Куды падзелася сацыяльная арыентаванасць дзяржавы?

Дзяржпошліну на допуск да дарожнага руху не будуць уключаць у кошт паліва. Асноўным рашэннем пытання ўрад бачыць адвязванне выплаты пошліны ад праходжання тэхагляду. Наш чытач Алесь Новікаў са Смалявіцкага раёну лічыць, што новая схема праблему не вырашыць.

Больш за тое, дададзеная драконаўская мера – двайная стаўка для парушальнікаў, што ў першую чаргу адаб’ецца на маламаёмасных. Праблема не ў тым, дзе і як выплачваецца пошліна, а ў яе памеры ў адносінах да розных удзельнікаў руху.
Я (пенсіянер у сельскай мясцовасці) выкарыстоўваю машыну для паездкі ў краму, паліклініку, за лекамі і ў выпадку іншай вострай неабходнасці. Пры гэтым прабег у месяц складае не вышэй за 200 км. Чаму я павінен плаціць пошліну такую ​​ж, як і актыўныя ўдзельнікі руху?
Справа ў тым, што падобных мне вельмі шмат. І пражываюць яны, у асноўным, па-за гарадамі. Калі ў нас кажуць пра сацыяльна арыентаванаю дзяржаву, то ўрад і павінен займацца рашэннем сацыяльных праблем у першую чаргу. Але ён пайшоў простым спосабам раўнавання і абдзіралава. Сельскія жыхары, асабліва пенсіянеры, і так ўшчэмленыя шмат у чым. Напрыклад, прадукты купляюць па цэнах вышэйшых за гарадскіх. Пры гэтым, бывае, у разы маючы ніжэй даход у адносінах да гараджан.
Сацыяльна-арыентаванае рашэнне – гэта ўключэнне (паўторнае?) у кошт паліва нясчаснай пошліны, з дапамогай якой чыноўнікі зарабляюць на маламаёмных грамадзянах Беларусі. Зразумела, што ва ўрадзе выдатна разумеюць: у гэтым выпадку недаатрымаюць свае дзясяткі мільёнаў рублёў, запланаваных пасродкам агульнага, недыферэнцыяванага ахопу кіроўцаў транспартных сродкаў.
Цяпер нямала людзей у сельскай мясцовасці, якія маюць спраўныя аўтамабілі, вымушаныя хадзіць у краму пешшу і дабірацца да райцэнтра, у выпадку неабходнасці, грамадскім транспартам. Пра якую сацыяльнаю справядлівасць можа ісці гаворка, пан Румас?
***
А што вы думаеце на гэты конт?