Футбол vs геі: рэдактар спартовага сайта аб гамафобіі і гей-шлюбах

Sputnik запрасіў рэдактара футбольнага сайта Мікіту Мелказёрава на круглы стол з членамі ЛГБТ-супольнасці, каб пратэставаць стэрэатыпы пра разгул гамафобіі сярод прадстаўнікоў спартовай супольнасці.



Гендэрная роўнасць усталявалася на гэтых выходных у прасторы ЦЭХ у межах фестывалю meta. Карэспандэнт Sputnik накіравалася ў ЦЭХ у кампаніі рэдактара спартовага партала Tribuna.com Мікіты Мелказёрова, які абвясціў геям татальную талерантнасць і распавёў, як свет спорту на самой справе ставіцца да ЛГБТ-супольнасці.

Арганізатары мерапрыемства загасілі ў прасторы ЦЭХ святло, расставілі крэслы паўкругам, тактоўна ўдакладнілі, ці ёсць сярод прысутных тыя, хто не жадае трапіць у відэасправаздачу з дыскусіі, і ўзяліся за абмеркаванне пытанняў вострых і набалелых. Прысутныя маглі пакінуць каментар на сцяне для водгукаў, і тая поўнілася выказваннямі пра філасофскія катэгорыі дабра і свабоды і заклікамі "open your mind!"

© SPUTNIK/ КАЦЯРЫНА НІКАНОВІЧ. СЦЯНА ВОДГУКАЎ

— Ёсць стэрэатып, што кожны, хто хоць трохі звязаны з футболам, да прадстаўнікоў ЛГБТ-супольнасці ставіцца з відавочнай непрыязнасцю. Вы ўжо паўгадзіны слухаеце абмеркаванне нюансаў існавання гей-супольнасці ў Беларусі — і ніякіх прыкметаў агрэсіі. У вас у рэдакцыі гамафобія непрынятая?

— Наша рэдакцыя сутыкнулася з гэтай тэмай толькі аднойчы. Не так даўно адбыўся камінг-аўт футбаліста нямецкай вышэйшай лігі Томаса Хітцльспергера, і высветлілася, што людзі да гэтага не гатовыя, многія асуджалі. Асабіста я спакойна стаўлюся да геяў — толькі б не прыставалі.

А вось рэакцыя аднаго з нашых супрацоўнікаў мяне пацешыла. Па матывах такога прызнання мы задумалі апытанне, а зрабіць яго даручылі нашаму журналісту родам з правінцыі. Далі заданні, а ён пачаў адмаўляцца, маўляў, не, а што я пасля скажу дома? У выніку заданне ён усё-такі выканаў, а сам тэкст перадрукавалі на сайце, здаецца, gay.by. Каб навучыць нашага журналіста талерантнасці, мы патэлефанавалі ў арганізацыю, якая размясціла тэкст на сваім партале, з нібы прэтэнзіяй: спадарства, а дзе імя аўтара? Цяпер гэтага хлопца ведаюць усе гомасэксуалісты краіны. Так прыйшлося тлумачыць хлопчыку з рэгіёну, што пісаць пра геяў — гэта нармальна.

Даведка Sputnik:Томас Хітцльспергер — першы нямецкі футбаліст, які адкрыта абвясціў аб сваёй сэксуальнай арыентацыі. У інтэрв'ю штотыднёвіку Die Zeit 31-гадовы Хіцльcпергер заявіў, што ўсведамленне сваёй гомасексуальнасці было для яго "доўгім і цяжкім працэсам" і толькі ў апошнія гады яму стала ясна, што ён хацеў бы жыць з мужчынам.

© SPUTNIK/ КАЦЯРЫНА НІКАНОВІЧ. ФЕСТЫВАЛЬ META

Дарэчы, да таго, як займець назву tribuna.com, наш сайт называўся goals.by, а на эмблеме была вясёлка — і нічога. Усе жартавалі — а ў вас сайт пра спартсменаў-геяў? Не ведаю, як гэта здарылася, але тая самая вясёлка да гэтага часу вісіць у нас у кабінеце. Але геяў у рэдакцыі няма — проста так выйшла.

— Калі вы ўжо такія талерантныя, можа, і на працу ў спартыўную рэдакцыю маглі б узяць гея?

— Зімой мінскае "Дынама" ледзь не ўзялі сабе маркетолагам прадстаўніка ЛГБТ — кандыдат на вакансію ў сацсетках недвухсэнсоўна намякаў на сваю гомасэксуальнасць. Але прэтэндэнту адмовілі, з гэтай нагоды абаронцы геяў паднялі скандал — ім сітуацыя асабліва не спадабалася — пра гэта пісалі паўсюль. Мы жартуем, што галоўны рэдактар sports.ru да гэтага апантаны ідэяй выяўлення геяў у прафесійным спорце. Маўляў, ён галоўны спецыяліст па такім пошуку: ёсць гей? я выязджаю, хутка буду ў вас!

Даведка Sputnik: адзін з самых ліберальных клубаў у сусветным футболе — "Санкт-Паўлі". Былы прэзідэнт клуба Карнэліус Лiттман да таго, як заняць пасаду, быў акцёрам у гей-тэатры.

© SPUTNIK/ КАЦЯРЫНА НІКАНОВІЧ. ФЕСТЫВАЛЬ META

Я б не браў гея на працу ў сферу, звязаную з футболам, толькі па адной прычыне: у постсавецкай прасторы сфармаваўся стэрэатып пра футбол як пра асабліва мускулінны спосаб бавіць час. І, разумеючы, наколькі далёка наша грамадства знаходзіцца ад паняцця тактоўнасці, я б не рызыкнуў наймаць на працу прадстаўніка ЛГБТ — выключна з клопату пра яго самога.

— Дарэчы, некаторыя геі з выгляду проста ўвасабленне мускуліннасці…

— Так-так, мне нават часам кажуць, што я таксама падобны да гея. Адэкватна ўспрымаць людзей нам моцна перашкаджаюць стэрэатыпы, грамадства не гатова да талерантнасці. Мы не гатовыя нават да таго, што чалавек думае інакш, што ўжо казаць пра іншую арыентацыю?

Дастаткова сказаць, што на ўвесь беларускі футбол ёсць усяго адзін габрэй — ці трэба ўдакладняць пра гомасэксуалістаў? Дарэчы, не ведаю, колькі іх у Мінску, але калі ў іх нават ёсць патрэба і магчымасць збіраць круглыя сталы, значыць, тэма сапраўды актуальная. Праўда, да таго, як вы паклікалі мяне на гэтае мерапрыемства, я быў ад яе вельмі далёкі. Шчыра кажучы, давялося гугліць абрэвіятуру ЛГТБ.

© SPUTNIK/ КАЦЯРЫНА НІКАНОВІЧ. ФЕСТЫВАЛЬ META

Само мерапрыемства добрае ўжо проста адной магчымасцю сабрацца і абмеркаваць хвалюючыя праблемы. Прычым, не важна, якой яны накіраванасці: мне ўсё роўна, няхай гэта будзе сустрэча ЛГБТ-супольнасці, асенізатараў, развозчыкаў піцы, уладальнікаў мопсаў — я да ўсіх стаўлюся ў роўнай ступені талерантна. Зрэшты, мопсы, мабыць, якраз адзіныя, да каго я не талерантны, вельмі іх не люблю.

Я ведаю, што ў прадстаўнікоў ЛГБТ ёсць асобныя клубы, у якіх яны збіраюцца на закрытыя вечарынкі, але я б туды не пайшоў — мне хапае магчымасці пасядзець у "Clever" — там будуць граць каверы, туды прыйдуць мае сябры, навошта мне гей-клубы, як бы весела там ні было?

— Гэта значыць, асабіста вы ні з кім з прадстаўнікоў супольнасці ні разу не сустракаліся?

© SPUTNIK/ КАЦЯРЫНА НІКАНОВІЧ. ФЕСТЫВАЛЬ META

— Мне не падабаецца пазіцыя радыкальных гамафобаў, якія скандуюць слоганы пра "гейропу", у якой трэба "ўсіх спаліць". У Еўропе, дарэчы, разгул дэмакратычных свабодаў мне не замінае, я не бачу геяў на кожным павароце — я атрымліваю асалоду ад моманту, адсутнасці межаў, магчымасці змяніць рэчаіснасць. Хочуць яны там жаніцца — хай, гэта ж выдатна, калі людзі жэняцца. Напэўна, я занадта лянівы, каб быць неталерантным. Я як кот Леапольд — за тое, каб усе жылі дружна. Цяпер досыць іншых праблем — долар, напрыклад, скача, не самы ўдалы час, каб ўдавацца ў развагі пра тое, ці варта падаваць гею руку.

Геі аб футболе

Сяргей Уладаў, настаўнік

— Я нармальна стаўлюся да футбольнай супольнасці, калі яны сябе вядуць адэкватна. Пакуль яны не пачынаюць буяніць, не вядуць сябе як статак свіней — усё добра. Звычайныя людзі, маюць права на захапленні. Але калі пачынаюць буяніць, на мяне накатвае хваля жаху. Зрэшты, вялікі плюс у тым, што футбалісты, як правіла, прыгожыя, таму сярод прадстаўнікоў гей-супольнасці футбол любяць многія.

Сярод маіх сяброў досыць геяў, якія самі вар'яцкі любяць футбол. Некаторыя з іх жыць не могуць без спорту, сочаць за ўсімі матчамі, ездзяць на гульні ў Барысаў. Яны гарлапаняць, п'юць, заўзеюць за нашых — усё як і ў людзей. Калі ты спіш з мужчынамі — гэта не пазбаўляе цябе магчымасці любіць футбол.

Аляксандр, студэнт

— А што, калі я вам скажу, што навіны футбола даведваюся, толькі калі хтосьці з сяброў піша іх у "Твітэр"? Пры гэтым заядлых футбалістаў у маім асяродку няма. У маім выпадку гэта два светы, якія ніяк не перакрыжоўваюцца. Іншая справа, калі гаворка ідзе пра хакей, напрыклад. Ёсць два чалавекі ў маім асяродку, якія з'яўляюцца хакейнымі фанатамі. Абодва ведаюць пра маю арыентацыю, абодва да мяне добра ставяцца, і ні з адным з іх мы не абмяркоўваем тэму хакея. Адным словам, камандныя гульні мне не цікавыя.

Алена Васiльева, Sputnik