Беларусь так і не прасунулася да Пагаднення з ЕС

28 верасня міністр замежных спраў Беларусі Уладзімір Макей даў вялікае інтэрв'ю выданню «Financial Times», дзе шмат увагі надаў адсутнасці базавага пагаднення з Еўрасаюзам. 

Якія шанцы на яго падпісанне ў параўнальна недалёкай будучыні? Акрамя таго, з якой мэтай было сказана, што «мы не з'яўляемся правадніком палітыкі Масквы, Вашынгтона ці Брусэля»?
Пытанне аб заключэнні з ЕС Пагаднення аб партнёрстве і супрацоўніцтве (СПС) стаіць у парадку афіцыйнага Мінска ўжо далёка не першы год. Акрамя стварэння беларускім уладам пэўных маральных нязручнасцяў (наша краіна з'яўляецца ледзь ці не адзінай на кантыненце, з кім у Бруселя няма падобнага дакумента, і ўжо сапраўды адзінай такой сярод сябраў «Усходняга партнёрства»), яго адсутнасць не дазваляе ім разлічваць на больш глыбокае паляпшэнне двухбаковых адносін. У прыватнасці, зачыненыя двухбаковае ўзаемадзеянне ў межах таго ж «Усходняга партнёрства» і шэраг фарматаў Еўрапейскай палітыкі суседства.
У студзені мінулага года Дзяніс Мельянцоў выказаў здагадку, што колькасныя і якасныя зрухі ў беларуска-еўрапейскіх адносінах дазваляюць чакаць заключэння такога пагаднення на працягу бліжэйшых 2-3 гадоў. Аднак амаль два гады ўжо прайшло, а кіраўнік беларускага знешнепалітычнага ведамства па-ранейшаму вымушаны літаральна ў кожным публічным выступе вяртацца да гэтай тэмы.
Адсюль напрошваецца выснова, што істотных зрухаў у працэсе абмеркавання дадзенай праблемы пакуль не адбылося, у адваротным выпадку наўрад ці міністр стаў у чарговы раз акцэнтаваць на ёй увагу.
Іншы палітолаг, Аркадзь Мошэс, дапускае, што ў абмен на падпісанне такой дамовы ЕС спадзяецца дамагчыся ад Мінска пэўных крокаў у бок унутрыпалітычнай лібералізацыі. Калі ўлічыць, што аб'яднанай Еўропе СПС патрэбен быццам бы ў меншай ступені, чым беларускаму кіраўніцтву, то такі варыянт не выключаны. Але ў такім выпадку адсутнасць бачных зрухаў з'яўляецца сведчаннем непрымальнасці вылучаных умоў для беларускага боку. Прынамсі, пакуль.
А калі ўспомніць, што нават пры раптоўным прарыве падпісаны дакумент павінен будзе прайсці ратыфікацыю ў Еўрапейскім парламенце і 28 нацыянальных, то няспешлівасць абмеркавання атрымлівае яшчэ адно тлумачэнне.
Магчыма, зрэшты, што значэнне СПС для Беларусі экспертамі залішне завышана, і тады цяперашняя сітуацыя тлумачыцца зусім проста: «не вельмі ўжо і хацелася».
У выніку, як бы там ні было, складваецца ўражанне, што ў найбліжэйшай будучыні сведкамі СПС ЕС з Беларуссю ў дзеянні мы не станем.
Што ж тычыцца прыведзенага выказвання, то, хутчэй за ўсё, гэта было нешта накшталт дэкларацыі аб намерах. На жаль, пакуль няма ўпэўненасці, што іх удасца рэалізаваць. У частцы Масквы, зразумела.
Паводле nmnby.eu