Сочы як новае аблічча Расіі

Увечары нядзелі ў Сочы адбылася кранальная цырымонія закрыцця XXII зімовых Алімпійскіх гульняў. Гэтая зімовая Алімпіяда стала самай паспяховай у гісторыі не толькі для зборнай Беларусі, але і для Расіі, якая заваявала 13 залатых медалёў і выйграла медальны залік. Беларусь з 5 залатымі медалямі дасягнула рэкорднага ў сваёй гісторыі восьмага месца.



Фота: РИА Новости

Кожная Алімпіяда дорыць свету новых герояў і, на кароткі час, антыгерояў. З беларускімі героямі Сочы ўсё зразумела — дастаткова прагуляцца па цэнтры Мінска і ўбачыць шматлікія стэнды і плакаты, якія прысвечаны дзіўнаму поспеху нашых алімпійцаў. А вось з беларускім антыгероем давялося чакаць да канца Гульняў. Злы жарт з нашай біятлоннай камандай згулялі завышаныя чаканні ўсёй краіны ад выступу на жаночай эстафеце. 31-гадовая Людміла Калінчык, якая выступала на першым этапе, не справілася з хваляваннем і цалкам праваліла стральбу, дапусціўшы шэсць промахаў, што ў папярэдніх гонках здаралася з ёй вельмі рэдка. Гэты правал на старце адкінуў нашу каманду далёка ад медальных перспектыў. На шчасце, Дар'я Домрачава на заключным этапе ліквідавала адставанне ад лідараў на неверагодныя 55 секунд, але гэтага хапіла толькі на пятае месца.

У выніку, Людміла Калінчык і стала антыгероем Сочы на думку многіх беларусаў. На шчасце, гэта быў негатыў аднаго дня, і аб гэтай няўдачы беларускія заўзятары хутка забыліся. Але гэты правал варты некаторых высноў на будучыню. Бо адметны той факт, што Калінчык — адзіная з беларускіх удзельніц эстафеты, хто ў дзяцінстве пачынаў займацца спортам на тэрыторыі Беларусі. Калі пасля перамог Дар'і Домрачавай журналісты паехалі знаёміцца ​​з беларускімі біятлоннымі школамі, яны знайшлі там дзяцей, якія бегаюць на савецкіх лыжах і страляць па мішэнях у халодных сутарэннях. Гэтая гісторыя наглядна сведчыць аб тым, што сумная практыка пераманьвання маладых расійскіх і ўкраінскіх талентаў і далей будзе працягвацца ў нашым алімпійскім спорце.

Што ж тычыцца злашчаснай гонкі, то залаты медаль, першы для сваёй краіны на гэтай Алімпіядзе, заваявалі біятланісткі Украіны. Сімвалічна, што гэта адбылося на наступным дзень пасля трагічных падзей у Кіеве. Біятлонная каманда Украіны магла ўзяць прыклад з іншых украінскіх спартсменаў і пасля цяжкіх навін з радзімы вярнуцца дадому, але ўсё ж вырашыла даказаць сабе і свету, што іх краіна чагосьці варта. Няхай і ў рамках адной канкрэтнай біятлоннай гонкі, якая прайшла для ўкраінак пад абразлівыя выкрыкі расійскіх заўзятараў, якія такім непрыгожым чынам перажывалі за сваіх дзяўчат, якія занялі толькі другое месца. Своеасаблівы рэванш быў узяты на наступны дзень — мужчынскую эстафету ў вельмі драматычнай і відовішчнай барацьбе выйграла зборная Расіі.

У апошні дзень Гульняў, у самай прэстыжнай гонцы алімпіяды — лыжным марафоне на 50 кіламетраў — яшчэ адным беларускім спартыўным героем мог стаць 40-гадовы беларускі лыжнік Сяргей Далідовіч. Гэта яго шостая і апошняя Алімпіяда. Ён рэдка калі за сваю дасягаў значных вышыняў у выніковых пратаколах. Але менавіта ў Сочы да месца на п'едэстале па заканчэнні двухгадзіннай гонкі яму не хапіла толькі 14 секунд. У выніку — прэстыжнае пятае месца, а ўвесь п'едэстал занялі расійскія лыжнікі, чым прывялі ў экстаз стадыён на ўзнагароджанні, якое, па традыцыі марафонаў, адбываецца ў пачатку цырымоніі закрыцця Гульняў.

Калі ў афіцыйнай часткі ў канцы цырымоніі закрыцця кіраўнік аргкамітэта Алімпіяды Дзмітрый Чарнышэнка і кіраўнік Міжнароднага алімпійскага камітэта Томас Бах распавялі ў сваіх прамовах, што Алімпіяда ў Сочы прадставіла ўсім свеце новае аблічча Расіі, многія гледачы па ўсім свеце, напэўна, злавілі сябе на думцы, што яны не хітравалі. Бо гэтыя два тыдні на паўднёвым марскім курорце сапраўды паказалі свету нязвыклы, маляўнічы вобраз краіны, якая заўсёды славілася супярэчлівай рэпутацыяй. Расія прадэманстравала, што пры жаданні яна сапраўды можа быць вялікай і прыгожай дзяржавай на справе, а не на словах з тэлевізара. Хай гэта жаданне і было рэалізавана ў кароткі адрэзак часу ў рамках аднаго канкрэтнага горада.

Так, мы працягваем смяяцца з велізарнай коштам Алімпіяды, якая ў пяць разоў перавышае кошт палёту чалавека на Марс, але нельга не адзначыць, што вынік праведзенай работы выйшаў сапраўды ашаламляльны. Ніхто з журналістаў, расійскіх ці заходніх, ужо і не ўспамінаюць бытавыя нязручнасці, з якімі яны сутыкнуліся ў Сочы перад пачаткам Гульняў, і шчыра адзначаюць, што гэта былі лепшыя спартыўныя спаборніцтвы, на якіх ім даводзілася працаваць. "Пяць дарослых супрацоўнікаў прэс-службы плачуць уголас", — піша ў твітары адзін з іх у той момант, калі на Алімпійскім стадыёне велізарная лялька талісмана гульняў — белы алімпійскі мішка — пускае слязу і задзімае алімпійскі агонь.

Расія выйшла з Алімпіяды пераможцам не толькі ў іміджавым плане, але і ў спартовым. 13 залатых узнагарод — гэта паўтор рэкорду СССР 1976 года. Яшчэ некалькі дзён таму, пасля аглушальнага пройгрышу хакейнай зборнай у чвэрцьфінале з фінамі, расійскім заўзятарам здавалася, што на гэтым Алімпіяда для Расіі скончылася, але апошнія дні Гульняў прынеслі нашым усходнім суседзям столькі падстаў для шчасця і гонару, колькі не давалі ім і некаторыя папярэднія Алімпіяды цалкам.

Зараз у Расіі амаль ніхто ўжо не звяртае ўвагу, што 5 з 13 медалёў вышэйшай пробы прынеслі Расіі замежнікі. Карэец Ан Хен Су пасля канфлікту з нацыянальным саюзам канькабежцаў дзеля працягу спартовай кар'еры вымушаны быў з'ехаць з краіны, атрымаў расійскае грамадзянства, змяніў імя на Віктар Ан (па яго словах, у гонар Віктара Цоя ) і ў выніку стаў для Расіі нацыянальным героем, калі выйграў у Сочы тры алімпійскіх золата.

Два золата ў спаборніцтвах па сноўбордзе прынёс Расіі амерыканец Вік Уайлд, які два гады таму прыняў рашэнне змяніць грамадзянства пасля жаніцьбы з расійскай сноўбардысткай Алене Заварзінай, якая ў Сочы таксама папоўніла сямейную скарбонку — бронзавай узнагародай.

Галоўным фаварытам у жаночым адзіночным фігурным катанні была 15-гадовая Юлія Ліпніцкая. У самым пачатку Гульняў яна зрабіла фурор, калі ў складзе зборнай Расіі выйграла залаты медаль у камандных спаборніцтвах. Але ў далейшым яна псіхалагічна не справілася з павышаным ажыятажам вакол сваёй персоны і ўпала на лёд падчас выканання кароткай праграмы. У выніку, героем для заўзятараў стала іншая расіянка — Адэліна Сотнікава. Але, на думку многіх спецыялістаў, вынікі судзейства былі не вельмі аб'ектыўныя — залаты медаль павінна была выйграць карэянка Кім Е На. Зборная Карэі нават падала пратэст на вынікі спаборніцтваў, але, як паказвае практыка, ён наўрад ці будзе задаволены.

Яшчэ два золата Расіі прынеслі бабслейныя экіпажы на чале з Аляксандрам Зубковым. Гэтыя перамогі цікавыя тым, што зараз для расійскіх спартоўцаў больш не існуе "праклёну сцяганосца". Справа ў тым, што менавіта Аляксандру быў давераны гонар несці расійскі сцяг на цырымоніі адкрыцця, таму што ўсе спартсмены адзін за адным адмаўляліся ад гэтага з-за забабонных меркаванняў.

А вось галоўную на думку многіх заўзятараў спартыўную падзею Алімпіяды — хакейны турнір — выйграла зборная Канады. Прычым зрабіла гэта другі раз запар, чым паўтарыла аналагічнае дасягненне зборнай СССР. Характэрна, што адным з самых складаных выпрабаванняў на шляху да золата стаў чвэрцьфінальны паядынак са зборнай Латвіі, якія стойка трымалі абарону ўвесь матч, але ў канцы сустрэчы Шы Уэбер з 55-й для сваёй каманды спробы забіў пераможную шайбу — 2:1. А зборная Латвіі з'ехала з Алімпіяды з горда паднятай галавой.

Спрэчка за залатыя медалі турніру чакала канадцаў фактычна ў наступным матчы, калі ў паўфінале выпала гуляць супраць сваіх галоўных гістарычных канкурэнтаў — зборнай ЗША. Гульня прайшла на высокіх хуткасцях, да якіх гульцы абодвух каманд звыклыя ў чэмпіянаце НХЛ, але з вельмі дрэннай рэалізацыяй момантаў — матч скончыўся з дзіўным для такога статуснага паядынку лікам 1:0. У фінале зборная Канады разграміла шведаў — 3:0 і атрымала залатыя медалі адразу на лёдзе лядовага палаца з немудрагелістым назовам Bolshoy. Лепшым гульцом хакейнага турніру прызнаны Тэему Сэлянэ. Першы алімпійскі медаль ён выйграў яшчэ ў 1998 годзе, і вось 43-гадовы капітан зборнай Фінляндыі стаў самым узроставым спартсменам, які заваяваў медаль на зімовых Гульнях. У матчы за трэцяе месца фіны разграмілі зборную ЗША — 5:0.

Тым часам у двух кроках ад лядовай арэны ішлі апошнія падрыхтоўкі да развітання з Алімпіядай. Свята скончылася. І як жа прыемна, што нам будзе што прыгадаць.