Ці зможа новы міністр аховы здароўя перамагчы карупцыю ў Міністэрстве аховы здароўя?

Кіраўнік краіны прызначыў Уладзіміра Караніка міністрам аховы здароўя, перад якім абазначыў ключавую задачу — выкараненне карупцыі ў сістэме. Але ці зможа ўчорашні галоўны ўрач зламаць сістэму, якая фармавалася больш за 10 гадоў?

Да свайго прызначэння міністрам Уладзімір Каранік займаў пасаду галоўнага лекара УЗ "Мінскі гарадскі клінічны анкалагічны дыспансер". На дзвярах яго кабінета вісела аб'ява, адлюстроўваючая яго адносіны з рознага роду данінай: "Уваход з торбамі і пакетамі забаронены".
Год таму "Штодзённік" рабіў рэпартаж з Мінскага анкадыспансэра ​​і распавядаў пра тое, як прайшло будаўніцтва новага корпуса бальніцы і абсалютна бясшкодны змантаваны там новы комплекс збору і часовага захоўвання радыеактыўных адходаў.
Комплекс сапраўды бяспечны і хоць анкадыспансер размешчаны ў цэнтры Мінска, жыхарам і гасцям сталіцы не варта баяцца нечаканых выкідаў радыеактыўных адходаў.
Але ж пытанне не ў гэтым. Пачатая КДБ маштабная антыкарупцыйная распрацоўка Міністэрства аховы здароўя падкасіла вельмі многіх. Як аказалася, у сістэмнай карупцыі апынуліся замяшаныя і намеснік міністра, і галоўныя ўрачы клінік, і кіраўнікі закупных і сертыфікавальных арганізацый. Гэта зусім не выпадкова. Гэта і ёсць сістэма, калі галоўны ўрач разумее: каб працаваць у сістэме ён павінен і іншым даць магчымасць жыць добра, і начальства не пакрыўдзіць, і самому быць у трэндзе, каб не падумалі, што ты па-за сістэмай.
У гэтай сувязі прызначэнне на пасаду міністра Уладзіміра Караніка вельмі прадуманы крок. Калі адзін галоўны ўрач браў, другі, трэці — гэта не значыць, што і ўсе астатнія такія ж. Інфармацыі аб тым, што Уладзімір Каранік штосці ад кагосці браў у нас няма. Няма такой інфармацыі і ў праваахоўных органаў, інакш бы прызначэнец не прайшоў праверку. Застацца чыстым, пры тым, што Менскі анкадыспансэр апошнія гады актыўна рэканструяваўся з мадэрнізацыяй абсталявання, у якую ўліты велізарныя бюджэтныя сродкі — гэта ўжо вялікі плюс. Акрамя таго, калегі новага міністра распавядалі раней, што ў яго не раз ўзнікалі канфлікты з некаторымі міністэрскімі чыноўнікамі з-за спробаў рэалізаваць у анкадыспансэры некаторыя карупцыйныя схемы. Сам Уладзімір Каранік у размове са "Штодзённікам" гэтыя канфлікты адмаўляў, але ў любым выпадку калегі характарызуюць яго, як прынцыповага чалавека ў плане супрацьстаяння карупцыі.
Але тым не менш, Уладзімір Каранік, як ні круці, чалавек сістэмы. Ён, напэўна, павінен быў бачыць, што адбываецца навокал. І ў гэтым галоўная інтрыга прызначэння.
Уладзімір Каранік ведае сістэму знутры, ведае, як гэта ўладкавана і як працуе. Таму ў яго цяпер ёсць толькі два шляхі.
Шлях першы. Зламаць карупцыйную сістэму. Будзе цяжка, вельмі цяжка, але новы міністр напэўна ведае, як гэта зрабіць і з якога боку падысці да працэсу. І ў новага міністр ёсць падтрымка прэзідэнта для любых антыкарупцыйных пачынанняў. Пэўным знакам звыш тут можа служыць тая акалічнасць, што карупцыю называюць ракавай пухлінай грамадства, а з анкалогіяй Уладзімір Каранік знаёмы не па чутках. Калі ў бліжэйшыя некалькі месяцаў у Міністэрстве аховы здароўя пачнуцца кардынальныя змены (не толькі ў кадрах, але і ў самой структуры) гэта будзе азначаць, што новы міністр пайшоў менавіта першым шляхам.
Шлях другі. Гарманічна ўліцца ў сістэму. Гэта прасцей і бяспечней. Уліцца, зусім не значыць пачаць браць самому. Трэба проста не лезці туды, дзе круцяцца вялікія бюджэтныя сродкі, і дзе можна нажыць вялікія праблемы. Другі шлях можа стаць проста вымушаным, калі новаму міністру апынецца не па сілах зламаць сістэму, як гэта стала з яго папярэднікам. Калі ў бліжэйшыя месяцы мы зноў даведаемся аб нейкіх фармальных дзеяннях, накіраваных на барацьбу з карупцыяй (стварэнне яшчэ адной службы бяспекі або павелічэнне колькасці пасяджэнняў антыкарупцыйнай камісіі), гэта будзе азначаць, што новы міністр пайшоў другім шляхам. Не таму, што міністр дрэнны. Па вялікім рахунку і Валерый Малашка быў не так ужо дрэнны. Проста не кожнаму па сілах пайсці першым шляхам і гэта таксама трэба ўлічваць.
Праўда, у новага міністра ёсць адна вялікая перавага перад папярэднімі. Ён не хаваецца ад журналістаў і адказвае на самыя непрыемныя пытанні. Ён дакладна не стане казаць, што абласныя бальніцы не падпарадкоўваюцца Міністэрству аховы здароўя, каб схаваць злоўжыванні падначаленых з пастаўкай абсталявання, не стане хаваць галаву ў пясок. Зрэшты, не будзем пакуль спяшацца з высновамі, пачакаем і паназіраем.
Паводле health.ej.by