Нічога не змянілася: Мінгарвыканкам адмовіў у правядзенні Дня Волі на стадыёне «Дынама»

Заяўнікі правядзення Дня Волі на стадыёне «Дынама» атрымалі сёння адказ з Мінгарвыканкама. Ліст падпісаў намеснік старшыні Арцём Цуран.

«З улікам падрыхтоўкі нацыянальнага алімпійскага стадыёна «Дынама» да правядзення ІІ Еўрапейскіх гульняў лічым правядзенне мітынгу і канцэрта на дадзенай пляцоўцы немэтазгодным», — кажацца ў адказе, піша nn.by.
Заяўнікам прапанаваныя варыянты ў выглядзе плошчы Бангалор і іншых дазволеных для масавых мерапрыемстваў пляцовак.
Лідар Партыі БНФ Рыгор Кастусёў паведаміў, што пакуль Мінгарвыканкам не адказаў на іх іншыя заяўкі адносна правядзення святочных мерапрыемстваў у Верхнім горадзе, а таксама на пляцоўцы ля Палаца спорта.
1 сакавіка падчас «Вялікай размовы» кіраўнік Беларусі Аляксандр Лукашэнка заявіў, што ніякага мітынгу на стадыёне «Дынама» не будзе.
На мінулым тыдні было адмоўлена прадстаўнікам правацэнтрысцкай кааліцыі, якія хацелі правесці мітынг 25 сакавіка на пляцоўцы ля опернага тэатра.
Паводзіны ўладаў пракаментаваў zautra.by палітолаг і метадолаг Уладзімір Мацкевіч:
— Я бачу толькі адну падстава для забарон: улада дэманструе сваё ўсеўладдзе. Ім трэба паказваць, што яны галоўныя ў гэтай краіне, што яны вольныя забараняць або дазваляць усё што заўгодна. Гэта для таго, каб у людзей не ўзнікала ілюзій, што чагосьці ў краіне можна дамагчыся па законе, дзейнічаць па правілах. Захацеў — дазволіў, захацеў — не дазволіў. Гэта спосаб давядзенне дыктатуры да поўнага валюнтарызма.
— Ці могуць такія забароны справакаваць апанентаў улады на больш рашучыя дзеянні?

— Зараз наўрад ці. Калі ўлада заўважыць, што яна моцна перагнула палку, яна дасць дазвол на што-небудзь. І тады ў чарговы раз вельмі многія грамадзяне, апазіцыянеры, аналітыкі, журналісты распавядуць пра чарговы віток лібералізацыі.
На самай справе ніякай лібералізацыі ад гэтай улады чакаць не прыходзіцца. Яна проста кантралюе і рэгулюе паводзіны асобных людзей і мас. Каб не выклікаць масавых хваляванняў і пратэстаў, зрэдку што-небудзь дазваляе. Але ўлада не мяняецца і не эвалюцыянуе на працягу ўжо чвэрці стагоддзя.
— Ці гатовыя апаненты нешта супрацьпаставіць дзеючай улады?
— Пасля 2006 года адзінае, на што здольныя асобныя грамадзяне ці нейкія асацыяцыі і групы грамадзян, гэта пасіўны пратэст — не прымаць удзел, ігнараваць. Скажам, незалежныя СМІ маглі б праігнараваць «Вялікую размову». Людзі могуць ігнараваць выбары, як і палітыкі могуць не вылучацца ў дэпутаты. Сёння няўдзел застаецца адзінай формай супраціву і пратэсту. Гэтая сітуацыя склалася менавіта пасля 2006 года, пасля няправільных паводзінаў тагачасных кандыдатаў, палітыкаў, партыяў адносна ўдзелу ў выбарах. У тым ліку, негатоўнасцю да «Плошчы», якая ўсё-ткі паўстала.
Сёння беларускія ўлады, як ніколі, аснашчаны вельмі добрымі сродкамі адсочвання настрояў у любой часткі беларускага грамадства. І калі гэтыя настроі не на карысць уладаў, яны робяць некаторыя паслабленні, супакойваюць, зніжаюць градус напружанасці, але пры гэтым сама ўлада не мяняецца.