Пракурор просіць пяць гадоў за цялесныя пашкоджанні міліцыянта. Абвінавачаны 12 дзён быў у рэанімацыі

26 студзеня ў судзе Ленінскага раёна Мінска прайшоў чарговы разгляд справы аб нападзе на супрацоўніка АМАПу і прычыненні яму цяжкіх цялесных пашкоджанняў. Абвінавачаны — 32-гадовы прадпрымальнік Віктар Барушка, які пасля затрымання 12 дзён правёў у рэанімацыі БХМД і на судзе заявіў пра збіццё.

 З 18 кастрычніка Барушка знаходзіцца пад вартай. Пракурор запытаў для яго 5 гадоў пазбаўлення волі з адбываннем пакарання ва ўмовах узмоцненага рэжыму.

Віктару Барушку 32 гады, распавядае TUT.BY. У яго вышэйшая адукацыя, да затрымання працаваў індывідуальным прадпрымальнікам, мае пагашаную судзімасць за злачынства па частцы 1 артыкула 328 КК, здзейсненае каля 15 гадоў таму.

Барушка абвінавачваюць у наўмысным прычыненні цяжкага цялеснага пашкоджання ў дачыненні да асобы ў сувязі з ажыццяўленнем ім службовай дзейнасці (П. 5 ч. 2 арт. 147 КК, да дзесяці гадоў пазбаўлення волі). З 18 кастрычніка 2020 года ён знаходзіцца пад вартай. У той дзень яго затрымалі на Партызанскім праспекце пасля нядзельнага маршу.

Судовы працэс вядзе Марына Запаснік, дзяржабвінавачанне прадстаўляе Аляксандр Рамановіч, адвакат —Наталля Яфімчык.

Сваю віну Віктар Барушка не прызнаў. Ён настойваў на тым, што 18 кастрычніка ішоў з пратэснага маршу; калі ўбачыў сілавікоў, пачаў уцякаць. Неўзабаве яго збілі з ног — і разам з байцом АМАПу ён упаў на зямлю. У выніку апошні атрымаў пералом вялікай галёначнай косткі правай нагі, што адносіцца да цяжкіх цялесных пашкоджанняў.

Пацярпелы супрацоўнік АМАПа засакрэчаны. На судзе ён выступае пад несапраўдным імем Івана Волахава. Падчас апытання ў шпіталі ён расказваў, што атрымаў траўму падчас сутыкнення. На судзе заявіў, што абвінавачаны нанёс яму ўдар нагой, што і пацягнула пералом.

Тры месяцы пацярпелы правёў на бальнічным, два з паловай — у гіпсе. Сваю маральную шкоду ён ацаніў у 6 тысяч рублёў, палову з якіх паабяцаў аддаць на дабрачыннасць. Яшчэ 351 рубель пацярпелы «Волахаў» выдаткаваў на лячэнне.

Нягледзячы на тое, што Віктар Барушка сваю віну не прызнаў, яго сваякі пералічылі 3 тысячы рублёў на дабрачынны рахунак дзіцячага дома, таксама яны далі абавязацельства пакрыць маральную шкоду пацярпеламу і выдаткі на лячэнне.

Абапіраючыся на гэта, пракурор Аляксандр Рамановіч запытаў палову ад магчымага максімальнага тэрміну па дадзеным артыкуле — 5 гадоў пазбаўлення волі з адбываннем пакарання ва ўмовах узмоцненага рэжыму.

На думку пракурора, віна Віктара Барушкі даказаная ў поўным аб'ёме, ён наўмысна нанёс цяжкія цялесныя пашкоджанні супрацоўніку АМАПу пры ажыццяўленні ім службовай дзейнасці.

Бок абароны выступала ў судзе каля 40 хвілін. На думку адваката Наталлі Яфімчык, у судзе Віктар Барушка даваў паслядоўныя несупярэчныя паказанні — у адрозненне ад пацярпелага. У яго не было намеру нанесці траўму пацярпеламу «Волахаву» — пералом адбыўся ў выніку сутыкнення. Таму адвакат настойвае, яго дзеянні можна кваліфікаваць як прычыненне цяжкага або менш цяжкага цялеснага пашкоджання па неасцярожнасці (артыкул 155 КК).

Падчас судовага працэсу Віктар Барушка знаходзіўся ў клетцы. Апошняе слова ён пачаў з клятвы.

— Паклаўшы руку на Новы Запавет, хачу паклясціся, што буду казаць праўду і толькі праўду, як, у прынцыпе, і на папярэдніх пасяджэннях.

Яго голас гучаў упэўнена, але рукі дрыжалі.

— Я бачыў, што перада мной супрацоўнікі АМАПу. Але я суб'ектыўна спалохаўся і, баючыся за сваё жыццё і здароўе, улічваючы, што я бачыў, як затрымліваюць і што адбываецца пасля затрымання, пабег. І, як аказалася, нездарма баяўся, таму што пасля затрымання трапіў у рэанімацыю на 12 дзён. Але, Высокі суд, я хачу данесці да вас самую галоўную думку і стаўленне да ўсяго таго, што адбылося: я ні на секунду не дапускаў думкі або жадання мэтанакіравана і наўмысна нанесці ўдар супрацоўніку праваахоўных органаў, прычыніць якую-небудзь шкоду або цялесныя пашкоджанні, тым больш цяжкія. Маё выхаванне, прынцыпы, погляды, каштоўнасці не дазваляюць мне прычыніць якую-небудзь шкоду ні аднаму чалавеку, незалежна ад яго прафесіі, веравызнання, грамадзянскай пазіцыі або супрацоўніку сілавых структур.

Хацеў бы звярнуць увагу на абставіны здарэння і на доказы віны. На мой погляд, не сабрана дастатковай колькасці доказаў, якія пацвярджаюць пазіцыю пацярпелага. І яшчэ раз настойваю: ніякіх удараў я не наносіў, ніякіх матываў не меў. Прадстаўленае бокам абароны відэа сведчыць аб недакладнасці пазіцыі пацярпелага і пацвярджае маю версію, а менавіта: я сапраўды ўцякаў, пасля падсечкі пачаў завальвацца і падаць. Затым мяне паднялі супрацоўнікі міліцыі і адвялі ў аўтазак. Відэа пацвярджае, што ўсё адбылося хутка, імгненна, за долі секунды. І здзейсніць нейкія ўсвядомленыя актыўныя дзеянні ў выглядзе нанясення ўдару я не мог. Але дапускаю, як і казаў раней, што такое магло адбыцца па не залежных ад мяне прычынах.

У канцы Віктар Барушка звярнуўся да родных і сяброў, якія прысутнічалі ў зале. Гэтыя словы яму даліся найбольш цяжка — і не без слёз.

— Я ведаю, як вы перажываеце і колькі я вам даставіў клопатаў. Я хацеў бы папрасіць прабачэння за ўсе вашы перажыванні і пакуты. Хачу звярнуцца да сваіх бацькоў. Я вас не падвёў, вам няма чаго саромецца альбо дакараць сябе за хібы ў выхаванні. Як вы мяне і вучылі, укладвалі прынцыпы маралі і маральнасці, чалавечыя каштоўнасці, якія вы мне з пялёнак прышчаплялі «не крадзі, не забі, не нашкодзь блізкаму свайму», іх я не парушыў. Я вас вельмі люблю. Вы можаце працягваць мной ганарыцца. Хачу сказаць вялікі дзякуй брату і яго сям'і, маёй будучай жонцы і нашаму маленькаму хлопчыку. Дзякуй усім медыцынскім работнікам бальніцы хуткай дапамогі за тое, што яны паставілі мяне на ногі і вылечылі. Вялікі дзякуй медыцынскім работнікам турмы № 8 Жодзіна і ўсім неабыякавым людзям, якія аказвалі мне падтрымку да і пасля гэтых падзей.

Высокі суд, вы, напэўна, не раз чулі словы і фразы, што мой лёс — у вашых руках. Прашу ўсебакова разабрацца і вынесці справядлівы вердыкт. Хачу, каб будынак суда, у якім мы зараз знаходзімся, нездарма называўся домам правасуддзя.

Нагадаем, падчас першага пасяджэння па справе абвінавачаны заявіў аб збіцці і здзеках пасля затрымання з боку сілавікоў. Барушку, па яго словах, 18 кастрычніка прывялі ў аўтазак, дзе ўжо знаходзіліся шасцёра затрыманых, канфіскавалі гадзіннік і мабільны тэлефон. Пачаўшы рух, спецтранспарт неўзабаве спыніўся. Высветлілася, што міліцыянты шукаюць чалавека ў сіняй куртцы і прынялі мужчыну за таго, каго шукалі. Сілавікі пазначылі з дапамогай балончыка з фарбай лоб, рукі і вопратку Барушку і прывезлі яго ў Ленінскае РУУС.

— Адвялі на допыт, сказалі, што ў іх ёсць відэа маіх удараў у дачыненні да міліцыянта. Я папрасіў адваката. Спыталі на камеру імя і прозвішча, Ці ёсць пытанні і прэтэнзіі да супрацоўнікаў міліцыі. Адказаў, што няма, — распавёў абвінавачаны.

Падчас судовага працэсу мужчына стаў гаварыць аб тым, што яму надзелі на галаву мяшок, суддзя перапыніла яго, матываваўшы гэта тым, што яго прэтэнзіі да супрацоўнікаў АМАПа на дадзеным працэсе не разглядаюцца. Аднак мужчына ўсё ж скончыў, апісаўшы тое, што ў далейшым з ім адбывалася ў падобным на душавую памяшканні.

— Білі, дубінку ў ж ... засоўвалі. Пасля гэтага я правёў дванаццаць дзён у рэанімацыі БХМД. Ногі былі такія апухлыя, што не мог зняць джынсы. Калі мяне білі, я бераг левую нагу. Мне мянялі звязкі на левай назе, я не мог ёю ўдарыць, — заявіў мужчына.

Барушка таксама паведаміў, што не стаў падаваць скаргу на дзеянні сілавікоў, таму што не бачыць у гэтым сэнсу, так як ні адной падобнай крымінальнай справы з жніўня так і не распачалі.