«Каб упэўніцца ў прыгажосці Беларусі, не трэба ехаць далёка»
Карэспандэнт «Салідарнасці» з'ездзіў у вандроўку, прысвечаную гісторыі паўстання Калiноўскага, і прайшоўся сцежкамі аматараў беларускага краязнаўства.
— Ладзіць такія экскурсіі мы пачалі каля трох гадоў таму, — распавёў «Салідарнасці» выканаўчы дырэктар аб'яднання «Гісторыка» Кірыла Сінюціч. — Калі аўтобусы не былі такія дарагія, то мы ладзілі вандроўкі-экскурсіі часта. З тых часоў змяніліся кошты на транспарт, і мы пачалі ездзіць па «сцежкам» на ўласным транспарце.
Аматары краязнаўства выбіраюць тэму і маршрут адвольна, даюць абвестку ў інтэрнэце і выпраўляюцца ў падарожжа на выходных.
— Гэтым разам мы далі абвестку за тры дні, і бачыце — сем чалавек паехала на экскусію, — адзначае Кірыла. — А так звычайна робім інтэрнэт-рассылку з запрашэннямі.
Па словах удзельнікаў, выбірацца ў краязнаўчыя падарожжы значна цікавей, чым праводзіць выходныя дома. З гэтым сцвярджэннем цяжка не пагадзіцца, бо замест запланаваных двух кропак маршруту — вёсак Плябань і Ўладыкі, дзе знаходзяцца пахаванні паўстанцаў, — мы наведалі музей-сядзібу Янкі Купалы ў Вязынцы, а таксама шэраг вёсак Міншчыны, дзе знаходзяцца помнікі архітэктуры. Чаго варты толькі касцёл Найсвяцейшага Сэрца Езуса ў вёсцы Ілья на закаце, альбо безліч крыжоў і каплічак на пагостах і ростанях.
— Кожнае месца і тыя помнікі, якія захаваліся, шмат могуць распавеці аб людзях, якiя тут жывуць, — упэўнены суразмоўца. — Калі касцел ці царква ў мястэчку дагледжаныя, значыць людзі туды прыходзяць i прыносяць ахвяраванні, вераць у нешта сваё. Беларусь — прыгожая краіна, і каб у гэтым упэўніцца, часам не трэба ехаць далёка.
Прыемней за ўсе было ўбачыць: пахаванні паўстанцаў 1863 года хоць і аказаліся з замеценымі сцежкамі, але зусім нядаўна да іх прыходзілі неабыякавыя да гісторыі Беларусі людзі. Аб гэтым сведчылі дагарэлыя знічы, прыбраныя магілы і бел-чырвона-белыя стужкі ля велізарных крыжоў са словамі «За нашу і вашу волю».
А пэўная блытаніна з мапамі прыдавала вандроўцы своасаблівы азарт і цікаўнасць.
