Памочнік выхавацеля з заробкам 450 рублёў: «Без дапамогі мамы і сына хадзіла б галоднай»

Жыхарка горада Баранавічы, якая працуе ў дашкольнай установе памочнікам выхавацеля, распавяла Intex-press, колькі зарабляе, навошта закупляе 20 кг капусты восенню, чым яе не задавальняе гатовая ежа з крамы і хто дапамагае ёй «зводзіць канцы з канцамі».

«З дзяцінства я марыла стаць настаўнікам, але склалася ўсё не так, як хацелася. Замест таго, каб вучыцца, мне давялося пасля школы ісці працаваць.

Жыву я зараз разам з сынам-падлеткам. Старэйшы сын жыве асобна».

«Зарплата невялікая, але што зробіш»

«Як памочнік выхавацеля я атрымліваю на рукі каля 450 рублёў. Бывае і менш — 430. Заробак, вядома, невялікі, але што зробіш. Але я не губляю надзеі, што ў будучыні, магчыма, знайду нешта больш высокааплатнае.

Яшчэ ў мяне ёсць падпрацоўка, якой я займаюся ў свае выходныя. Гэта прыносіць мне ў месяц яшчэ 170 рублёў».

«Без дапамогі мамы і сына была б галоднай»

«Не так даўно я нарэшце вырашыла кватэрнае пытанне. Праўда, прыйшлося ўлезці ў крэдыт. І цяпер я штомесяц плачу 433 рублі — гэта амаль уся мая зарплата на асноўнай працы.

Дадайце камунальныя паслугі, якія абыходзяцца ў 80 рублёў, і плату на мабільныя тэлефоны — сабе і сыну ў месяц сыходзіць 60 рублёў. А на астатнюю суму жыву. Ну, як жыву? Выжываю…

Дапамагаюць мая мама і старэйшы сын. Без іх дапамогі жыла б у голых сценах і была б галоднай. Прадукты харчавання ў большасці сваёй і іншыя неабходныя рэчы купляю за іх грошы.

У гэтым месяцы, напрыклад, старэйшы сын даў вялікую суму на рамонт кватэры».

«Бяру адразу кілаграм дваццаць»

«Каб звесці да мінімуму выдаткі, я стараюся эканоміць.

Ратуе домік у вёсцы з участкам. Там я вырошчваю бульбу, цыбулю, моркву і іншыя гародніна, акрамя капусты — не ўмею за ёй даглядаць. Усё, што вырошчваю, пускаю на закаткі. Раблю шмат усяго, каб хапіла да наступнага ўраджаю.

Капусту купляю восенню на рынку. Бяру адразу кілаграм 20. Яна недарагая. Квашу яе, хапае на ўсю зіму.

Гэта дазваляе зэканоміць на прадуктах і пры гэтым разнастаіць меню».

У магазін — раз у тыдзень

«У краму за прадуктамі я кожны дзень не хаджу — закупляю неабходнае кожны тыдзень. Так эканомней атрымліваецца: няма спакусы купіць што-небудзь непатрэбнае.

Яшчэ дапамагае зэканоміць закупка прадуктаў вялікімі пакаваннямі і на акцыях. Бачу акцыі на муку — бяру адразу некалькі кіло. Тое ж самае з цукрам, раслінным алеем. І танней, і надоўга хапае.

Мы з сынам любім рыбу. Чырвонай рыбы я, вядома, дазволіць сабе не магу, але мінтай, як па мне, нічым не горш. Садавіну бярэм вельмі рэдка. А вось прысмакамі сябе, калі грошы дазваляюць, часам песцім — мы з сынам ласуны.

У мэтах эканоміі ніколі не купляю паўфабрыкаты і гатовую ежу — усё рыхтую сама. Усяго адзін раз прыйшлося купіць крамнае, бо госці раптам наляцелі, у выніку мне ўсё не спадабалася. Ды яшчэ і сума сышла прыстойная. Больш я так не раблю.

Кожны дзень абавязкова гатую суп, а на працу бяру ссабойку».

«Не магу адмовіцца ад бытавой хіміі»

«На чым не магу і не хачу эканоміць, дык гэта на бытавой хіміі. Бо яна вельмі палягчае жыццё гаспадыням.

Самі разумееце, што шмат мне не патрабуецца. І такія пакупкі я раблю далёка не кожны месяц, а калі раблю, то бяру тое, што на акцыі. І калі купляю, то вялікімі аб'ёмамі: купіла пральны парашок — і на паўгода хапае.

«Рэчы сыну купляю адразу на ўвесь навучальны год»

«Аліменты муж на малодшага сына кожны месяц не плаціць. Але раз у год дае суму, на якую я купляю рэчы сыну адразу на ўвесь навучальны год: трое штаноў, спартыўны касцюм, бялізну, абутак і г.д. Ведаю, колькі чаго трэба, набываю і ўвесь год жыву спакойна.

Сабе нешта купляю рэдка. Стараюся выкручвацца, даношваю тое, што ёсць. Да таго ж я ўмею і люблю вязаць, так што гэта таксама дапамагае абнавіць свой гардэроб.

На праезд грошай не даводзіцца марнаваць: праца знаходзіцца побач, хаджу пешшу. І эканомія, і карысна для здароўя».