Масква прыгразіла Кіеву вайной за адмову фінансаваць Данбас

Крэмль вырашыў адпомсціць за дыпламатычнае фіяска Пуціна ў Аўстраліі ультыматумам на адрас Украіны.



Указ прэзідэнта Пятра Парашэнкі ад 15 лістапада аб вывадзе з кантраляваных сепаратыстамі тэрыторый бюджэтных арганізацый і спыненні абслугоўвання банкаўскіх рахункаў паставіў расійскае кіраўніцтва ў выключна цяжкае становішча. Паколькі Украіна дэ-факта прызнала гэтыя тэрыторыі акупаванымі і зняла з сябе адказнасць за іх фінансаванне, Масква апынулася перад выбарам: альбо прызнаць ДНР, ЛНР і тузін драбнейшых груповак, узяўшы на сваё ўтрыманне рэгіён з некалькімі мільёнамі жыхароў, альбо згарнуць праект «Наваросіі» і абвясціць мясцовых жыхароў украінцамі, кінуўшы зімаваць самастойна.
Крэмль трапіў у сітуацыю класічнага «відэльца», калі абодва варыянты горш. Першы пагражае новымі санкцыямі, канчатковым дэмантажом адносін з Захадам, а таксама гіганцкімі выдаткамі на пенсіі, зарплаты і аднаўленне інфраструктуры Данбаса. Пры нізкіх коштах на нафту, дзіравым бюджэце і санкцыях — гэта калапс эканомікі РФ.
Другі, з улікам насталых маразоў і недахопу на ўсходзе нават ежы, пагражае каласальнай гуманітарнай катастрофай, якую не атрымаецца «сапхнуць» на Украіну: Кіеў гатовы дапамагаць і плаціць тым, хто падыме сіне-жоўты сцяг. Акрамя таго, другі варыянт —  гэта тая самая «здрада Наваросіі», пра якую пакуль толькі ціха шыпяць на «імперскіх» сайтах. Пры рэалізацыі гэтага сцэнара адвернецца ад расійскага рэжыму ядро яго падтрымкі — масавага спажыўца прапагандысцкага тэлепрадукту.
Апынуўшыся перад выбарам паміж эканамічным крахам і палітычнай паразай, расійская дыпламатыя рынулася ў атаку. Яшчэ на мінулым тыдні прадстаўнік РФ у СБ ААН заявіў, што Кіеў павінен аднавіць дзеянне прыпыненага закона аб асаблівым статусе і самакіраванні для некаторых рэгіёнаў Данбаса. Гэты закон прадугледжваў захаванне ўкраінскага фінансавання для акупаваных тэрыторый і нават прадугледжваў вылучэнне сродкаў на яго аднаўленне.
Наступным па тэме выступіў непасрэдна Уладзімір Пуцін. 13 лістапада, яшчэ да візіту на саміт G20 у Брысбэн, ён заявіў, што ў Украіны «вядома, ёсць будучыня», але пры адной умове, калі яна будзе федэралізаваная. Зразумела, у яго, Пуціна, разуменні гэтага слова.
Расійскі прэзідэнт, які лічыў сябе вялікім майстрам знешнепалітычнай гульні, мабыць, збіраўся праціснуць ідэю гэтай самай федэралізацыі на саміце ў Аўстраліі. Аднак атрымалася ў яго, як вядома, не надта добра: усімі пагарджаны і ігнаруемы, ён у гневе датэрмінова пакінуў форум, і з таго часу ні разу не з'явіўся на публіцы.
Замест яго гэта зрабіў кіраўнік расійскага МЗС Сяргей Лаўроў. Пасля сакрушальнага знешнепалітычнага фіяска свайго боса ў Брысбене, ён пайшоў ва-банк. Міністр абвясціў, што сваім рашэннем абрэзаць сепаратыстам фінансаванне Кіеў ўзяў курс на «сацыяльна-эканамічнае ўдушэнне Паўднёвага Усходу, што пагражае аднаўленнем сілавога рашэння канфлікту». На падпеўках у Лаўрова выступілі лідэры сепаратыстаў, абвінаваціўшы ненавісную ім «кіеўскую хунту» ў «генацыдзе народа Наваросіі».
Фактычна выступ расійскага міністра і яго ансамбля з'яўляецца ультыматумам: «Альбо вы нам даяце грошы, альбо мы вам забяспечым вайну — усё роўна генацыд, людзей не шкада».
Многія назіральнікі гадалі, якім будзе адказ Пуціна на прахалодны прыём у рамках G20. Вось, уласна, і ён. Браць на сябе адказнасць за Данбас гаспадар Крамля не жадае, губляць над ім кантроль і распускаць сваіх галаварэзаў — таксама. Цяпер, па яго логіцы, альбо Украіна зробіць, нарэшце, менавіта тую федэралізацыю, пра якую ён марыць яшчэ з красавіка, альбо заплаціць за яго, Пуціна, сусветнае прыніжэньне страшную, крывавую цану. Тое, што паміраць за яго крыўды будуць і расіяне, прэзідэнта РФ ні кроплі не бянтэжыць: сваіх падданых ён ужо даўно не лічыць.
Паколькі людзі, якія ведаюць Пуціна, называюць яго чалавекам вельмі крыўдлівым і помслівым, Украіне, падобна, трэба рыхтавацца да вельмі сур'ёзнай эскалацыі канфлікту на Усходзе.
nvua.net