Са свету па нітцы — голаму... вяроўка

Адны толькі прымаўкі прыходзяць на розум, калі сутыкаешся з дзейнасцю ЖКГ!

img_0022_logo.jpg

У свой час яна стваралася, каб вызваліць плённа працуючага на пабудове «камунізьму» кватэранаймальніка ад побытавых камунальных дробязяў. Але, відаць, пазайздросціўшы Афоню-сантэхніку (з папулярнай кінакамедыі) жывучага «прыпІваючы», бо ў яго заўсёды пад канец пятніцы знаходзіліся (для сябе прыпасеныя) ці пракладка швейцарская, ці шайба туніская, ці пакля з Грэнландыі, вядома ж, за даплату, нашы ратавальнікі ўсвядомілі: «Калі з’яву нельга перамагчы, то яе трэба ўзначаліць!»
Уласна, пра што ж я? А я з 1981 года жыву з сям’ёй у адной і той жа кватэры тады новага дзевяціпавярховіка, своечасова аплачваю жыроўку ЖЭУ-3, выраслую да 16 пунктаў. Сёлета ў сакавіку атрымаў поштай дамову «За бягучыя паслугі», па якой мушу заплаціць 191 рубель 90 капеек! Гэта за пабелку, пафарбоўку, і шпатлёўку лесвічнай пляцоўкі ля ліфту (здымак аб’екту дадаецца). Апроч маёй на паверсе — яшчэ тры кватэры, сумарна набягае пад 400 замежных долараў!


Гэта дзе ж ёсць такія расцэнкі? За такія тарыфы зараз «дацэнты з кандыдатамі» тэрмінова перакваліфікуюцца ў муляры-тынкоўшчыкі ЖЭУ. Але ж высвятляецца, што гэта Міністэрства ЖКГ дазваляе СВАІМ «законам».Калі кожнае міністэрства СВАЕ законы пачне прасоўваць, то навошта нам тады заканадаўчая ўлада ў краіне?Заўважу, што шмат ужо гадоў, як у жыроўцы з’явіўся і пункт пра ўнёсак на капітальны рамонт, але, пражыўшы тут 38 гадоў, апроч падобных (тады без даплаты) пары касметычных рамонтаў большага шчасця жыхары не бачылі.

img_0019_1_logo.jpg

Памятаю, што вядомыя «хрушчоўкі» разлічваліся на тэрмін эксплуатацыі ў 50 гадоў, а бальшыня стаіць аж і за 60, і не ведалі капрамонту. Нашыя ж дамы пазнейшага ўзору, але ім таксама маецца тэрмін да капрамонту. То калі? І наогул, НА ШТО ідуць грошы жыхароў?

img_0016_4_logo.jpg

Жыхары нашыя больш неабходнага «талерантна-рахманыя», моўчкі плацяць, а самі адзін аднаго палохаюць чуткамі пра наступную «радасць» — нібыта будзе ў нас замена ліфтоў на камфортныя, з канапай, з відэамузычным цэнтрам... А што!? Зхавалі ж адно — атрымайце наступнае!
Падобныя сітуацыі прыводзяць да таго, што давядзецца вяртацца да Магдэбургскага права (самакіравання): сабраць Народнае веча, абраць Маршалка, прызначыць скарбніка, адкрыць рахунак у банку дый адмовіцца ад паслуг ЖЭУ… Гарантую — выгада будзе заўважнай.
Не сумняваюся, і суседнія пад’езды і дамы далучацца, а тады і міністэрства навошта? А пакуль нагадаю на развітанне, мо моладзь міністэрская і не ведае: «Прагнасць фраера згубіла, дый не аднаго!!!» Мяркую, варта паразважаць.
P.S. У дамове прапісаныя правы ды абавязкі замоўніка і выканаўцы, пазначана, каму здаецца «аб’ект», тэрмін здачы 27 сакавіка 2019 года. На здымках можна пабачыць стан на палову верасня — з будаўнічым смеццем, з камунікацыйнымі кабелямі, якія былі кінутыя звешанымі на палову дзвярэй ліфту. То-бок: «Грошы не смярдзяць!»