Жыць пасля Чарнобыля можна і трэба, але...

Яна нябачная і пранікае паўсюль, её не адчуеш і не пачуеш, але яна ёсць. Пры гэтым яе ўздзеянне на нашы арганізмы пагібельна, таму яе можна і трэба вывучаць. Кандыдат тэхнічных навук і фізік Юрый Варонежцаў прааналізаваў статыстыку росту колькасці хворых злаякаснымі ўтварэннямі ў Беларусі і падзяліўся сваімі парадамі аб тым, як жыць пасля катастрофы.



Фота: vegsource.com, gomel-experts.org

Так ужо склалася, што пра катастрофу, якая прынесла незлічоную колькасць бед Беларусі і закранула ў той ці іншай ступені кожную сям'ю ў нашым рэгіёне, прынята згадваць толькі раз на год. На экране тэлевізара мільгануць кадры палаючага рэактара, помнік загінулым пажарным, а галоўны начальнік скажа, што дзякуючы неймаверным намаганням ўсёй краіны і, вядома, яго мудраму кіраўніцтву, кашмар застаўся ззаду, і цяпер усё добра. Нават лепш, чым было.
 

Мы з вамі дзелімся ў залежнасці ад ўспрымання гэтай інфармацыі на некалькі катэгорый. Самая буйная — «а нам усё пофіг». Другая — «усё вельмі дрэнна, народ хварэе і памірае, нічога не змянілася, становіцца толькі горш». Трэцяя — «ўсе беды ад радыяфобіі, росту захворвання, абумоўленага катастрофа, няма, усё гэта выдумкі апазіцыі, якую корміць Захад».

Варта адзначыць, што для абслугоўвання трэцяй думкі наняты дзясяткі і сотні «навукоўцаў», якія насуперак здароваму сэнсу і сумленню спрабуюць адмаўляць відавочныя рэчы. Вядома, інакш немагчыма растлумачыць народу, як у краіне, што пацярпела ад самай буйной у гісторыі чалавецтва тэхнагеннай катастрофы, можа з'явіцца атамная станцыя з рэактарам нулявой рэферэнтнасці, пабудаваным на вельмі сумніўным прадпрыемстве. Кажучы чалавечай мовай, такі рэактар, што збіраюцца ўсталяваць у Астраўцы, ніколі і нідзе яшчэ не эксплуатаваўся ні гадзіны. І напрацоўкі, дастатковай для заяў, што ён самы надзейны, бяспечны, і наогул «самы-самы», якімі проста запоўненыя нашы афіцыйныя СМІ, няма. Цяжка расцаніць гэту акалічнасць інакш, чым абсурд як з прафесійнай, так і з агульначалавечай пазіцыі.
 

Але паспрабуем аб'ектыўна і спакойна разабрацца, дзе праўда, а дзе хлусня, дзе голая прапаганда, а дзе, сапраўды, спроба супрацьстаяць прадстаўнікам другой катэгорыі вышэйпрыведзенай класіфікацыі.

Працяг артыкула чытайце тут.