Чаму ўвялі абмежаванні на замежныя пасылкі?

Нядаўна беларусаў ашаламілі не самым прыемным новаўвядзеннем: зручная і звыклая “лавачка" па куплі недарагіх тавараў з-за мяжы будзе прычынена. Акрамя абмежаванні на замежныя пасылкі, у Беларусі будзе ўведзены ліміт на ўвоз тавараў з-за мяжы.  



Яшчэ раз пра ўказ №40

Напярэдадні прэзідэнт падпісаў указ №40, згодна з якім ліміт на пасылкі для асабістага карыстання будзе значна зрэзаны: сума будзе паменшаная адразу ў дзесяць разоў (з 250 да 22 еўра), вага — утрая (раней дапушчальны вага складала 31 кілаграм). Атрымліваць такую ​​сціплую пасылку з-за мяжы будзе можна толькі адзін раз у месяц. Усё, што будзе перавышаць новыя ліміты, будзе абкладацца мытнымі плацяжамі.

Таксама, згодна з падпісаным напярэдадні з дакументам, ўводзіцца абмежаванне на ўвоз тавараў праз аўта-і чыгуначныя пункты пропуску. Тут па-ранейшаму будзе дзейнічаць абмежаванне ў 50 кіло і 1 500 еўра на чалавека, але ў выпадку, калі чалавек перасякае дзяржаўную мяжу часцей, чым раз у тры месяцы, усе тавары, даражэй за трыста еўра па кошту, перастануць падпадаць пад катэгорыю “для асабістага карыстання”. Такія тавары будуць таксама абкладацца мытнай пошлінай.

Калі казаць пра перавышэнне лімітаў, то пошліна ў гэтым выпадку складзе 30% або не менш за чатыры еўра за кожны кілаграм, і будзе спаганяцца з сумы перавышэння абмежавання.

Указ №40, які ўнёс змены ў іншы дакумент, прыняты ў 2014 годзе (гаворка пра ўказ №360 "Аб перамяшчэнні праз мытную мяжу Мытнага саюза ў Рэспубліку Беларусь тавараў для асабістага карыстання”), пачне дзейнічаць праз два месяцы пасля падпісання. За гэтыя два месяцы да ўсіх пакупнікоў павінны дайсці пасылкі, аформленыя па старых правілах.

Дарэчы, у ДМК паведамілі, што сам указ не быў уведзены з злога намеру супраць грамадзян краіны, а закліканы абмежаваць папаўненне шэрага рынку. Выступаючы напярэдадні па тэлеканале СТВ, намеснік старшыні Дзяржаўнага мытнага камітэта Уладзімір Арлоўскі распавёў: у апошні час мытня адзначае ўсплёск паступлення ў краіну партый тавараў для камерцыйных мэтаў. Традыцыйна беларусам у прыклад ставіцца рынак ЕС, дзе таксама дзейнічае бяспошлінная схема атрымання пасылак праз міжнародныя паштовыя адпраўлення на суму не больш за 22 еўра.

Толькі лічбы, або бум пасылак нарастае

У канцы студзеня Дзяржаўны мытны камітэт паведамляў пра тое, што ў мінулым годзе колькасць паступіўшых у Беларусь пасылак вырасла амаль удвая. За мінулы год беларусы атрымалі праз міжнародныя паштовыя адпраўлення парадку 11,8 млн пасылак, тады як годам раней, у 2014 іх было ўсяго 6,3 млн, а ў 2013 і зусім толькі 1,9 млн.

Паводле інфармацыі Уладзіміра Арлоўскага, агучанай напярэдадні, у мінулым годзе 250 тысяч беларусаў атрымалі ад дзесяці да ста пасылак з інтэрнэт-крам. У ДМК мяркуюць, што тавары ў вялікіх аб'ёмах паступаюць не для асабістых патрэб, а для камерцыйных мэтаў. Пры гэтым, з 2013 года колькасць буйных партый тавараў вырасла ў 6 разоў, а 90% грамадзян краіны і зусім ніколі не атрымлівалі ніякіх пасылак з інтэрнэт-крам.

У студзені ў ходзе гутаркі з журналістамі старшыня ДМК Юрый Сянько паведамляў: ДМК не бачыць неабходнасці ва ўвядзенні абмежаванняў па пасылку з-за мяжы, калі гаворка ідзе пра тавары для асабістага карыстання. А вось камерцыйныя партыі ўжо тады выклікалі ў мытні масу пытанняў.

Раней прэтэнзіі да пасылку неаднаразова выказваў Міхаіл Мясніковіч, якога па праве можна лічыць адным з ініцыятараў вялікай буры ў сціплай беларускай “паштовай” шклянцы.

Пратэкцыю для беларускай лёгкай прамысловасці № ... дцать?

Першая думка, якая прыходзіць у галаву пасля вывучэння указа: жаданне дзяржавы выкрыць і знішчыць чарговага недастойнага канкурэнта беларускай прадукцыі. Колькі разоў мы чулі ад чыноўнікаў, што прадпрымальнікі без сертыфікатаў, катаюцца ў Вільню і Беласток суграмадзяне і, нарэшце, гэтыя самыя кітайскія інтэрнэт-крамы сваёй “варожай сутнасцю падрываюць і шкодзяць” беларускай эканоміцы, ўнутранаму рынку і мясцовым вытворцам?

Спосаб ўвядзення падаткаў, збораў, штрафаў і абмежаванняў ўжо стаў нацыянальнай забавай, а жарт пра ўвядзенне падатку на падатак ўжо не здаецца такім абсурдным. Чамусьці ствараецца ўражанне, што дзяржава ўжо нават не спрабуе зрабіць так, каб тавары мясцовай вытворчасці мы куплялі, таму што нам яны падабаюцца, таму што ёсць выдатны баланс па артыкулах “якасць-кошт”, таму што выбар вялікі і знайсці можна ўсё на любы густ. Куды прасцей прымяніць адміністрацыйны метад, загадаць, зрэзаць альтэрнатыву і паднесці гэта пад соусам клопату пра родны народ: сертыфікаты ад ІП патрабуем, каб абараніць грамадзян ад кофтачак, пашытых ў невядомых падвалах, а ліміт на пасылкі гэта і зусім барацьба з шэрым рынкам. Што застанецца беларусам? Правільна, “купляць беларускае”, нават калі вельмі не хочацца. Літаральна пару дзён таму Мінгандлю выступіў з ініцыятывай знізіць гандлёвыя надбаўкі на беларускія тавары. Таму пра сумленны рынак і дыхтоўную канкурэнцыю прамовы ў Беларусі пакуль няма.

Відавочна, што сапраўды добрыя намеры без падтэксту ў дзяржавы ёсць, ёсць у дзеяннях уладаў і пэўны сэнс. Тут не толькі клопат пра ўнутраны рынак, але і хваравітае пытанне захавання валюты ў межах крызіснай беларускай эканомікі, што таксама немалаважна. Аднак зноў і зноў атрымліваецца так, што народ плаціць сваім камфортам, правам выбіраць і яшчэ шмат чым за непісьменнасць і недальнабачнасць чыноўнікаў, якая доўжыцца не проста гады, а ўжо дзесяцігоддзі. Пры гэтым расплачваецца за ўсе грахі, грашкі і грахі народных выбраннікаў — народ, якога пазбаўляюць магчымасці выбіраць, дзе купляць сабе самыя прымітыўныя рэчы.

Паводле: Белорусская деловая газета