Топ-10 фільмаў Сафі Ларэн: да 90-годзьдзя шыкоўнай акторкі

Знакамітая італьянка адзначыла ўчора юбілей. За сваю кар'еру яна пасьпела зьняцца ў лепшых рэжысэраў і быць у кадры з выбітнымі акторамі розных пакаленьняў. Мы склалі аўтарскую падборку з дзесяці лепшых стужак з удзелам Сафі Ларэн. Прыемнага прагляду!

Іншыя аўтарскія падборкі фільмаў шукайце тут.

Нумар 10. Графіня з Ганконгу (A Countess from Hong Kong). 1967

Апошні фільм, у якім зьняўся як актор, а таксама быў у якасьці рэжысэра Чарлі Чаплін. Стужка каляровая, з гукам, а таксама з удзелам суперзорак: Марлона Брандо і Сафі Ларэн. На жаль, разгром ад крытыкаў і правал у пракаце закінулі Чапліна ў страшэнную дэпрэсію, што і стала прычынай адмовы ад наступных сур’ёзных праектаў.

Гэта таксама яго першы фільм без фірмовага героя Валацугі. Зрэшты, нават такія зорныя імёны ў якасьці галоўных герояў не выратавалі карціну, бо сапраўднай “хіміі” паміж імі не заўважна.

Нягледзячы на сур’ёзныя недахопы, стужка безумоўна вартая прагляду, каб убачыць майстэрства аўтара без яго ўлюбёных і правераных часам загатаваных прыёмаў.

Нумар 9. Падзеньне Рымскай Імпэрыі (The Fall of the Roman Empire). 1964

Стужка Энтані Мана з цудоўнай Сафі Ларэн у галоўнай ролі распавядае пра заняпад адной з самых магутных імпэрый у гісторыі чалавецтва. Грандыёзныя рэканструкцыі рымскай архітэктуры, веліч баявых дзеяньняў і заблытанасьць палітыкі Форума ствараюць незабыўнае ўражаньне. Яшчэ нядаўна Айчына дамінавала ва ўсім сьвеце, а заўтра яна будзе ляжаць у попеле.

«Падзеньне Рымскай Імпэрыі» зьяўляецца не толькі хронікай заняпаду Рыма, але і шчымлівым напамінам аб эфемернасьці ўлады і плыні часу, які нельга падкупіць ці арыштаваць у якасьці закладніка.

Фільм прасякнуты велізарным патасам, які адчуваецца як у дэкарацыях, так і ў дыялёгах. Зрэшты, ну а як інакш, калі на экране сочыш за такой эпічнай гісторыяй.

Нумар 8. Сланечнікі (I girasoli). 1970

Адзін з шэрагу фільмаў Віторыа Дэ Сіка, у якім ён здымае як Сафі Ларэн так і Марчэла Мастраяні. Яны зноў граюць закаханую пару. І лёс склаўся так, што пачалася Другая сусьветная, і героя Мастраяні адпраўляюць замест нескладанага для італьянцаў афрыканскага фронта – на Ўсход. Неўзабаве страшэнная навіна прыходзіць да гераіні Сафі Ларэн: яе муж лічыцца зьніклым бяз зьвестак. У сьмерць каханага яна ня можа паверыць і вырашаецца на авантуру – пасьля вайны паехаць у краіну саветаў, каб адшукаць сьляды мужа.

Яе чакае шакавальная праўда. Што цікава, камуністы дазволілі здымаць Віторыа Дэ Сіка на сваёй тэрыторыі і мяркавалі ўбачыць лагодны фільм пра вайну. Але пасьля папярэдняга прагляду запатрабавалі ў рэжысэра зьмяніць некаторыя сцэны, на што той, зразумела, не пайшоў.

Насамрэч гледачы могуць убачыць не самы звыклы падыход да адлюстраваньня тае вайны – з пункту гледжаньня італьянцаў, якія змагаліся на баку нацыстаў, у тым ліку ў межах тагачаснай вязьніцы народаў. Стужка ўсё ж мае некаторы аж занадта рамантычны налёт у адносінах да міжнародных адносінаў непасрэдна пасьля вайны. Некаторыя аспекты жыцьця ў СССР выглядаюць фантастычнымі.

Нумар 7. Белы, чырвоны і... (Bianco rosso e...). 1972

Рука сама цягнецца дапісаць слова «белы» да назвы стужкі Альбэрта Латуада. Але кіно італьянскае, таму і асацыяцыі мусяць быць іншымі. Можна сцьвярджаць, што гэты фільм – адзін з самых пераканаўчых у акторскай кар“еры Адрыяна Чэлентана. Амаль кожны яго фільм напоўнены тыпова італьянскім настроем і бясконцымі камедыйнымі сітуацыямі. Тут жа ён паказвае сябе з сапраўднага драматычнага боку. Разам з Сафі Ларэн яны запрашаюць паназіраць за жыцьцём, якім яно ёсьць: шчырым і напоўненым пачуцьцямі.

Паміж імі – прорва: яна сястра законная, ён – атэістычны камуніст, і абодва яны сутыкаюцца ў шпіталі, дзе кожны намагаецца па-рознаму дапамагчы людзям. Адзін рашучай рукой, другая – малітвай і ласкавым словам.

Нумар 6. Незвычайны дзень (Una giornata particolare). 1977

Драма Этарэ Скола пра тыя падзеі, што балюча і траўматычна адгукаюцца і да сёньня: час славы Бэніта Мусаліні. Мы трапляем у самы звычайны дзень у Рыме перыяду фашысцкага ўрада. Ён нічым не мусіў адрозьнівацца ад папярэдніх: неабходна зварыць кавы, накарміць дзяцей, папраць вопратку, паразмаўляць з суседзямі. Але менавіта ў той дзень на сустрэчу з Дучэ прыехаў Адольф Гітлер, і па цэнтры італьянскай сталіцы мусіць адбыцца парад, куды скіроўваецца муж гераіні Сафі Ларэн.

Мы не ўбачым гэтага параду, толькі трансляцыя па радыё будзе даносіць асобныя часткі. І вось падчас гэтага адбываецца неверагодная гісторыя паміж гераіняй нашай падборкі і Марчэла Мастраяні (у які ўжо раз!).

Нумар 5. Шлюб па-італьянску (Matrimonio all'italiana). 1964

Клясычная стужка выбітнага Віторыа Дэ Сіка з шыкоўнай экраннай парай – Сафі Ларэн і Марчэла Мастраяні. Гэтых трох імёнаў у адным сказе звычайна ўжо павінна хапіць, каб без прамаруджваньня пачаць глядзець фільм, але мы яшчэ крыху панахвальваем яго.

Перад гледачамі насамрэч ня лёгкая італьянская камэдыя пра прыгоды і рамантычныя здарэньні. Рэжысэр прапануе вельмі складаную гісторыю пра трагічны лёс жанчыны, якая праўдамі і няпраўдамі прагне самага простага: шчасьця з каханым чалавекам. Але яна працуе ў бардэлі, а ён – ня з тых, хто марыць зьвязаць сябе вечнымі абавязкамі.

Дэ Сіка пагружае гледачоў у сапраўднае жыцьцё, якое мала чым адрозьніваецца: Італія за вакном ці Беларусь.

Нумар 4. Прысуд (Verdict). 1974

Андрэ Каят зьняў Жана Габэна ў адной з апошніх яго стужак. Разам з французам на экране зьзяе цудоўная Сафі Ларэн. Фільм паглыбляецца ў складанасьці судовага працэсу, дзе любая дробязь надае новыя сэнсы ў як меркавалася, зразумелай крымінальнай справе. Гісторыя, хоць і сканцэнтраваная на канкрэтнай справе абвінавачаньня маладога чалавека ў забойстве, становіцца больш глыбокім выказваньнем аб магчымай памылковасьці судовай сістэмы.

Абаронца, пракурор, таямнічы падсудны і яго маці – усе знаходзяцца пад пільным наглядам суддзі. Яго прысуд не можа пахіснуць ніводная ілжывая дэталь. Ці не магла?

Нумар 3. Чорная архідэя (The Black Orchid). 1958

Стужка Марціна Рыта дэманструе раньнюю галівудзкую працу Сафі Ларэн. Тым самым яна захапіла ня толькі Італію, але і ўвесь Заходні сьвет. Фільм даказаў, што яе талент выходзіць далёка за межы яе дзівоснай прыгажосьці. Тут яна грае ўдаву, злачыннае жыцьцё мужа якой пакінула на жанчыне глыбокія эмацыйныя шнары. І да таго ж яшчэ і маленькага сына, якога трэба выхоўваць.

Яна сустракае мужчыну, ролю якога бліскуча выконвае Энтані Куін, у якога таксама ёсьць дзіця – дачка. Ці атрымаецца ім наладзіць свае жыцьці, змагаючыся з прывідамі мінулага, і эгаістычнымі паводзінамі маленькай дзяўчынкі, якая гатовая ахвяраваць шчасьцем бацькі дзеля ўласных выгодаў?

Нумар 2. Учора, сёньня, заўтра (Ieri, oggi, domani). 1963

Магію італьянскага кіно вы павінны былі ўжо вывучыць: неабходна пасадзіць Віторыа Дэ Сіка ў рэжысэрскі фатэль, а галоўныя ролі даць выконваць Сафі Ларэн і Марчэла Мастраяні. У гэтай стужцы яны вырашылі гэты эфект памножыць на тры. Менавіта столькі навэлаў пад адной назвай чакаюць гледачоў.

Гэта фільм-анталёгія, падзелены на тры розныя гісторыі, дзеяньне якіх адбываецца ў розных гарадах. Кожная гісторыя прадстаўляе розны аспект жаночага жыцьця ў Італіі. У першай частцы, дзеяньне якой адбываецца ў Неапалі, Сафі Ларэн грае жанчыну, чый мужчына прадае кантрабандныя цыгарэты, каб пракарміць сваю сям'ю. І калі яму пагражае турэмнае зьняволеньне, яна распрацоўвае геніяльны плян, каб пазьбегнуць турмы, застаючыся назаўсёды цяжарнай.

У другой частцы гледачы пераляцяць у Мілан, а трэцяя адбываецца ў Вечным горадзе. У кожнай зь іх Сафі Ларэн змагаецца адразу з усімі сацыяльнымі праблемамі, і выходзіць адтуль... жадалася напісаць пераможцай, але паглядзіце лепш самі.

Нумар 1. Чачара (La ciociara). 1960

Перад намі — лепшая роля Сафі Ларэн. Рэжысэр Віторыа дэ Сіка, па словах відавочцаў, падчас здымкаў неаднаразова не мог стрымаць эмоцыі і плакаў проста сярод здымачнай каманды. Неабходна папярэдзіць, вас чакае падобная рэакцыя на вялікі фільм.

Іншая назва карціны — «Дзьве жанчыны», што падкрэсьлівае асноўнае, на чым базуецца стужка. Вайна вачыма маці і дачкі. Яны вымушаныя пакінуць Рым, і гледачы становяцца сьведкамі іх падарожжа ў невядомасьць, туды, дзе сканчваецца вайна і зьдзекі, дзе кулі саступаюць месца зялёным лугам, па якіх цячэ малако і мёд.

Выразная і эталонная гульня Сафі Ларэн прынясе эстэтычнае задавальненьне аматарам яе творчасьці.

Прыемнага прагляду!