Кёльнскі рубікон: наступствы для рэгіёну
Навагоднія эксцэсы ў Кёльне выйшлі за межы крымінальнага следства не толькі на нямецкі федэральны, але і на сусветны ўзровень. Экспертная супольнасць краін СНД таксама абмяркоўвае магчымыя наступствы кёльнскага сіндрому для нашага рэгіёну.
Натуральна, міма не прайшла крамлёўская прапаганда, якая падае падзеі на берагах Рэйна ледзь не як цывілізацыйную капітуляцыю Захаду. Эдуард Лімонаў на старонках газеты «Известия» не шкадуе эмоцый: «Калі ў апошнія гады Рымскай імперыі варвары хлынулі ў імперыю, яны спачатку шукалі абароны ў імперыі ад іншых варвараў, якія з імі ваявалі. А потым разадралі імперыю, як падушку, а пяшчотныя рымляне, войскі якіх складаліся з варвараў, нічога не маглі зрабіць».
Аднак пальма першынства належыць газеце «Комсомольская правда», якая здолела пабачыць у кёльнскай гісторыі трыумф расійскіх мужчын. «Такога, як у Кёльне, у нас адбыцца не можа. І на тое ёсць шэраг прычын. Наша мужчынскае насельніцтва гатова востра рэагаваць на любыя праявы замаху з боку іншых на нашых. Паасобку многія аддадуць перавагу адвярнуцца, калі тыя ж каўказцы або ўраджэнцы Сярэдняй Азіі прыстаюць да жанчыну. Але варта кроплі перапоўніць чашу цярпення, варта кінуць кліч, што «нашых б’юць», і народ масава ламанецца разбіраць бліжэйшыя агароджы, што-небудзь ламаць і выцягваць для «прывядзення «абарзелых» у пачуццё», — піша калумніст Аляксандр Грышын.
Калі сур’ёзна, то Кёльн разглядаюць як доказ таго, што імпарт дэмакратыі ў краіны СНД вельмі небяспечны. Вядомы журналіст Віталь Траццякоў заяўляе: «Кёльн канчаткова працверазіў нашых адказных (безадказных ужо нішто не выправіць) палітыкаў, а таксама кіраўнікоў дзяржавы і чыноўнікаў. Працверазіў у тым сэнсе, што гэтыя людзі зразумеюць нарэшце ўсю згубнасць паточнага, некрытычнага, а прасцей кажучы — бяздумнага, пераносу шляхам так званых рэформаў і мадэрнізацыі практычна ўсіх палітычных і сацыяльных практык (як еўрасаюзаўскі «мультыкультуралізм») з краін Захаду».
У сваю чаргу, ліберальная аналітыка схіляецца да думкі, што Еўропа вырашыць праблему, пра што ў тым ліку сведчыць гісторыя. Мікола Рудзенскі на партале Грани.ру ўзгадвае, што «роўна сто гадоў таму ў Нью-Ёрку выйшла кніга «Канец вялікай расы». Яе аўтар, Мэдысан Грант, прадракаў сваёй краіне заняпад з-за наплыву італьянцаў і яўрэяў. «Карэнны амерыканец... паступова сыходзіць са сцэны, пакідаючы гэтым чужынцам зямлю, якую ён заваяваў і асвоіў», — заключаў аўтар. Кніга Гранта мела сенсацыйны поспех, аднак з часам папулярнасць гэтых поглядаў сышла на нішто: стала ясна, што, нягледзячы на значны і нарастаючы прыток імігрантаў, ніякага «канца вялікай расы» няма і не будзе. Масавая іміграцыя, безумоўна, спараджае шматлікія праблемы, але, як паказвае вопыт, заходняе грамадства здольнае іх вырашаць».
Для ўкраінскай аналітыкі вельмі важная праблема — перспектыва еўраінтэграцыі краіны ў кантэксце росту палітычнай напружанасці ў ЕС. Тут некалькі падыходаў. Некаторыя, напрыклад Міхаіл Пагрэбінскі, лічыць, што ўкраінскае пытанне ў падобных умовах будзе сыходзіць на перыферыю. «З парадку дня Украіна выпадае, як мне здаецца, чым далей, тым больш», — піша ён. Іншыя, напрыклад, кіеўскі эксперт Сяргей Кулік, лічаць, што бюракратычная машына Еўропы ўжо занадта «раскачагарылася» і на дадзеным этапе спыніць рух насустрач ЕС і Украіны будзе цяжка.
Нарэшце, агучаны незвычайны прагноз, паводле якога ўкраінцы цяпер будуць больш крытычна глядзець на Еўропу, дзе назіраюцца сур’ёзныя праблемы з бяспекай, а працаўладкавацца з-за мігрантаў будзе больш цяжка. «Магчыма пераарыентацыя на новыя геапалітычныя каштоўнасці», — кажа кіеўскі эксперт Аляксандра Рэшмедзілава ў інтэрв’ю каналу «112». Патэнцыйную папулярнасць такіх настрояў дэманструе заява аднаго з дэпутатаў Вярхоўнай Рады Украіны. «Каштоўнасць Еўропы пасля ўварвання ў яе мільёнаў арабаў для любога цывілізаванага чалавека цяпер такая ж, як і смачнасць саспелага чырвонага яблыка, у якім раптам завяліся чарвякі. Непрывабна і нясмачна!» — заявіў дэпутат.
Наступная тэма дыскусіі ў СМІ — будучыня Германіі, дзе найбольш імкліва абвастраецца грамадская палярызацыя вакол міграцыйнага пытання. Аглядальнік Ігар Мальцаў на старонках газеты «Известия» выдае наступны прагноз: «Пакуль паліцыя, якая не можа справіцца з абкураныя гасцямі з Усходу, можа лёгка штурхаць дэманстрантаў з простымі плакатамі «Фраў Меркель, дзе вы былі? Фраў Меркель — што вы сказалі?», у краіне можа скласціся сітуацыя грамадзянскага канфлікту. Ці не з’явіцца фантом тэрарыстычнай «Фракцыі чырвонай арміі» як адказ на татальную несправядлівасць і крывадушнасць палітыкаў?». У сваю чаргу Уладзіслаў Бялоў, намеснік дырэктара Інстытута Еўропы РАН, мяркуе, што Меркель, якой пакуль няма альтэрнатывы, кантралюе сітуацыю: «Падзеі ў Кёльне ёсць вельмі станоўчымі для ўрада — ён можа прымаць пастановы, якія даюць магчымасць зрабіць больш жорсткім прымяненне карнага інструментарыю ў дачыненні да асоб, якія парушаюць закон».
Што тычыцца прагнозаў па Германіі, то тэстам стануць зямельныя выбары ў трох рэгіёнах 16 сакавіка. Іх вынікі пакажуць, куды рухаецца Германія. Для лёсаў Еўропы, як прынамсі лічыць кіеўскі палітолаг Міхаіл Пагрэбінскі, выпрабаваннем будзе вясна, калі пачнецца сезон імігрантаў. «Сітуацыя на Блізкім Усходзе і ў Паўночнай Афрыцы абвастраецца. У Еўропе 2016-ы наогул можа быць годам еўрапейскай катастрофы. Мільён бежанцаў ужо зайшлі і яшчэ, як я разумею, 10 мільёнаў на чарзе. Як гэта спыніць, маючы сённяшнюю еўрапейскую філасофію талерантнасці? Калі людзі ідуць, ламаючы ўсё, ці будуць у іх страляць? Не будуць. Еўропа не ведае, што рабіць», — піша Пагрэбінскі.