«Цяжка, паколькі ты бачыш больш смерцяў, чым выздараўленняў»

На працягу апошніх дзевяці месяцаў Магілёўская бальніца № 1 прымае пацыентаў з COVID-19 і яе ўскладненнямі. Невялікі перапынак, распавядае TUT.BY лекар-рэаніматолаг клінікі Артур (імя зменена), намеціўся толькі ў жніўні — тады ў бальніцы з'явілася некалькі чыстых аддзяленняў, якія папрацавалі па сваім профілі зусім нядоўга.

У першай палове кастрычніка, распавядае лекар гэтай бальніцы, эпідэміялагічны працэс зноў набраў абароты: пацыенты з COVID-19 сталі паступаць не адзінкамі, а дзесяткамі.
— Суб'ектыўна я б ацаніў сітуацыю так: цяпер мы дасягнулі піка і выйшлі на плато. Хворых стабільна шмат, няма адчування, што заўтра ці паслязаўтра мы ўбачым спад, але і такога моцнага росту, як гэта было ў папярэднія тыдні, накшталт не відаць, — кажа лекар.
Паводле звестак медыка, у дакавідны час Магілёўская бальніца № 1 была здольная прыняць да 850 чалавек, на сёння — пасля перапрафілявання — яна разлічана на 600 пацыентаў. Паводле статыстыкі, якая апынулася ў распараджэнні TUT.BY, свабодных месцаў у ёй не так шмат.
— Практычна ўся бальніца запоўненая, — кажа Артур.
Напрыклад, 25 лістапада ў бальніцы была занятая 601 койка, 26 лістапада — 606, 27-га — 615. 30 лістапада на лячэнні ў клініцы знаходзіліся 596 чалавек, 1 снежня — 568, 2 снежня — ужо 547.
— Дзе размяшчаліся "лішнія" пацыенты?
— Як правіла, у калідоры, — тлумачыць лекар. — У апошнія два месяцы ўбачыць пацыента ў калідоры не лічыцца чымсьці такім незвычайным. Але людзі падоўгу там не ляжаць. Як толькі вызваляюцца месцы ў палаце, іх адразу ж пераводзяць. Рух адбываецца пастаянна. Хоць і ў калідорах перыядычна можна кагосьці сустрэць.
Кожны дзень у бальніцу шпіталізуюць розную колькасць пацыентаў. Паводле той жа статыстыкі, па дадзеных на раніцу 20 лістапада, за суткі на лячэнне ў стацыянар паступілі 68 чалавек, 21-га лістапада — 71, 22-га і 23-га лістапада значна менш — 46 і 37.
У перыяд з 24 па 26 лістапада ў стацыянар паступала каля 80-90 чалавек. Паводле звестак за 1 снежня, за суткі быў шпіталізаваны 51 пацыент, за 2 снежня — 52. Пры гэтым колькасць выпісаных альбо суразмерна, альбо перавышае колькасць шпіталізаваных за дзень.
Па назіраннях лекара, большая частка пацыентаў, якіх шпіталізуюць у стацыянар, — гэта, як правіла, тыя, хто спрабаваў самастойна справіцца з COVID-19 дома, але ім рэзка стала дрэнна. Ёсць і тыя, хто лячыўся амбулаторна, заўважыў пагаршэнне і выклікаў хуткую.
— Яшчэ адна група пацыентаў, якая паступае ў нашу бальніцу, — гэта людзі, якія ўжо праходзяць рэабілітацыйнае лячэнне. Спачатку яны лечацца ў стацыянарах, праз некалькі дзён іх пераводзяць на далечванне ва ўстановы з меншай інтэнсіўнасцю аказання дапамогі. Але калі гэта робяць занадта рана, каб вызваліць ложкі, то некаторыя пацыенты вяртаюцца да нас назад, у тым ліку ў рэанімацыю.
Наш суразмоўца працуе ў аддзяленні інтэнсіўнай тэрапіі, куды, як правіла, паступаюць самыя цяжкія пацыенты. У даковідны час рэанімацыя магла прымаць да 18 чалавек, хоць звычайна ў ёй было задзейнічана 15 ложкаў, распавядае рэаніматолаг. Цяпер усе месцы запоўнены, калі койкі вызваляюцца, то пустуюць яны максімум дзве-тры гадзіны.
— Калі каму-небудзь з агульнасаматычнага аддзялення становіцца дрэнна, стан пагаршаецца і патрабуецца перавод у рэанімацыю, што ў такім выпадку вы робіце? Месцы занятыя.
— Такія сітуацыі ўжо былі. Мы звяртаемся ў адміністрацыю, пішам, што пацыент мае патрэбу ў інтэнсіўным лячэнні, месцаў у рэанімацыі няма, і просім вырашыць гэтае пытанне. Тады адміністрацыя прыходзіць да нас, шукае найбольш стабільнага пацыента, які мае патрэбу ў інтэнсіўнай тэрапіі, але можа атрымаць лячэнне і ў агульнасаматычным аддзяленні. Адбываецца абмен. Наогул, у нашым пратаколе ёсць выразныя паказанні для пераводу ў рэанімацыю. Калі строга іх прытрымлівацца, то ў нас павінна быць не 18 пацыентаў, а як мінімум 50: многія падыходзяць пад гэтыя крытэры. Але яны застаюцца на лячэнні ў агульнасаматычных аддзяленнях.
У апошні час, распавядае Артур, у рэанімацыі на апаратах ШВЛ знаходзілася каля 7-10 чалавек. Практычна нікога з іх не атрымалася перавесці ў звычайнае аддзяленне.
— За апошнія два месяцы ў мяне не было ніводнага пацыента, якога атрымалася б паспяхова зняць з ШВЛ. У калег таксама не назіраю такой тэндэнцыі. І гэта вельмі цяжка, паколькі ты бачыш больш смерцяў, чым выздараўленняў. Зараз мы стараемся па максімуме выкарыстоўваць неівазіўную вентыляцыю лёгкіх, падлучаць да апарата ШВЛ толькі ў крайніх выпадках.
Па словах рэаніматолага, у яго аддзяленні працуе каля 22 лекараў. У лістападзе пяцёра з іх захварэлі. Адпаведна, істотная дадатковая нагрузка легла на астатніх калегаў.
— Гэта прытым што па нормах ставак і размеркавання «пацыент — лекар» мы не ўпісваемся ні ў якія рамкі. На аднаго лекара-рэаніматолага павінна быць максімум шэсць пацыентаў, але на дзяжурствах у цябе можа быць і дзевяць цяжкіх. Груба кажучы, калі ў цябе пяць пацыентаў на ШВЛ, то ты проста фізічна не можаш дапамагчы ўсім адэкватна. Трохі цяжка спраўляцца з сітуацыяй і з маральнага пункту гледжання. Пацыенты ўсё паступаюць, і зусім незразумела, калі гэта скончыцца.
Па параўнанні з вясной расход кіслароду моцна ўзрос, кажа лекар. Таго аб'ёму, якога было дастаткова ў першую хвалю, цяпер не хапае. Для пацыентаў, якія маюць патрэбу ў кіслароднай падтрымцы, нядаўна былі задзейнічаны дзве аперацыйныя, а таксама палата абуджэння.
— Патрэба ў кіслародзе велізарная. У звычайны час на аднаго пацыента выкарыстоўваўся адзін кіслародны выхад, цяпер усюды стаяць траякі, то-бок да адной кропцы могуць быць далучаныя тры чалавекі. З-за вялікага расходу перыядычна ўзнікаюць праблемы. Напрыклад, на апаратах ШВЛ стаяць датчыкі ціску кіслароду. Тая ёмістасць, у якой знаходзіцца кісларод, перыядычна дазапраўляецца. У гэты момант апараты ўлоўліваюць недахоп ціску, і раз у два-тры дні яны пачынаюць выдаваць абвесткі. Акрамя гэтага, з-за высокага спажывання часам даводзіцца міксаваць пацыентаў у звычайных аддзяленнях.