«Першы раз яны змаглі дакрануцца адно да аднаго». Сястра Марыі Калеснікавай — пра візіт бацькі ў турэмны стацыянар

29 лістапада з'явілася навіна, што Марыя Калеснікава трапіла ў рэанімацыю. Амаль праз тыдзень, калі палітзняволеная апрытомнела пасля аперацыі на страўніку, ёй дазволілі 10-хвіліннае спатканне з бацькам. Сястра Марыі Таццяна Хоміч расказвае, як гэта было.

— Што расказвае бацька? Як прайшла сустрэча з Марыяй?
— Сустрэча сапраўды была кароткай — толькі 10 хвілін, — гаворыць Таццяна Хоміч у інтэрв'ю currenttime.tv. — Вядома, тата адзначыў, што Маша схуднела — гэта заўважна. Выглядае яна нядрэнна. Лекары сцвярджаюць, што ёй аказваюць усё неабходнае лячэнне цяпер. Але яна сапраўды кажа, што цяпер ёй не вельмі падыходзіць гэтая ежа. І лекары паабяцалі скарэкціраваць харчаванне.
— Я правільна разумею, што за ўвесь час пасля таго, як суд вынес вырак, гэта была адзіная сустрэча бацькі з Марыяй?
— У іх было некалькі сустрэч. У мінулым годзе — адразу пасля прысуду. Сустрэчы абавязаны дазваляць. Гэта было па гадзіне раз на месяц, значыць, у мінулым годзе было чатыры сустрэчы. І месяц таму — у канцы кастрычніка — у таты была сустрэча з Марыяй на чатыры гадзіны. Гэта кароткатэрміновая сустрэча ў калоніі.
— Калі раней дазвалялі сустрэчы па гадзіне, па чатыры гадзіны, то чаму цяпер дазволілі толькі гэтыя 10 хвілін?
— Я думаю, што ў дадзенай сітуацыі гэта было выключэннем. Магчыма, каб тата змог пераканацца, што з Марыяй усё ў парадку. На чатыры гадзіны сустрэча была таму, што гэта прапісана ў правілах калоніі. Для зняволеных у калоніі агульнага рэжыму павінны быць чатыры чатырохгадзінныя сустрэчы на год і доўгатэрміновыя сустрэчы, калі да трох сутак родныя могуць правесці са зняволенымі.
Тут, вядома, варта адзначыць, што ў Марыі не было такіх доўгатэрміновых сустрэч. Яна са студзеня знаходзіцца ў калоніі, і была толькі адна кароткатэрміновая сустрэча на чатыры гадзіны. Кожны раз знаходзіліся нейкія прычыны, каб адмяняць гэтыя сустрэчы. Яны павінны былі быць вясной, летам. Іх адмянялі з-за, вядома, надуманых спагнанняў. Сапраўды, гэтак жа, як і цяпер. Марыя была ў ШІЗА, 17 лістапада яна паведаміла адвакату, што яна будзе ў ШІЗА, і гэта стала, зноў жа, наступствам таго, што на яе наклалі некалькі спагнанняў.
— А што за спагнанні? Чаму Марыю раптам адправілі ў ШІЗА?
— Адно спагнанне за тое, што яна нібыта знаходзілася ў працоўны час у непрацоўным месцы. Два іншыя спагнанні — за тое, што яна камусьці нагрубіла. І Марыя адразу ж гэта пракаментавала адвакату яшчэ 17 лістапада, што яна ніколі не грубіла і грубіць не будзе, яна заўсёды размаўляе ветліва і паважліва. Зразумела, што гэта такі спосаб ціску на яе. Мы бачым, да чаго гэта можа прывесці.
— А цяпер ужо зразумела, з якім дыягназам Марыя апынулася ў бальніцы? Што да гэтага прывяло?
— Так, нарэшце ў панядзелак тата змог пацвердзіць дыягназ — «прабадная язва», таму што да таго ў нас была толькі такая ж непацверджаная інфармацыя з ананімных крыніц. Марыя, дарэчы, у панядзелак пры сустрэчы з татам сказала, што яна прасіла перадаць яму пра свой дыягназ некалькі разоў. І яна вельмі здзівілася, калі тата сказаў, што на працягу мінулага тыдня, калі ён сустракаўся з лекарам, так і не сказалі, які ў яе дыягназ.
— А што да гэтага прывяло? Гэта з-за харчавання, якое там даюць Марыі? Што здарылася?
— На самой справе тут складана сказаць, таму што прычыны могуць быць розныя. Вядома, гэта можа быць стрэс, але ёсць і іншыя прычыны. Канешне, павінны быць праведзены адпаведныя аналізы. Але, разумеючы тыя ўмовы, у якіх Марыя знаходзіцца, і тое, што стрэс з'яўляецца частай прычынай язвы, хутчэй за ўсё, гэта і стала прычынай. І памяшканне ў ШІЗА — гэта вельмі вялікі стрэс для любога чалавека.
Я проста магу расказаць, што гэта такое. ШІЗА — гэта маленькі пакой паўтара на тры метры, дзе палітвязень або зняволены знаходзіцца адзін. Звычайна палітвязням даюць не менш за 10 сутак. Хаця для звычайных зняволеных гэта можа быць пяць сутак. Часцяком яны праводзяць там адны больш за 10 сутак, таму што [тэрмін] могуць падаўжаць на большую колькасць дзён. Пакуль што нам было вядома, што Марыя там была 10 сутак. І звычайна там вельмі холадна. Даюць вельмі абмежаваную колькасць прадметаў кшталту мыла, зубной шчоткі, мыльніцы, зубной пасты. Можа быць ручнік. Але гэтага таксама можа не быць. Пакуль мы не ведаем, як было з Марыяй. Мяркую, там было вельмі холадна. Аж да таго (пра гэта гаварыла іншая палітзняволеная, Наталля Хершэ), што ты не можаш спаць — табе трэба пастаянна рухацца. Але ў выніку на працягу некалькіх дзён атрымліваецца, што ты практычна не спіш.
— Пасля аперацыі цяпер відавочна трэба нейкае спецыфічнае харчаванне. Цяпер можна перадаваць прадукты харчавання для Марыі сваякам ці не?
— Мы чакаем нейкай інфармацыі — ці зможам мы сапраўды нешта ёй перадаць. Абяцалі скарэкціраваць харчаванне, але пакуль незразумела, ці змогуць яны гэта забяспечыць. Спадзяёмся, што ў бліжэйшыя дні ў нас будзе такая інфармацыя. Вядома, калі Марыя гаворыць, што ёй не падыходзіць гэтае харчаванне, то яго неабходна мяняць. І цяпер, напэўна, такая крытычная сітуацыя, што гэта абавязкова трэба рабіць.
— Гэта адзіны фотаздымак з бальніцы, на якім Марыя Калеснікава ўсміхаецца. Гэта стоп-кадр з камер відэаназірання?
— Я магу толькі выказаць здагадку, што гэта альбо здымак з тэлефона, альбо гэта здымак з нагруднай камеры супрацоўнікаў калоніі або СІЗА. Але гэта маё меркаванне, я не ўпэўнена.
На самой справе я таксама вельмі рада была ўбачыць Марыю на гэтым здымку. Цэлы вечар панядзелка я яго разглядала. Відаць, вядома, што Марыя схуднела. Але хаця б тата змог убачыць, што яна жывая. І, вядома, тут таксама варта сказаць, што гэта была не першая сустрэча за апошнія два гады, але гэта быў першы раз, калі яны змаглі адно да аднаго дакрануцца і абняць адно аднаго.