«Некаму Коля паказаў “Піратаў Карыбскага мора”, і цяпер мы будзем будаваць свой флот»

Прадпрымальнік і блогер Аляксандр Кныровіч разважае пра маштабныя планы беларускіх уладаў «аднавіць свае кампетэнцыі ў караблебудаванні». І мяркуе, што ўсё гэта задумана зусім не з мэтай атрымаць беларускі флот. Інакш гэта рабілася б больш проста і танна.

Ну што, дарагія мае, электрамабілі, лепш чым у Маска мы ўжо пабудавалі, ну практычна. Космас? Дык ужо ж наш! Там нейкая беларуская скрыначка ўжо боўтаецца, пасевы жыта і ячменю фатаграфуе. І свае, і заадно чужыя. Што ж яна, дарма над ЗША і Аргенцінай боўтаецца?

Атам? Таксама ўжо ўтаймавалі, і мірны, і, як сцвярджае самы мірны атамшчык, не толькі!

Цяпер у нас ёсць і чужыя ракеты... Якімі мы, вядома, калі што... Ну — калі коды падбярэм, што там у іх? Qwerty? Або «Абамачмо», злучна, без прабелаў?

Як-небудзь падбярэм, вунь у нас колькі народу ў ПВТ. Застаецца.

Куды б нам яшчэ? Дзе ўжыць несуцішную беларускую энергію і кемлівасць? Якую блыху падкаваць?

На мінулым тыдні знайшлася і новая справа. Пастаўце валідол бліжэй.

Цяпер мы будзем будаваць свой флот.

Так, вы не памыліліся, камусьці Коля паказаў «Піратаў Карыбскага мора», усе часткі разам!

І вось амбасадар Беларусі ў Расіі Дзмітрый Круты заявіў, што Беларусь даўно марыць аднавіць свае кампетэнцыі ў караблебудаванні.

А яны былі? Я нешта не памятаю, каб Абрамовіч або Мядзведзеў заказвалі яхты на вядомых прыпяцкіх суднаверфях. Напэўна, прапусціў.

Ну а ў Дзмітрыя — цалкам варочаецца язык.

І ім ён сцвярджае, што дамовіўся, што адна з саюзных праграм будзе складацца менавіта ў ім радзімым, у караблебудаванні. Схема такая.

Бярэм грошы ў Расіі і аддаём іх расійскаму прадпрыемству ў Ніжнім, каб яны, значыць, сваімі, расійскімі спецыялістамі, пабудавалі нам нашы, расійскія... Стоп! Нашы, беларускія караблі. Каб мы маглі на іх плаваць па транспартным калідоры «Поўнач-Поўдзень», што цягнецца з поўначы Расіі, па рэках, да Астрахані, а там, альбо чыгункай, праз Азейбарджан і Іран, да іранскіх жа партоў у Індыйскім акіяне, альбо — тое ж самае, але ўплаў, праз Каспійскае мора, да тых жа дружалюбных іранскіх берагоў. А там — Афрыка, Індыя, усё побач... Праўда, Кітай, асноўны пакупнік у Азіі, далекавата, ну ды няхай. Галоўнае ж — веліч задумы!

Я ўсё разумею, вялікія караблі вабяць сухапутнае беларускае сэрца, але, каб рабіць вось гэтыя «хаджэнні за тры моры», навошта ж нам гэты флот абавязкова будаваць? Суднаверфі нам навошта?

Прасцей і хутчэй жа арандаваць? Ну, а калі ўжо зусім ніяк, то — купіць гатовае!

Кампетэнцыі ў караблебудаванні ніяк не звязаныя з мастацтвам перавозак на далёкія адлегласці. І, можа расказаць Дзмітрыю, адкрыць таямніцу?

Здавалася б — столькі машын, а вось не ж, грэбуюць.

Хоць, здаецца мне, што Дзмітрый — у курсе, проста вельмі і вельмі патрэбныя «саюзныя праграмы», гэта вельмі зручны спосаб распілоўвання расійскіх бюджэтных грошай.

Памятаю, мы так «Саюзны тэлевізар» збіралі... Цікава, як там справы?

Феерычныя саюзныя правалы