«Ён не верыў, што яго будуць пераследаваць, бо лічыў сябе пацярпелым»: гісторыя палітвязня Сяргея Красоўскага

Да 21 кастрычніка 32-гадовы плітачнік Сяргей Красоўскі адпрацоўваў размеркаванне пасля заканчэння дзяржаўных курсаў, хацеў адкрыць сваю справу і не прапускаў ніводнага матчу любімай футбольнай каманды "Мілан", распавядаюць праваабаронцы.

Але ў гэты дзень яго яшчэ да працы затрымалі ў інтэрнаце па падазрэнні паводле ч.1 арт. 342 Крымінальнага кодэкса. У ноч з 9 на 10 жніўня 2020 года падчас пратэстаў Сяргея ўдарылі дубінкай па галаве недалёка ад Стэлы, але з пацярпелага ён ператварыўся ў абвінавачанага.

Жнівень 2020: раненне

У той дзень Сяргей з кампаніяй знаходзіўся недалёка ад Стэлы, і ў нейкі момант сышоў наперад паглядзець, што адбываецца, — і знік. Яго доўга не маглі знайсці, пакуль не даведаліся, што Сяргея ўдарылі дубінкай па галаве, і ён на "хуткай" з'ехаў у бальніцу, дзе яму накладвалі швы. Пасля гэтага ён яшчэ два тыдні не выходзіў на працу.

Пакуль Сяргей быў у шпіталі, да яго прыходзілі следчыя: яны цікавіліся, што адбылося, і пыталіся, ці не хоча ён напісаць заяву, што яго збілі. Малады чалавек адмовіўся, таму што не бачыў у гэтым сэнсу. Але акрываўлены спартыўны касцюм, у якім ён быў каля стэлы, міліцыянты забралі з сабой. 

Год пасля здарэння: затрыманне

Пасля таго, што здарылася Сяргей перажываў, што атрымаў галаве ні за што. Распавядаў, што выйшаў з мірным пратэстам, а яго фактычна збілі. На думку сяброў, такое застрашванне на ім не спрацавала: тое, што здарылася ніяк не паўплывала на яго светапогляд.

Яму прапаноўвалі з'ехаць, але Сяргей не верыў, што яго будуць пераследаваць, таму што лічыў сябе пацярпелым. Ён працягваў сачыць за "Міланам" у Лізе чэмпіёнаў, гуляць з сябрамі ў футбол, глядзець свае любімыя камедыйныя перадачы і дапамагаць блізкім: першая рыса, якой сябры апісваюць Сяргея, — дабрыня. Нават пасля затрымання ён у першую чаргу пытаецца, што адбываецца з сваякамі і сябрамі, а не распавядае аб сабе. Скаргаў ад яго ніхто не чуў і дагэтуль, а ў першым лісце, які мама Сяргея атрымала з турмы, былі словы: "Мама, ты галоўнае не хвалюйся, са мной усё ў парадку, мяне кормяць". 

Кастрычнік-снежань 2021: ізаляцыя

Сяргея затрымалі 27 кастрычніка 2021 года. Спачатку аб тым, што здарылася, блізкім паведаміла вахцёр інтэрната, а пасля — патэлефанаваў следчы. Ён не прадставіўся, але распавёў, па якім артыкуле затрыманы Сяргей, і прапанаваў "паглядзець у інтэрнэце, што гэта".

Пасля затрымання сваякі Сяргея знайшлі яго да вечара на Акрэсціна, дзе перадачы для затрыманых не прымаюць. Першыя прадукты ад родных ён змог атрымаць толькі ў “Навінках”, куды яго перавялі пасля таго, як у камеры ён заразіўся каронавірусам: яго стала ліхаманіць, што, верагодна, і стала прычынай перакладу ў РНПЦ. Там у яго дыягнаставалі ковід, які лячылі каля тыдня. У гэты час мама змагла перадаць яму прадукты.

Праз тыдзень хлопца вярнулі на Акрэсціна, каб потым зноў адправіць яго ў “Навінкі” — гэтым разам ужо на псіхіятрычную экспертызу. Праз месяц яго перавялі на Валадарку: туды ўпершыню за два месяцы пасля затрымання змог трапіць адвакат. Там жа адбылася першая размова са следчым. 

На Валадарцы для палітвязня сталі прымаць перадачы, але заставалася праблема з лістамі: за першыя два месяцы лісты прыходзілі ад яго, але не даходзілі яму. Сяргей пытаўся, чаму ніхто яму не пісаў. Толькі напрыканцы снежня ён атрымаў першыя лісты ад блізкіх.

Цяпер дабрыня Сяргея вяртаецца да яго. Знаёмыя падтрымліваюць ягоную сям'ю, пытаюцца, чым можна дапамагчы, і разумеюць: Сяргей, як і астатнія палітвязні, не павінен сядзець за кратамі.

Падтрымаць Сяргея лістамі, паштоўкамі, тэлеграмамі і грашовымі пераводамі можна па адрасе:

СІЗА-1. 220030, г. Мінск, вул. Валадарскага, 2

Сяргей Аляксандравіч Красоўскі