Сталінізм: усе публікацыі па тэме

Медыкі, якія «паставілі дыягназ» краіне

Неяк два студэнты Мінскага медыцынскага інстытута вырашылі, што яны дарослыя людзі і маюць права даць ацэнку эканамічнаму і палітычнаму развіццю сваёй краіны. Якую ацэнку яны далі і што ім за гэта было?

Таццяна Процька: «На жаль, мы вярнуліся фактычна ў 1937 год»

Парадкуючы перад навагоднімі святамі ўласную бібліятэку, я дастаў з маладаступнай паліцы тоўстую кнігу пад назвай «Станаўленне савецкай таталітарнай сістэмы ў Беларусі (1917— 1941 гг.)». Набыў яе даўно, але прачытаць амаль 700 старонак усё неяк рукі не даходзілі. І вось нарэшце дайшлі. Чым далей я чытаў, тым больш у мяне складвалася ўражанне, што кніга не толькі пра сталінскія часы. У ёй настолькі ўсё супадала і пераклікалася з днём сённяшнім, што я прапанаваў аўтару кнігі гісторыку Таццяне Процька супольна паразважаць на старонках Народнай Волі пра тое, чаму беларусы ніяк не развітаюцца з таталітарызмам.

Ужо сёння распачынаецца міжнародная акцыі памяці «Ноч расстраляных паэтаў»

У ноч з 29 на 30 кастрычніка 1937 г. ва ўнутранай турме НКУС у Мінску былі растраляныя больш за 100 беларускіх дзеячаў навукі, культуры, мастацтва і літаратуры. У тым ліку 22 літаратары. Кожны год у гэты дзень праводзіцца акцыя памяці пад сімвалічнай назвай «Ноч расстраляных паэтаў», нагадвае budzma.org.

Ганна Севярынец: «Мы ўсё робім правільна»

Для даследчыкаў трыццатых гадоў мінулага стагоддзя нічога незвычайнага ў публікацыі «прызнальных паказанняў» зняволеных няма, піша Ганна Севярынец на сваёй старонцы ў Фэйсбуку.

Валерый Карбалевіч: Дзяржаўнае кіраванне па-беларуску — гвалт ператвораны ў культ

«Гвалт зрабіўся не проста асноўным, а фактычна адзіным інструментам палітыкі, дзяржаўнага кіравання. Прычым улады гэтага не саромеюцца, не хаваюць, не апраўдваюцца, а робяць дэманстратыўна, напаказ, з задавальненнем. Чысты гвалт, без усялякіх прымешкаў», — піша Валерый Карбалевіч у сваім блогу на «Свабодзе».

Даследчыца сталінізму: «Раскалолі народ сфальсіфікаванымі выбарамі і працягваюць расколваць рэпрэсіямі»

«Калі нас, даследчыкаў літаратуры, дапусцілі ў архіў КДБ, калі мы пагарталі тыя жудасныя папкі, на якіх было напісана "Совершенно секретно" і "Хранить вечно", то ніяк не маглі даўмецца: як такое ўвогуле магло адбыцца?! Столькі таленавітых людзей былі без усякай віны проста растаптаныя… На кожным допыце яны задавалі следчым адно пытанне: "За што?" А хіба сёння мы яго не чуем?» — распавяла Лідзія Савік «Народнай Волі».

Ганна Севярынец: Беларусы — як птушка Фенікс, якая кожныя 30 гадоў раптам адчувае сваю сілу

Адкуль у беларусаў з’явілася адчуванне «другаснасці», што нам гавораць расстраляныя паэты і як беларуская літаратура стала «беллітам»?  Даследчыца і настаўніца Ганна Севярынец распавядае пра гэта ў мінскіх дварах.

Пакаленне, вядомае ў профіль і анфас

«Ноч расстраляных паэтаў» з пэўнага часу стала зместам не толькі навуковых манаграфій і мастацкай літаратуры, але і драматычнымі старонкамі цыкла гістарычных і літаратурных анекдотаў.

«Думаў, што Сталін памёр — і ўсё змянілася. Аднак яго дух у Беларусі яшчэ жыў»

Беларускі літаратурны крытык і перакладчык Раман Фёдаравіч Ляпіч адсядзеў у ГУЛАГу і выйшаў на волю ў 1946 годзе. Ён быў адным з тых, хто прайшоў праз усе выпрабаванні сталінскай рэпрэсіўнай сістэмы, Успаміны яго жонкі даюць магчымасць зразумець, праз што праходзілі ахвяры НКУС у 1930–1940-я гады.

Ганна Севярынец: Чаго нам не хапае да перамогі

«Мы павінны ўсведамляць, што тое, з чым мы змагаемся і што хочам перамагчы, пачалося не ў 1994 годзе. Яно пачалося нават не ў 1917», — піша Ганна Севярынец у сваім блогу на «Свабодзе».