У РПЦ задумаліся аб адмове ад асвячэння зброі

Архірэйскі сабор Рускай праваслаўнай царквы, які, як чакаецца, пройдзе ў сярэдзіне лістапада, разгледзіць пытанне аб адмове ад асвячэння зброі. Пра гэта паведаміў намеснік старшыні сінадальнага Аддзела па ўзаемаадносінах Царквы з грамадствам і СМІ Вахтанг Кіпшыдзе.

Паводле яго слоў, пленум Міжсаборнай прысутнасці, які прайшоў у Маскве, зацвердзіў дакумент "Аб благаслаўленні праваслаўных хрысціян на выкананне воінскага абавязку", які раней прайшоў шырокае абмеркаванне і дзе было прапанавана дабраслаўляць не зброю як такую, а ваеннаслужачых на служэнне.
"Дабраславенне зброі ажыццяўляецца царквой у кантэксце дабраслаўлення менавіта ратных прац, якія нясуць вайскоўцы. Падкрэсліваецца, што царква дабраслаўляе ратныя працы ўсіх воінаў, незалежна ад таго, у якім родзе войскаў яны нясуць сваё служэнне", — патлумачыў Кипшидзе.
Міжсаборная прысутнасць — дарадчы орган Маскоўскага патрыярхату, які прымае ўдзел у падрыхтоўцы рашэнняў Рускай праваслаўнай царквы па найбольш важных пытаннях унутранага жыцця і знешняй дзейнасці царквы.
У лютым 2020 года паведамлялася, што Міжсаборная прысутнасць РПЦ падрыхтавала праект дакумента, у якім прапанавана адмовіцца ад асвячэння некаторых відаў зброі.
"Не адлюстравана ў традыцыі праваслаўнай царквы і не адпавядае зместу самога Чыну дабраслаўлення вайсковай зброі, а таму павінна быць выключана з пастырскай практыкі выкарыстанне дадзенага чынапаследавання для "асвячэння" любых разнавіднасцяў зброі, ужыванне якой можа пацягнуць за сабой гібель нявызначанай колькасці людзей, у тым ліку зброі невыбарчага дзеяння і зброі масавага паражэння", — гаварылася ў праекце.
Разам з тым дакумент называў дарэчным дабраславенне сродкаў перамяшчэння, якія выкарыстоўваюцца вайскоўцамі на сушы, на вадзе ці ў паветры, паколькі пры гэтым гаворка ідзе не пра асвячэнне гармат, рэактыўных снарадаў або сродкаў бамбакідання, а аб захаванні жыцця воінаў.
Аўтары дакумента нагадваюць, што, па меншай меры, з XII стагоддзя ў рускай гісторыі вядомы чын "апаясывання мячом" юнага княжыча ў знак яго гатоўнасці несці вайсковае служэнне і ўдзельнічаць у абароне сваіх земляў. Асабістая халодная зброя князёў і ваяроў тады дабраслаўлялася царквой як сімвал іх статусу і гатоўнасці несці сваё служэнне.
У праекце адзначалася, што малітва пра воінаў, у адрозненне ад асвячэння зброі масавага паражэння, з'яўляецца ўстойлівай царкоўнай практыкай, прычым гэтая малітва здзяйсняецца як у штодзённых набажэнствах, так і асаблівым чынам, — у часе бітвы. Акрамя таго, "царкоўнай традыцыі адпавядае дабраславенне ваяра на нясенне ратнай службы".
interfax.by