«Таварыш Падаляк, мы гатовы адчуваць ваш боль»

Тэлеграм-канал «Политонелогия» адгукнуўся на сённяшняе інтэрв'ю дарадцы кіраўніка Офіса прэзідэнта Украіны Міхаіла Падаляка, у якім той растлумачыў, чаму афіцыйны Кіеў не ідзе на кантакты з Ціханоўскай і працягвае ставіць на Лукашэнку.

Тут Падаляк выказаўся. Што ж. Думак не вельмі шмат, ды і навізна, ведаеце, не адчуваецца больш на кончыках пальцаў. Смешна, што «выразная антываенная пазіцыя» трансфармавалася ў «выразную антываенную актыўнасць». Хоць гаршком назаві? Ну не. Годзе. Больш за ўсё зачапіла — сваёй недарэчнасцю — фраза «Зяленскі фарміруе глабальны парадак дня, але ён не можа фарміраваць лакальныя, рэгіянальныя парадкі ў кожнай краіне».

Праблем тут некалькі. Па-першае, не, Зяленскі не фарміруе парадку дня. На жаль, вайна наша цяперашняя досыць прымітыўная і парадак фарміруе той, хто ажыццявіў уварванне, і ўсё іншае выбудоўваецца ўжо ад яго дзеянняў. Па-другое. Я згодны, на кожную краіну аднаго Зяленскага, вядома ж, не хопіць. Дык хай не лётае ў Зімбабвэ, няхай працуе на ўзроўні рэгіёна. А на ўзроўні рэгіёна (стаміўся ўжо гаварыць пра гэта) у нас у Мінску ўкраінскі амбасадар сядзіць. А самалёты з Мачулішчаў усё ж ляцяць. Хто ж іх запускае? Рыторыка афіцыйнага Мінска па-ранейшаму карэлюе з афіцыйнай рыторыкай Масквы. Грыша і той учора нешта пра Польшчу казаў, пеўняў дарэмна памінаў, прабачце, ракетамі палохаў.

Не, я разумею, што шчыльнейшай за бурбалку, чым тая, што плавае ў тумане вайны, быць ужо не можа. Аднак, спадары з офіса Зяленскага, ну знайдзіце пару чалавек, якія не ўмеюць трымаць аўтамат, але ўмеюць чытаць. Я вам матэрыялу падкіну — задзеўбяцеся чытаць. Вось, напрыклад, надоечы старшыня аж цэлай «Белай Русі», наймагутнейшы мысляр нашага часу (забыўся я, зрэшты, як завуць яго) у якасці асновы для нацыянальнай ідэі (што б гэта ні было) Беларусі напісаў наступнае: «Рускі, беларускі філосаф, ураджэнец Віцебшчыны Н. Лоскі, вылучаючы спецыфіку беларусаў у складзе ўсходнеславянскай цывілізацыі, пісаў, што "ўся гісторыя беларусаў была іх барацьбой за сваю рускасць"».

Падаляк: У Лукашэнкі ёсць разуменне таго, як развіваецца вайна

Ва ўгоду рытму і здароваму сэнсу аўтар імкнецца максімальна, на ўсе грошы ўвесці ў сябе пуцінскую квазіідэалогію, так-так, тую самую, нястройную, хісткую і асколачную. Пуцінская ж квазіідэалогія (ну, вы зразумелі), як і амаль любая рэакцыйная (не рэвалюцыйная) — цалкам сабе сутнасць правага толку, што арганічна і заканамерна абцяжарваецца рэсентыментам да ўсяго левага .

Ах, я забыўся: міністр замежных спраў Венгрыі тут Лукашэнку наведвае. Венгрыі, дзе сядзіць аўтакрат Орбан; Венгрыі, якая з пачатку вайны стварыла Кіеву столькі праблем (бо Орбан у нас — таксама царыца марская), колькі стварыў мала хто — дзве-тры краіны: Будапешт у авангардзе парада «натуральных» бар'ераў. Едзе да таго, хто ўсё яшчэ, на думку Офіса Зяленскага, захавальнік (як утрымальнік штыкавога трона) беларуска-ўкраінскіх дыпламатычных адносін.

І што мы бачым? Мы бачым Зянона, для якога ледзь ці не кожны — агент ДПУ. Зянона, які спрабуе ўлезці і супрацьпаставіць сябе іншым. Ці ёсць у Кабінета праблемы? Ды процьма — гэта тэма асобнага не тое што допісу, а цэлай серыі. Але сур'ёзна — Пазняк? Зноў. Але яго ў якасці апанента нават Лукашэнка паважае, што ў прынцыпе ўжо «званочак». Я тут усё больш і больш захоплены мастацкай літаратурай як ключом да выказвання, так што і меркаванне сваё пра ролю Зянона выражу цытатай. Цытатай з кнігі Уладзіміра майго любімага Маканіна, якога рэкамендую ўсім чытаць, адмаўляючы сучаснасць. Эпіграф:

«Стары х*р, я сядзеў на краёчку яе ложку. Увесь у поўні — як у кокане чыстага срэбра» (глава ж называецца «Белы дом без палітыкі»).

Тврш Падаляк, мы вам спачуваем настолькі, што ажно любім вас. Мы гатовы адчуваць ваш боль — боль жывых, тых, хто выжыў. Мы — наколькі можам — адчуваем ваш страх. Мы рыдаем разам з вамі. Мы разам з вамі маўчым. Можа, хопіць? Сярод нас знойдзецца і парачка пісьменнікаў, і некалькі публіцыстаў, і жменька паэтаў, і гронка палітолагаў, што змогуць у слове аформіць думку. Падабаецца вам гэта ці не, але ў 2020 годзе беларусы, хутчэй за ўсё (гэта цалкам можна абгрунтаваць, але ўжо абгрунтоўвалі — пашукайце самі), выбралі Ціханоўскую і за выбар свой адказваюць. Адклічце амбасадара хаця б — а там пагаворым.