Меркаванне: Гісторыя з ЦЭ — ідэальны прыклад таго, што «памылкі» — гэта не пра беларускую ўладу
Тэлеграм-канал «Лісты да дачкі» — пра скандал з фальсіфікацыяй вынікаў Цэнтралізаванага экзамену.
«Вось што ў беларускіх чыноўнікаў атрымліваецца добра, дык гэта рабіць так, каб усім было дрэнна, — піша аўтар тэлеграм-канала. — Я б сказаў, што гэта ў іх наогул атрымліваецца лепш за ўсё. Таму што нічога іншага беларускія чыноўнікі рабіць добра неяк не навучыліся. А зрабіць так, каб усім было дрэнна — заўсёды калі ласка.
Вось гісторыя з эксперыментам на апошнім Цэнтралізаваным экзамене — практычна ідэальны прыклад. Сапраўды, чаму б не змяніць правілы
падліку балаў у працэсе? А то народзец занадта расслабіўся. Папрывыкалі, разумееш, каб ім усё было зразумела. Успомнілі пра сябе. Балы лічыць
навучыліся, правы качаць. Вось зараз хай паспрабуюць палічыць. Адзін лёгкі
рух рукі — і ў цябе тысячы новых пацярпелых.
І таму, што характэрна, тыя, хто прыдумаў змяненне правілаў,
яны ж зрабілі гэта не з карыслівых меркаванняў. Не дзеля прымітыўнай
матэрыяльнай выгады. Ну якая, на самай справе, тут можа быць выгада? У лепшым
выпадку — вусная падзяка начальства за ўкараненне новых метадаў і тэхналогій
садызм... вучэбна-адукацыйнага працэсу. Такое абсалютна бескарыслівае і бессэнсоўнае
шкодніцтва. Зрабіць усім дрэнна проста дзеля таго, каб усім было дрэнна.
Вядома, якія-небудзь бесхрыбетныя слабакі, зрабіўшы такую
памылку, адразу б кінуліся яе выпраўляць. (Зусім бесхрыбетныя яшчэ б і пакаралі
вінаватых). Заявілі б пра тэхнічную памылку і вярнулі ўсё як было.
Але мы ж разумеем, што «памылкі» — гэта не пра
беларускую ўладу. Беларуская ўлада ў сваіх вачах памылак не робіць. А калі
здзяйсняе, то толькі ў вачах вышэйстаячага начальства. А ніжэйстаячыя пра
памылкі хай нават не заікаюцца. Ім жа горш будзе.
Таму, урад учора так і сказаў, што выдумкі ўсё пра памылкі — паклёп і
фэйкі. (Ну ты ў курсе. Усё фэйкі, акрамя генацыду беларускага народа. Вось
генацыд беларускага народа — медыцынскі факт). А міністр адукацыі сказаў, што
дзеянням распаўсюднікаў фэйкаў будзе дадзена прававая ацэнка. І мы з табой
выдатна разумеем, што гэта значыць. Гэта значыць, як мінімум дыскрэдытацыя дзеючай улады або распальванне сацыяльнай варожасці. А як максімум — замах на
асновы канстытуцыйнага ладу. Залежыць ад фантазіі і вольнага часу следчага.
Хоць, па першым разе і без абцяжарвальных абставін, можна адкараскацца
адміністрацыйкай.
І толькі гэта лагічна. Калі хто думае, што няма ніякага
практычнага сэнсу для беларускай улады ў тым, каб пладзіць сабе новых
незадаволеных на пустым месцы, то ён зусім нічога не разумее ў прынцыпах
функцыянавання беларускай улады ў сучасных гістарычных умовах. Гэта хай розныя
замежныя сацыёлагі сабе распавядаюць пра зніжэнне ўзроўню незадаволенасці і
рост узроўню даверу. Беларускія ўлады выдатна ўсё ведаюць і пра давер, і пра
незадаволенасць. І разумеюць, што не сілком гэтаму народу мілы ўжо не будзеш.
Таму ўсё, што беларускія ўлады могуць зрабіць для свайго
ўзроўню даверу — зладзіць нешта такое, каб гэты ўзровень даверу не кідаўся ў вочы. Каб
народзец, калі ўжо ён усё роўна не давярае, не давяраў бы, прынамсі, моўчкі.
Таму што сёння яны выказваюць недавер вынікам Цэнтралізаванага экзамену, а
заўтра зноў публічна засумняваюцца ў цэнтральнай уладзе.
А яны ж, паганцы, засумняваюцца, дай толькі волю.
Асабліва ва ўмовах знешніх турбулентнасцей, калі вакол адны ворагі. Вось
беларускія ўлады і адцягваюць момант, калі схаваныя сумневы набудуць публічны
характар. Таму што я моцна падазраю, што ўзровень масавага даверу да беларускіх
улад не вытрымае першага ж выпрабавання няўяўным праціўнікам».