Ці надзенуць беларускія вайскоўцы «блакітныя каскі»?

Тэма магчымага з'яўлення беларускіх салдат у складзе міратворчых кантынгентаў не новая. На працягу апошніх гадоў неаднаразовыя візіты высокапастаўленых прадстаўнікоў Міністэрства абароны Беларусі ў шэраг краін Блізкага Усходу і Афрыкі могуць сведчыць аб спецыяльным інтарэсе Мінска да тэмы працы міратворчых кантынгентаў з мандатам ААН.

Прычыны такой цікавасці выкліканыя як высокімі заробкамі вайскоўцаў так і адмысловымі ўяўленнямі пра ролю Беларусі ў свеце. Асабліва гэта выявілася ў жаданні паслаць сваіх міратворцаў у Данбас. Кіраўнік Беларусі нават неяк публічна выказаў, што яго краіна гатовая прадаставіць для супакаення на украінска-расійскай мяжы аж 10 тысяч беларускіх салдатаў. такія заявы прагучалі яшчэ пры прэзідэнцтве Парашэнкі. Праўда, тады жа з Кіева, некаторых іншых сталіц можна было пачуць у адказ, што саюзнік агрэсара не можа быць міратворцам.
З часам тэмы беларускіх міратворцаў ва Украіне прыціхлі разам з аптымізмам наконт выканання Мінскіх пагадненняў. І сёння спробы іх рэанімаваць стаў прымаць ужо прэзідэнт Зяленскі. Пазнаёміўшыся асабіста з Пуціным у Парыжы на саміце «нармандскай чацвёркі», ўкраінскі прэзідэнт вырашыў зноў напоўніць міратворчым сэнсам данбаскі канфлікт.

І зноў працягваецца бой

Па словах кіраўніка МЗС Украіны, урэгуляванне канфлікту на базе Мінскіх пагадненняў не дае выніку. Міністрпадкрэсліў, што Расія «ўпіраецца па кожным пункце». У каманды Зяленскага на гэты конт ёсць пэўныя планы.«Гэта будзе рашэнне не маё, а прэзідэнта, але я, напэўна, парэкамендую міратворчую місію» — дадаў Прыстайка.
У 2017 годзе прэзідэнт Пуцін заяўляў, што міратворцы ААН могуць быць уведзеныя на лінію размежавання ў Данбасе, але ў Кіеве тады сказалі, што пагодзяцца толькі на ўвядзенне місіі ва ўвесь Данбас, уключаючы мяжу з РФ.

Выпадковыя супадзенні?

Мабыць, супала выпадкова, што пра сваю гатоўнасць вярнуцца да абмеркавання пытання ўводу міратворцаў ААН у Данбас, заявілі кіраўнік МЗС Украіны Вадзім Прыстайка і напярэдадні свайго сыходу на іншую працу першы намеснік міністра абароны начальнік Генеральнага штаба ВС РБ Алег Белаконеў. Генерал наогул заявіў пра гатоўнасць Беларусі да сумесных вучэнняў з NАТO, што не магло не выклікаць сенсацыю ў пэўных колах.
Наколькі вядома, у NАТО такой сенсацыі пакуль не выявілі. А ў Крамлі да гэтых «ўцечак» адстаўнога генералапаставіліся паблажліва і нават з іроніяй. там працягваюць верыць у жорсткую прывязку беларускага саюзніка да існуючых абавязацельствах у дачыненні да NАТО, якія проста не дапускаюць якіх-небудзь манеўраў у бокпаглыблення еўраатлантычнай інтэграцыі. Хай нават і «дзеля міру». Пра гэта могуць сведчыць рэальныя вынікі сумеснага пасяджэння ў Маскве калегій міністэрстваў абароны РФ і РБ. Далёка не ўсе тэмы гэтага мерапрыемства былі агучаны ў СМІ. І рушылі затым антынатаўскія заявы кіраўніка абароннага ведамства суверэннай Беларусі ну ніяк не пацвярджаюць «сенсацыі» пра нейкіх сумесных з NАТO вучэннях бравага генерала Белаконеву.
Можна нагадаць, што ў Нью-Ёрку Белаконеў выступаў на адной з канферэнцый па пытанні міратворчайдзейнасці, дзе былі з ім і прадстаўнікі NАТО і некаторых краін-чальцоў АДКБ. Менавіта гэтыя моманты,неафіцыйна, асабліва падкрэслівалі некаторыя падначаленыя ўжо адстаўнога генерала, які стаяў ля вытокаў тэмы беларускіх міратворцаў. Зрэшты, і іншага генерала, які сыходзіць, таксама лічаць ледзь не ідэолагам ўдзелу Беларусі ў міратворчых місіях. Гэта новы генеральны сакратар АДКБ Станіслаў Зась, які паабяцаў пры сваім прызначэнні ўзмацніць міратворчы аспект у дзейнасці АДКБ. Відавочна, што з яго прыходам у маскоўскі кабінет генеральнага сакратара Арганізацыі, павінна будзе ўзмацніцца праца па наладжванні стасункаў АДКБ з NАТO. Пакуль іх проста няма. Сёння ў NАТO лічаць неабходным супрацоўнічаць толькі з кожнай з краін-членаў АДКБ. У той жа час, што характэрна, у NАТО зусім не выключаюць магчымага з'яўлення на Балканах міратворцаў АДКБ з удзелам беларускага кантынгенту. Па некаторых дадзеных, да гэтага добразычліва ставіцца прэзідэнт Вучыч, што нядаўна прымаў у сябе беларускага калегу. Мабыць, дэманстратыўна сяброўскія адносіны прэзідэнтаў Сербіі, Расіі і Беларусі маглі даць падставу натаўскім назіральнікам чакаць магчымага з'яўлення на сербска-косаўскай мяжы расійска-беларускіх міратворцаў. А хутчэй за ўсё, толькі беларускіх. Яны на Балканах могуць з'явіцца з куды большай верагоднасцю, чым на Данбасе. Прынамсі, падобнае можна было пачуць у штаб-кватэры NАТO ў Бруселі.

Добразычлівасць да Беларусі з тармазамі

І там вельмі добразычліва і з аптымізмам успрымаюць прыкметную дынаміку развіцця двухбаковага ваеннага супрацоўніцтва Беларусі з такімі краінамі-чальцамі NАТО, як Літва, Польшча, Латвія, ЗША і Вялікабрытанія. А таксама згодна з падпісанымі праграмамі з самім Альянсам. Вядома, прыкметным тормазам іх рэалізацыі называюць спецыфічныя для Беларусі вядомыя суб'ектыўныя палітычныя фактары. Разам з тым, гэтыя праграмы шмат у чым паспяхова рэалізуюцца ва ўзаемадзеянні з Дэпартаментам міжнароднага ваеннага супрацоўніцтва мінабароны Беларусі, які часам называюць ваенным МЗС. Дарэчы, ён быў створаны спецыяльным указам Лукашэнкі пасля пачатку ваенных дзеянняў РФ ва Украіне.