Нягледзячы на тое, што ў Беларусі дзяржСМІ і іх ідэйны натхняльнік нібыта кіруюцца «шведскай мадэллю», увесь свет з зайздрасцю глядзіць на Нямеччыну і спрабуе зразумець, што немцы робяць па-іншаму.

Смяротнасць ад ускладненняў з прычыны віруса ў Нямеччыне складае прыкладна 1,6%. Гэта адносна мала на фоне Італіі, Іспаніі, ЗША і многіх іншых краін.
Брытанская The Guardian бачыць перавагі ў федэральнай сістэме Германіі з вялікай аўтаноміяй ва ўсіх 16 землях. «Тое, што ў мінулым часта прыводзіла да тармажэння палітычных працэсаў, цяпер дапамагае немцам перамагчы ў забегу ад каронавіруса», сцвярджае выданне і тлумачыць, што Германія не залежыць ад цэнтральнага дзяржаўнага органа аховы здароўя. Замест гэтага існуюць сотні медыцынскіх устаноў, якія могуць адносна гнутка рэагаваць на адпаведныя патрэбы сваіх рэгіёнаў.
У выніку, шматлікія лабараторыі ва ўніверсітэтах або лякарнях змаглі праводзіць тэсты нашмат раней, чым у краінах, дзе такія лабараторыі знаходзяцца пад адзіным кантролем дзяржавы. Пасля таго, як група даследнікаў пад кіраўніцтвам вірусолага Крысціян Дрост яшчэ ў сярэдзіне студзеня распрацавала тэст і выклала яго формулу анлайн, шматлікія лабараторыі напрацавалі агульнанацыянальны запас тэстаў задоўга да таго, як пандэмія каронавіруса наогул прыйшла ў Нямеччыну.
Менавіта таму цяпер краіне атрымліваецца тэставаць да 350 000 чалавек у тыдзень. Найбуйнейшая іспанская газета El Pais прыводзіць такі прыклад: «Нямеччына можа гарантаваць больш за 10000 тэстаў на мільён чалавек, Іспанія — менш за 1000!» Як следства лабараторныя даследаванні дапамагаюць выявіць людзей, у якіх адсутнічаюць прыкметы інфекцыі як такія, але якія могуць заражаць іншых.
І пакуль Лукашэнка марыць аб формуле Трампа, вядучае амерыканскае выданне «Нью-Ёрк Таймс» задаецца пытаннем: чаму можна павучыцца ў Германіі? У якасці прыкладу прыводзіцца рэгулярнае тэставанне медыцынскага персаналу. Паколькі тэставаць кожнага супрацоўніка занадта затратна, у некаторых бальніцах праводзяцца выбарачныя тэсты для кожнага дзясятага медработніка. Калі вынік станоўчы, то правяраюць усіх, уключаючы пацыентаў.
Пра тое ж кажа і вядучае французскае выданне Le Monde, дадаючы, што сярод еўрапейскіх краін менавіта ў Германіі, дзякуючы федэральнай сістэме, самыя высокія суадносіны месцаў для інтэнсіўнай тэрапіі да колькасці жыхароў. Калі ў студзені гэты паказчык складаў 28000, то цяпер — ужо 40000. Такім чынам, пакуль колькасць уласных пацыентаў не стала крытычнай, нямецкія клінікі дапамагаюць рэанімаваць пацыентаў з Іспаніі, Італіі і Францыі.
«Свабода на месцах» дазваляе нават асобным гарадам прадпрымаць беспрэцэдэнтныя меры. Так, напрыклад, у нямецкім Гейдэльберзе дзейнічаюць так званыя «карона-таксі». Лекары ў ахоўным адзенні, едуць у дамы пацыентаў, прыкладна праз пяць ці шэсць дзён пасля таго, як апошнія атрымалі пацверджанне, што хворыя COVID-19.
На думку вірусолага Ганса-Георга Кройсліха з лякарні Гейдэльбергскага ўніверсітэта менавіта ў канцы першага тыдня надыходзіць пераломны момант, калі стан пацыента можа рэзка пагоршыцца. Лекары робяць аналізы крыві і правяраюць наяўнасць прыкмет хуткага пагаршэння, пры выяўленні якіх інфікаваныя адпраўляюцца ў бальніцу. Шанцы на выжыванне для пацыентаў у такім выпадку значна вышэй. Гэта толькі адзін з прыкладаў поўнай уцягнутасці ўсіх, пачынаючы ад дзяржавы і заканчваючы мясцовымі органамі кіравання ў барацьбу з эпідэміяй.
Многія выданні кажуць таксама аб вялікім даверы ўраду з боку жыхароў краіны. Менавіта спакойная і ўраўнаважаная манера Ангелы Меркель даносіць інфармацыю ў спалучэнні з паступовым увядзеннем больш строгіх мер па сацыяльным дыстанцыяванні прывялі да таго, што палітычнага супраціву практычна не было. Акрамя таго, абмежавальныя меры ў значнай ступені выконваюцца добраахвотна.
Можа быць, гэта як раз добры прыклад для беларускіх органаў улады, як трэба мець зносіны з людзьмі ў крызіснай сітуацыі?
Паводле Салідарнасці