Каложская царква ў Гродна можа сысці пад ваду

Каб спыніць апоўзень, каля дзесяці гадоў таму схіл ўмацоўвалі жалезнымі палямі і бетонам. Аднак праблемы гэта не вырашыла. Зямля пад адным з найстарэйшых праваслаўных храмаў краіны пачала рухацца. 



У красавіку гэтага года ў загарадзі царквы з’явіліся новыя расколіны. Скрозь расколатыя камяні свабодна праходзіць рука. Загарадзь паступова здае пазіцыі. Старадаўняя Каложская царква, размешчаная ў двух метрах ад схілу, пакуль яшчэ супраціўляецца, паведамляе тэлеканал “МІР 24”.

Гэты храм пабудавалі за два стагоддзі да Кулікоўскага бітвы. Тут з малітвамі да Бога звярталіся князі Вялікага Княства Літоўскага, каралі Рэчы Паспалітай, расійскія самадзержцы. Цяпер ў дапамозе мае патрэбу сама архітэктурная пярліна Беларусі.

Унікальны помнік стаіць на стромкім беразе Нёмана. Разводдзе і падземныя ключы пастаянна пагражаюць апоўзнем. У сярэдзіне 19-га стагоддзя з-за паводкі абрынулася частка берага, разам з ёй павалілася амаль палова храма. У чарговы раз за нацыянальную рэліквію змагаліся пятнаццаць гадоў таму.

Тады за выратаванне Каложы архітэктару Міхаілу Нікіценке далі доктара тэхнічных навук. Прафесар запэўнівае, што зрабілі ўсё правільна, пагрозы апоўзня няма. Але праблему ўяўляе разбураная частка храма. На месцы абваленай каменнай ў пачатку дваццатага стагоддзя пабудавалі драўляную сцяну. Яна і тоіць у сабе небяспеку.

Па словах архітэктара, каб аднавіць каменную сцяну трэба збудаваць палі: неабходна ўсталяваць новыя апоры.

Пакінуць гэтую драўляную сцяну або ўмацоўваць падмурак і дабудаваць каменную, — спрэчкі аб гэтым архітэктары вядуць ужо не першы год. Сваё меркаванне і ў рэстаўратараў, якія да гэтага часу не вызначыліся, якім павінен быць выгляд старажытнай Каложы.

Унікальнасць гэтага храма не толькі ва ўзросце, але і яго афармленні. Ад маёлікавай пліткі зыходзіла незямное ззянне. Ад галаснікоў спецыяльных гладышоў, ўмураваных ў двухмятровыя сцены, спевы станавілася яшчэ выразней.

Будаўнікі 12 стагоддзя змаглі збудаваць такі шэдэўр на стагоддзі. Сёння ўся надзея на сучасных архітэктараў, ад якіх залежыць, ці зможа храм адсвяткаваць сваё тысячагоддзе.