Імунолаг распавёў, калі трэба ісці да лекара з-за праблем з імунітэтам

Пра сігналы праблем з імунітэтам і пра яго ўмацаванне падзяліўся доктар медыцынскіх навук, прафесар Эдуард Дацэнка.

Па словах Эдуарда Дацэнкі, «умацоўваць імунітэт» усім запар няма сэнсу — гэта міф: калі імунітэт выконвае сваю функцыю і абараняе арганізм, то ён у норме, распавёў прафесар «Звяздзе».
— Калі на цябе чхне хворы, то ты рызыкуеш заразіцца нават пры працоўным імунітэце. А вось калі ён разладзіўся, арганізм уразлівы для вонкавых агентаў, то трэба разабрацца ў чынніках «паломкі» і паспрабаваць выправіць яго.
У цэлым, калі чалавек часта хварэе, яму трэба звяртацца спачатку да тэрапеўта, каб ацаніць карціну: напрыклад, прычынай абвастрэння гаймарыту двойчы ў год можа апынуцца скрыўленая насавая перагародка, якая замінае адтоку слізі. Калі такія натуральныя прычыны выключаны і абвастрэнне хваробы вылечана, то можна ісці да імунолага-алерголага.
Імунолагі займаюцца хранічнымі формамі хвароб з частымі абвастрэннямі. Напрыклад, пасля трох дзён прастуды пачынаецца бранхіт ці пнеўманія — значыць, сапраўды трэба ісці да імунолага.

Вось якія захворванні і сігналы арганізма паказваюць на праблемы з імуннай сістэмай:

• ВРВІ часцей 4-х разоў на год;
• пнеўманія часцей 2-х разоў на год;
• больш за 2 раз на год абвастраюцца хранічныя захворванні верхніх дыхальных шляхоў: гаймарыт, атыт, франтыт, сінусіт, прычым іх працягу патрабуе шпіталізацыі;
• ужыванне антыбіётыкаў часцей за 2 раз на год і недастатковая іх эфектыўнасць;
• абвастрэнні герпетычнай інфекцыі часцей 6 раз на год;
• анкалогія;
• аутаімунныя захворванні.

Доктар адзначыў, што з праблемамі з імунітэтам сутыкаюцца любыя людзі, сярод яго пацыентаў мужчыны і жанчыны самых розных прафесій і анамнезаў, нейкіх агульных рыс няма. Большасць нават не хварэлі часта ўсё жыццё, а сталі пакутаваць ад гэтага толькі ў дарослым узросце.
Каб вызначыць стан імунітэту, кажа Дацэнка, часта прызначаюць імунаграму, але, на яго думку, асаблівага сэнсу яна не мае — у ёй толькі некалькі паказчыкаў, значна важней сабраць анамнез, поўную карціну сімптомаў і ацаніць стан арганізма ў цэлым. Знайсці прычыну праблем бывае складана.

— Нярэдка ў пацыентаў, якія часта хварэюць, не знаходзіш прычын для гэтага: іх аналізы ў норме. А бывае, імунаграма не дае падстаў для турботы, а тым часам чалавек скардзіцца на дрэннае самаадчуванне.
Выправіць праблемы чалавека з імунітэтам удаецца з розным поспехам, прызнаўся доктар:
— Ёсць пацыенты, якія пасля курсу лячэння не звяртаюцца гадамі, да чарговага абвастрэння. Але ёсць і такія, каму хутка падабраць эфектыўную тэрапію не атрымоўваецца.

— Пры прызначэнні адных груп прэпаратаў я бачу эфект, пры іншых — не. Імунамадулятараў вельмі шмат. За мяжой многія з тых, якімі карыстаемся мы, не лічацца эфектыўнымі лекамі. І ў любым выпадку іх бессэнсоўна прымаць для прафілактыкі. Няма сэнсу іх піць і падчас вострай формы плыні хваробы.
Не рэкамендуе імунолаг і спадзявацца на Бады, бо іх склад не правяраецца. А пры лячэнні трэба быць асцярожным з антыбіётыкамі, падкрэсліў прафесар: іх часты прыём сапраўды падрывае імунітэт. Яны не патрэбныя пры кожнай прастудзе — толькі калі да яе дадаецца бактэрыяльная інфекцыя, ад вірусаў яны не дапамагаюць.

Вось што насамрэч падтрымлівае імунную сістэму нашага арганізма ў працоўным стане, распавёў Эдуард Дацэнка:

• Паўнавартаснае разнастайнае харчаванне, баланс у рацыёне бялкоў, тлушчаў, вугляводаў, вітамінаў, мікраэлементаў, мінералаў.
• Умераная фізічная актыўнасць.
• Адсутнасць шкодных звычак.
• Мінімізацыя стрэсаў. Небяспеку для імунітэту ўяўляюць не кароткатэрміновыя, а хранічныя, працяглыя стрэсы (дыстрэсы).
• Загартоўванне. Яно карысна нашаму арганізму пры ўмове паступовасці, умеранасці і рэгулярнасці.